Het artikel gaat hieronder verder.

Er was een tijd dat recruiters de hogepriesters van de arbeidsmarkt waren. Zij hanteerden vacatureteksten als heilige geschriften, beoordeelden cv’s met de precisie van een Romeinse keizer die zijn duim omhoog of omlaag hield, en beheersten het mystieke ATS-systeem alsof het de geheime poorten van de hemel waren. Zij bepaalden wie binnenkwam en wie voor eeuwig buiten moest blijven. Maar die tijd is voorbij. De recruiter is dood.
Niet letterlijk, natuurlijk. Er is geen rouwadvertentie verschenen. Geen kist vol afgewezen cv’s de grond in gegaan. Maar net zoals Nietzsche ooit verkondigde dat God dood is (De Vrolijke Wetenschap) – niet omdat Hij ophield te bestaan, maar omdat de mensheid Hem niet langer nodig had – zo wordt de traditionele recruiter steeds meer een relikwie uit vervlogen tijden.
Een dolle boer op Red Bull
Want laten we eerlijk zijn: automatisering en A.I. hebben het recruitmentlandschap omgeploegd als een dolle boer op Red Bull. Hiring managers swipen nu zelf door kandidaten, LinkedIn’s Hiring Assistant fluistert hen algoritmisch advies in, en cv’s worden gefilterd op trefwoorden sneller dan je cultural fit kunt zeggen. Waarom zou je nog een recruiter inschakelen als technologie het werk sneller, goedkoper en objectiever doet? Wat resteert er dan nog?
Waarom zou je nog een recruiter inschakelen als technologie het werk sneller, goedkoper en objectiever doet?
Een wereld waarin recruitment is gereduceerd tot een zielloos spel van data en trefwoorden? Waar kandidaten worden beoordeeld met Ctrl-F in plaats van hun potentieel? Waar hiring managers enkel naar een perfect matchende checklist kijken en niet naar de mens achter het cv? Dat is het gevaar. Maar hier ligt ook een kans. De recruiter in zijn oude vorm mag dan stervende zijn, maar dat betekent niet dat recruitment geen toekomst heeft. Sterker nog, juist nu is er behoefte aan recruiters die verder kijken dan het cv, die niet enkel de perfecte kandidaat presenteren, maar de juiste, ja de juiste mens.
Cultuurcomponist
En dat brengt ons bij een ongemakkelijke waarheid: de recruiter is niet de vriend van de kandidaat. Veel kandidaten zien de recruiter wel zo. Als hun bondgenoot, iemand die hun cv oppoetst en bij hiring managers een goed woordje voor ze doet. Aan de andere kant verwachten bedrijven dat je als recruiter alleen de crème de la crème aandraagt, zonder vervelende kanttekeningen of kritische noten. Maar dat is niet hoe het werkt. Althans, niet als je recruitment serieus neemt.
Een goede recruiter is geen verkoper van perfecte plaatjes, maar een cultuurcomponist. Iemand die niet alleen vertelt wat je wílt horen, maar vooral wat je móet horen. Dat betekent dat deze actief op zoek gaat naar blinde vlekken aan beide kanten. De twijfels die een kandidaat misschien niet hardop uitspreekt. De cultuurproblemen waarvan een hiring manager zich niet bewust is. De rode vlaggen die in een sollicitatiegesprek niet meteen opvallen, maar later wel voor problemen kunnen zorgen.
Torenhoge werkdruk
Een eerlijke recruiter zegt dus niet alleen dat een kandidaat ‘een uitstekende match’ is, maar ook dat deze chaotisch is, moeite heeft met feedback of snel verveeld raakt in een gestructureerde omgeving. Net zoals men tegen een kandidaat zegt dat het bedrijf waar deze solliciteert mooie ambities heeft, maar ook een micromanagende leidinggevende en een torenhoge werkdruk. Echte wrijving, echte matches.
Echte wrijving, echte matches.
De recruiter die alleen maar zegt wat iedereen wil horen, is niets meer dan een gladde makelaar die je met mooie praatjes een huis zonder fundering verkoopt. Dat betekent soms lastige gesprekken, teleurstellingen overbrengen en afgewezen kandidaten. Maar liever dat, dan een hire die binnen een paar maanden op de klippen loopt. De recruiter is dus niet de vriend van de kandidaat, het is eerder zijn of haar eerlijkste vijand – en daarmee misschien wel de meest waardevolle bondgenoot.
Foto boven: Niels Tukker (Recrubo) en Daan Noorman (House of Covebo) dragen het traditionele recruitmentproces ten grave tijdens het Blue Collar & Volume Recruitment Event in januari dit jaar.
Over de auteur
Wim van den Nobelen is adviseur en investeerder in recruitmentbedrijven, ambassadeur voor Guruz en blogger. Hij schrijft voor Werf& de Wim op woensdag. Elke woensdag vind je hier een blog, onderzoek, artikel of interview van hem.