Dagelijks kom ik functieprofielen tegen met hetzelfde probleem. De vacaturetekst klopt helemaal met het ideaalbeeld en tegelijkertijd weet je als recruiter direct dat de vacature onvervulbaar is. Want: als velen al maanden zoeken en ook steeds nul op het rekest krijgen, kun je er gevoeglijk vanuit gaan dat jou een niet veel betere score staat te wachten. Op zo’n moment kun je twee dingen doen: óf je gaat je tijd verdoen met een onmogelijke missie, óf je gaat je vak als recruiter (beter) verstaan.
Als recruiter kun je twee dingen doen. Of: je tijd verdoen met een onmogelijke missie, of: je vak (beter) verstaan.
Afgelopen week ontving ik weer eens zo’n vacature. Een nieuwe opdrachtgever, maar zeker geen nieuw profiel. Dit functieprofiel doet mijn postvak met de titel ‘wishful thinking’ namelijk al maanden uitpuilen. Het zijn functieprofielen die bij mij zijn uitgezet door wat ik noem ‘Wannabe-klanten’. Die klanten hebben één ding met elkaar gemeen: ze zijn al geruime tijd naarstig op zoek naar dezelfde speld in de hooiberg. Het liefst meerdere.
Een tikkeltje naïef
Ik snap goed wat ze zoeken. Been there, done that. Als ik ze – in eerste instantie voorzichtig- vertel dat het gestelde profiel en daarmee de zoekopdracht niet realistisch is, vinden ze dat ik eerst maar een poosje mijn best moet gaan doen. Tegelijkertijd heb ik ook best een zwak voor deze groep hiring managers. Want dat honderden concullega’s dezelfde problematiek ervaren bij het werven voor dit profiel maakt het rotsvaste vertrouwen en geloof op succes dat zij hebben ook wel weer aandoenlijk. Het maakt ze aaibaar. Maar natuurlijk ook… een tikkeltje naïef.
Ze willen wel, maar snappen het niet. Is het hen kwalijk te nemen?
Een gevleugelde uitspraak van Johan Cruijff is: ‘Je gaat het pas zien als je het doorhebt.’ En dát is precies de reden waarom sommige hiring managers in mijn ‘Wannabe-vakje’ zitten. Ze willen wel, maar ze snappen het niet. Is het hen kwalijk te nemen? Zeker niet. Zij zijn immers niet diegene die dag in dag uit naarstig op zoek zijn naar die speld in de hooiberg. Daar hebben ze jou voor, de recruiter
Een mooi een-tweetje
Het is dan ook aan jou om van die wannabe een groupie te maken. Oftewel: vertel dat het beter kan, laat zien dat het anders moet. Begin direct met het scheppen van een stuk verwachtingsmanagement. Voldoet het profiel aan ‘de wishful thinking’-criteria laat de hiring manager dan niet in de waan dat het je gaat lukken de positie te vervullen. Wees een recruitmentpartner die van meerwaarde is, in plaats van de leverancier die niet kan leveren.
Wees een recruitmentpartner die van meerwaarde is, in plaats van een leverancier die niet kan leveren.
Als recruiter citeer ik regelmatig Johan Cruijff. Mijn metaforen doen misschien abusievelijk suggereren dat ik verstand heb van voetbal. Maar nee, dat is niet het geval. Maar dat Cruijffs wijsheden een mooie pass zijn naar de recruitmentwereld is wat mij betreft wel een ‘een-tweetje’. Laten we bovenstaande uitspraak even op onszelf projecteren: we kunnen 24/7 searchen naar kandidaten op basis van het gestelde profiel, maar het inhoudelijke profiel bepaalt de snelheid en het succes van de procedure. Liever laat ik dan ook het ideale profiel voor wat het is en kijk ik kritisch en strategisch naar het spel om zo mijn scoringskans te vergroten.
Geef je mening zonder vleierij
Het fluitsignaal voor competentiegericht werven is allang gegeven. Recruiters worden gelukkig meestal niet meer gezien als cv-schuivers maar als specialisten. De toekomstige gedrags-en beroepscode voor recruiters zal dit alleen maar kracht bij zetten Als recruiter neem ik mijzelf, mijn vak, mede-vakidioten, de hulpvraag van mijn opdrachtgever en de ambitie van de kandidaat uiterst serieus. Dit betekent ook dat ik mijn mening geef zonder vleierij.
Hoe zetten we de rest buitenspel?
Is het een schot voor open doel om te concluderen dat de vacature vrijwel onvervulbaar is door de gestelde eisen in het profiel? Moeten we onze strategie aanpassen en het profiel deels of volledig herschrijven? Welke positie nemen we in? Waar liggen onze kansen? Hoe staat de verdediging opgesteld en hoe zetten we de rest buitenspel?
Claim de aanvoerdersband
Het werven van nieuwe medewerkers is een teamsport. Maar er kan er maar één de aanvoerdersband dragen. De recruiter is de speler die als eerste het veld betreedt en kop of munt kiest en besluit links of rechts te gaan spelen. Belangrijke beslissingen, die hij of zij baseert op kennis, inzicht en ervaring. Zo kan de hiring manager rustig genieten van de wedstrijd vanuit de skybox, tegenover het wannabe-vak.
‘Vind de zwakke plek van je tegenstander en je hebt gewonnen. Da’s natuurlijk logisch.’
Oftewel: ‘Vind de zwakke plek van je tegenstander en je hebt gewonnen.’ Da’s natuurlijk logisch.
Over de auteur
Jessica Grauerholz is blogger en recruiter bij Greywoods, strategic recruitment services. Ze werft al sinds jaar en dag personeel voor alle uiteenlopende functies en blogt hier zo af en toe op eigen titel, over alles wat ze in haar praktijk meemaakt en wat het recruiterleven zo boeiend maakt.
Lees ook