Luid werd ze toegezongen, op de wijze van ‘Leef’ van André Hazes jr. ‘Heel awkward allemaal’, zei ze toen ze de kroon en de bijbehorende award voor Meest Invloedrijke Recruiter van het jaar in ontvangst mocht nemen. ‘En ik ben ook een beetje flabbered. Ik wist eigenlijk niet eens dat deze prijs er was‘. Dat is ook niet zo gek, aangezien Frederique Thans eigenlijk marketeer is, en relatief pas kort geleden in aanraking kwam met het recruitmentvak. Eventjes zocht ze daarom naar de juiste woorden, maar toen herpakte ze zich snel, en bedankte ze niet alleen de jury die haar tot de overall winnaar had uitgeroepen, maar ook het hele Timetohire-team, namens wie ze bij de Schiphol Group mocht meehelpen bij de opzet van de arbeidsmarktcommunicatie en het recruitment.
‘My God, wat een stelletje fanatieke Gen Z’ers zijn dat.’
Thans was trouwens duidelijk niet de enige vertegenwoordiger van de nieuwe generatie recruiters, die afgelopen vrijdag in het Amsterdamse Huize Frankendael in de prijzen viel. De ‘talent’-categorie kende bijvoorbeeld een lijst van maar liefst 6 genomineerden. ‘My God, wat een stelletje fanatieke Gen Z’ers zijn dat’, verzuchtte organisator Bas Westland grappend. Maar uiteindelijk bleek er eentje de fanatiekste: de 23-jarige Maud Hoenderkamp, campusrecruiter bij accountantsorganisatie BDO (foto). Ze dronk op het podium eerst even snel haar biertje op, voordat ze zei: ‘Ik vond het echt zenuwslopend. Ik ben blij dat ik nu weer kan slapen.’
Alpaca’s en bingo
Even daarvoor had Jesse Geul als keynote spreker de hele verkiezing al heerlijk gerelativeerd, met onder meer een een plaatje van ons mensen op aarde op de schaal van de Melkweg. Met 85.000 volgers op LinkedIn is Geul wat je noemt écht een invloedrijke recruiter. Vooral via viral posts als met alpaca’s, zijn baby, een LinkedIn Bingo, of een filmpje met sollicitatiegesprekken toen en nu, dat maar liefst 2 miljoen views wist te genereren, weet hij constant de aandacht op zich gericht. En vindt hij inmiddels ál zijn opdrachten via het platform, vertelde hij vrijdag op het #MIR-event.
Maar tegelijk moet je je eigen invloed nooit overschatten, benadrukte hij. Hoewel dat wel een heel menselijke neiging is, verwijzend naar bijvoorbeeld testjes waarin koppels aangeven hoeveel van het huishouden zij voor hun rekening nemen. ‘Nou, dat is samen altijd ruim meer dan 100%, dus die huizen moeten wel erg schoon zijn’, grapte hij. Net als het bekende gegeven dat 99% zichzelf een bovengemiddelde chauffeur in de auto vindt. Maar, zei Geul: ‘Ik heb vanavond een verlossende boodschap voor jullie. Nobody cares. Echt niet. Dat is een even pijnlijke als bevrijdende gedachte.’
Waar is de nieuwsbrief?
Zelf kwam hij daar achter toen hij eens een weekje zijn veelgelezen nieuwsbrief oversloeg. Hij kreeg geen enkele reactie. Zes weken lang verstuurde hij daarna geen enkele nieuwsbrief. Nog steeds niemand die erop reageerde. Niemand die het miste. ‘Nul respons. Zelfs niemand die zei: hé, Jesse, hoe gaat het nu met je? Ik had wel in de greppel kunnen liggen!’ Maar ondertussen haalt hij dus wel al zijn opdrachten binnen via het platform. Het geheim daarvan? ‘Je moet je eigen tone of voice vinden’, zei hij. ‘LinkedIn zit al overvol met dezelfde dooddoeners. Hou daar eens mee op, daar onderscheid je je echt niet meer mee.’
‘LinkedIn zit al overvol met dezelfde dooddoeners. Hou daar eens mee op.’
Boodschappen die je waarschijnlijk niet meer hoeft te vertellen aan de meest invloedrijke recruiters van het jaar, die daarna in allerlei categorieën in het zonnetje werden gezet. Velen beheersen de geheimen van LinkedIn namelijk al als de besten. Zoals Martin Kupers (Recruit4work), winnaar in de sourcing-categorie. Hij was net vanuit Spanje onderweg naar Amsterdam voor de prijsuitreiking, maar strandde helaas in Frankrijk, ‘opgehouden door de boeren’. Maar via een wat krakkemikkige videoverbinding weet hij toch z’n welverdiende prijs in ontvangst te nemen.
Geen geheimen
Ook Anthony Oudshoorn, winnaar in de categorie Agency (foto hierboven), is zo iemand voor wie LinkedIn geen geheimen kent. Met meer dan 1.000 posts op het netwerk en een nieuwsbrief met zo’n 1.500 leden, ‘is het geen wonder dat je deze prijs nu hebt’, zingt Jaap Somsen hem toe, de zanger en accordeonist die in minder dan 24 uur voor elke winnaar een speciale liedtekst heeft geschreven, en die op de Amsterdamse avond met verve en bravoure vertolkt.
In de Corporate-categorie zijn er maar liefst 8 genomineerden. Uiteindelijk is het Rob Maas (foto) die al sinds bijna 25 jaar bij IKEA werkt, waarvan zo’n 15 jaar als recruiter, die er hier met de publieksprijs vandoor gaat. Op de wijze van – hoe kan het ook anders – een nummer van ABBA wordt hij toegezongen: ‘Robbie, Robbie, Robbie, je bent toppie. In recruitmentland.’
Bodi Bij
In de categorie Interim is de prijs vervolgens voor Chantal Roelofsen, in de categorie Recruitment Marketing is het Tessa Sintenie (Sparkling People) die als winnaar het podium op mag om de prijs in ontvangst te nemen uit handen van Eric van Bourgonje (Jobsrepublic). Leuk detail: Sintenie schreef vorig jaar een kinderboek over werkgeluk en werkdruk, Bodi Bij maakt iedereen blij, waarmee ze bijdroeg aan wat inmiddels als een ware trend in recruitmentland mag worden gezien.
En dan hebben we nog de ‘nieuwste’ categorie: de teamcategorie. Vorig jaar was die prijs voor het Wortell-team van Bryan Peereboom, dit jaar waren het de recruitmentteams van NS, DHL Express, Gemeente Groningen, Bergman Clinics, en Your Talent Recruitment die flink voor stemmen aan het lobbyen waren geweest. Maar omdat het hier een publieksprijs betrof, was al snel duidelijk dat er maar eentje hier kon winnen. En dat bleek ook. ‘Het dak eraf voor de NS!’, zei Westland dan ook, bij de uitreiking van deze laatste publieksprijs.
De juryprijzen
Na de pauze was het tijd voor de overall publieksprijs en de juryprijzen. Het bleek Hoenderkamp die andermaal het podium op mocht, omdat niemand in totaal zoveel stemmen had weten te verzamelen als zij. Maar daarna kwamen dus ook nog de juryprijzen. Een jury waaraan de leden veel werk hadden gehad, vertelde juryvoorzitter Koen Roozen. ‘We hebben zeker 260 minuten video moeten kijken, en dat allemaal moeten scoren. Dat was zeker 2 tot soms wel 4 dagen werk.’ En dat dus pér jurylid.
Uiteindelijk blijkt de jury voor twee categorieën een prijs in petto te hebben. Dat is enerzijds de talentcategorie, met name omdat Roozen ervan onder de indruk is hoe makkelijk die allemaal hun vertaal vertellen(‘Ze kunnen goed uitleggen wat de trends zijn, en zij slim in het efficiënt een boodschap naar boven brengen’), en anderzijds de overall categorie. In de talentcategorie is de juryprijs voor Emma Grobben, door zanger Jaap Somsen al snel ‘Emma A.I.’ gedoopt, omdat ze volgens juryvoorzitter Roozen een mooie manier heeft gevonden om ‘A.I. in te zetten om dingen op te schalen, en zo ruimte te creëren voor de personal touch.’ Ze heeft meteen ook een boodschap op het podium. ‘Goede stageplekken zijn zó nodig. Ga alsjeblieft aan de slag met stagiairs. Want dat is hét talent van de toekomst.’
Afterparty
En dan is dus het woord aan Eugène van den Hemel, overall winnaar van vorig jaar, om hoogstpersoonlijk zijn opvolger te kronen. De fotolijst om de award was dezelfde ochtend nog gesneuveld bij het in de auto zetten, maar gelukkig snel gerepareerd. En zo stond Frederique Thans dus niet met lege handen op het podium. Een mooi moment, aldus presentator Westland. ‘Je leven staat vanaf dit moment op z’n kop’, hield hij de winnares voor. Die zelf duidelijk nog steeds even aan het idee moest wennen. ‘What the f**k’, zei ze nog maar eens, voordat ze weer de zaal inliep, waar de afterparty inmiddels was losgebarsten…
Het was al met al de vijftiende editie van de Meest Invloedrijke Recruiter van het Jaar-verkiezing (met dank aan de sponsors Cammio, Carerix, Textkernel, Artra, Independent Recruiters, Compagnon, Jobsrepublic, en Timetohire). Er waren in totaal 34 genomineerden in 7 categorieën. Voor de publieksprijs kwamen zo’n 8.300 stemmen binnen, een record, aldus organisator Westland. ‘Complimenten aan alle genomineerden die blijkbaar niet alleen goed mensen kunnen hosselen, maar ook stemmen’, grapte hij op het podium.
Foto’s: Maurice Boyer