Er zit een groot verschil tussen empathie tonen en empathisch zijn. Empathie is te omschrijven als het vermogen om je in te leven in de gedachten- en belevingswereld van anderen. Empathie tonen is medeleven tonen. Let wel: geen medelijden, maar medeleven. Iemand die empathisch is, is goed in staat om zich in te leven in anderen. Niets mis mee, zou je zeggen.
Empathie tonen is medeleven tonen. Let wel: medeleven, geen medelijden.
De praktijk kent echter een flinke nuance. Uit onderzoek, waarover Paul Bloom schrijft in Against Empathy, blijkt dat de mens in het algemeen meer empathie voelt voor mensen uit de eigen (sociale) groep. Ook Elke Wiss schrijft hierover in haar boek Socrates op sneakers. Ze pleit hierin voor een empathische nulstand. Oftewel: het uitschakelen van alle empathische vermogens. Je zou kunnen stellen dat ons empathisch vermogen leidt tot een confirmation bias (=voorkeur voor bevestiging).
Confirmation bias
Volgens Afra de Berk is confirmation bias de neiging van mensen om meer aandacht en waarde te hechten aan informatie die de eigen ideeën bevestigt. Als je het zo bekijkt, dan is de vraag legitiem of empathische recruiters bovenmatig gevoelig zijn voor mensen uit de eigen sociale groep (zoals Paul Bloom stelt).
Als sollicitant ben je beter af met recruiters met minder empathische vermogens.
Als dit waar is, dan ben je als sollicitant dus beter af met recruiters die minder empathische vermogens hebben maar die wel in staat zijn om empathie te tonen. Een lastige combinatie. De droomrecruiter is dus in staat om zich in te leven in een ander, zonder de eigen sociale omgeving mee te laten wegen.
Willem II, mijn club
Reflecteer ik dit naar mijn eigen gedrag, dan moet ik helaas toegeven dat ik eens een heel goed selectiegesprek heb gehad met een fan van Willem II. Niet geheel toevallig ‘mijn club’ (en de club met het mooiste shirt aller tijden). We hebben uren zitten kletsen en ik heb absoluut mijn best gedaan om hem aan die baan te helpen. Dit is inmiddels heel wat jaren geleden en hij werkt er nog steeds!
Eens voerde ik een heel goed selectiegesprek met een Willem II-fan. Niet geheel toevallig ‘mijn club’.
Recruiters zijn, net als de meeste mensen, over het algemeen empathisch. En ja, de meeste zullen zich echt wel laten beïnvloeden door hun eigen sociale omgeving. Niet-empathische recruiters die wel empathie kunnen tonen, zijn in mijn ogen zeldzaam. Maar misschien heb ik het verkeerd. Wat ik wel weet? Zoals Socrates 2.500 jaar geleden al zei: hoe meer je weet, hoe meer je beseft dat je heel weinig weet.
Over de auteur
Wim van den Nobelen is Recruiter Finance bij Strictly People. Hij schrijft voor Werf& de ‘Wim op woensdag’. Regelmatig vind je hier op woensdag een blog, onderzoek of artikel van hem.
Lees ook:
Lees alles van Wim