Het artikel gaat hieronder verder.
Ik heb een dilemma. Feitelijk heb ik er heel veel, maar soms kom je er een tegen die je écht in een potentiële crisis stort. Het soort waarbij je, na een dag vol intakegesprekken, met een glas whisky in je hand naar buiten staart en denkt: wat moet ik hier nu mee?
‘De laatste tijd valt me iets op: een stortvloed aan zzp’ers die ineens een vaste baan willen.’
Mijn focus als recruiter ligt op senior finance-profielen – zeg maar: de 80K+ club waar cijfers kloppen, maar mensen soms niet. En de laatste tijd valt me iets op: een stortvloed aan zzp’ers die ineens een vaste baan willen.
Recruiter, geen sprookjesverteller
Nu kan ik naïef zijn en denken: wat mooi, de drang naar stabiliteit, loyaliteit en een pensioenregeling is terug! Maar ik ben recruiter, geen sprookjesverteller. Dus ik vraag door. En dan krijg ik grofweg twee antwoorden:
1️⃣ ‘Ik sta altijd open voor een mooie rol, en als die langskomt, wil ik best in loondienst.’ – Klinkt keurig, maar het ruikt naar een verkapt ‘ik heb wat anders nodig tot de markt weer aantrekt.’
2️⃣ ‘Het huidige interimklimaat is ruk. De Wet DBA wordt ineens serieuzer nageleefd, en ik kan niet meer factureren zonder me zorgen te maken.’ – Ah, een eerlijk antwoord! Pijnlijk, maar verfrissend.
En daar sta ik dan. Met in de ene hand een cv van een uitstekend gekwalificeerde zzp’er en in de andere hand een opdrachtgever die een vaste kracht zoekt. Wat te doen?
Het voordeel, nadeel en grote risico
Het voordeel en het nadeel van zulke zzp’ers die ineens een vaste baan willen (zonder enige nuance):
✅ Voordeel: zzp’ers hebben veel bedrijven gezien, zijn direct inzetbaar en brengen veel ervaring mee.
❌ Nadeel: zzp’ers zijn gewend om hun eigen koers te varen en kunnen sneller vertrekken dan een gemiddelde werknemer zijn onboarding heeft afgerond.
En dan het grote risico: stel je voor dat de naleving van de Wet DBA straks net zo’n wassen neus blijkt als de cookie-wetgeving van een paar jaar geleden. Dan ben je als recruiter mooi een zzp’er aan het plaatsvervangen voor onbepaalde tijd, totdat de markt weer aantrekt en deze met gierende banden weer vertrekt. Wat doe je dan? Ga je vol voor het voordeel en pluk je die zzp’er binnen met de gedachte ‘Ach, we zien het wel’? Of zie je het risico en concludeer je dat dit simpelweg hoop, lees: een uitgestelde teleurstelling, is?
Het knagende geweten
En hier zit mijn dilemma. Help ik een opdrachtgever door een in de basis perfecte zzp’er voor te stellen, terwijl ik weet dat de kans bestaat dat deze op korte termijn weer weg is? Of bescherm ik de opdrachtgever tegen dit risico, terwijl ik een goede kandidaat laat lopen? Het knaagt. En dan kom ik bij mijn oude vriend Nietzsche: ‘Waarom knaagt ons geweten terwijl het aan ons vreet?’
‘Waarom knaagt ons geweten terwijl het aan ons vreet?’
Misschien omdat recruitment nooit zwart-wit is. Misschien omdat we altijd balanceren tussen wat een bedrijf nú nodig heeft en wat op de lange termijn werkt. Of misschien omdat we hopen dat onze keuzes écht waarde toevoegen en niet slechts tijdelijke pleisters zijn. Eén ding is zeker: recruiter zijn is geen baan, het is een vak. En als jij een antwoord hebt op dit dilemma, dan hoor ik het graag.
Over de auteur
Wim van den Nobelen is adviseur en investeerder in recruitmentbedrijven, ambassadeur voor Guruz en blogger. Hij schrijft voor Werf& de Wim op woensdag. Elke woensdag vind je hier een blog, onderzoek, artikel of interview van hem.
