Het zaaltje voor Mário Rodrigues Pereira zat bomvol. De Global Head of Talent Acquisition van mobiliteitsconsultant Bolt zou over locatiemanagement praten. Geen sinecure als jouw bedrijf actief is in meer dan 500 steden, om te adviseren hoe een toekomst zonder privéauto’s eruit zou kunnen zien. ‘Waarom hebben we het eigenlijk over Geo Allocatie-beslissingen?’, vroeg de in Talinn wonende Portugees zich al in het begin retorisch af, om de zaal aan het denken te zetten over wat wij in het Nederlands ‘locatiekeuze’ zouden noemen.
‘Bij een van mijn vorige werkgevers hadden we zoveel geld, dat we er niet over nadachten dat we in Manhattan peperdure kantoren hadden.’
Hij gaf meteen ook maar een paar voorbeelden van hoe vaak dit fout gaat. ‘Denk aan het verplaatsen van het hoofdkantoor naar een plaats omdat de CEO daar woont. Of omdat bestaande medewerkers denken dat het daar fijn wonen is. Persoonlijke voorkeuren die uiteindelijke keuzes bepalen.’ Maar is dat ook altijd de meest verstandige oplossing? ‘We hadden bij een van mijn vorige werkgevers zoveel geld, dat we er niet over nadachten dat we in Manhattan verschillende peperdure kantoren hadden. Waarom? De managers wilden daar werken.’
‘Geen gebrek aan talent’
Maar Manhattan bleek misschien toch niet zo’n goede keuze. ‘Het was leuk als je een managerssalaris verdient, maar voor veel andere medewerkers veel te duur om te wonen. We merkten dat we ons dat niet konden veroorloven. Er is geen gebrek aan talent op de markt, maar dat moet wel bereid zijn om naar jouw bedrijf, naar jouw kantoren te komen.’
‘Er is geen gebrek aan talent op de markt, maar dat moet wel bereid zijn om naar jouw kantoren te komen.’
Pereira ziet een generatie-shift. ‘Babyboomers willen nog het liefst naar New York City, dat heeft het meeste prestige. Maar de nieuwe generatie kijkt daar anders naar. Die willen vaak helemaal niet verhuizen. Door corona kijken zij heel anders naar het idee van op afstand werken versus op kantoor zitten. Dus met Bolt houden we daar rekening mee. We kunnen van alles willen, inclusief 50% diversiteit, maar dat gaat niet zomaar. Als de kandidaten op een bepaalde plek 80% man zijn en 20% vrouw, dan geeft dat een context waarbij een 50/50-verdeling niet reel is. Als dat je prioriteit is als management, moet je misschien een andere locatie zoeken.’
Data zonder vooroordelen
De centrale vraag van Pereira op deze allereerste Global Talent Intelligence Conference ooit is dan ook hoe je ‘Talent Location’-strategieën kunt formuleren op basis van Talent Supply-inzichten, die weer gebaseerd zijn op unbiased datamodellen, dus uiteindelijk op grond van data zonder vooroordelen. Wat moet er in zo’n datamodel, vroeg hij de zaal. Aanbod, vraag, specifieke markten, hoeveel internationaal talent is nodig (remote werken) en veel meer.
‘Je hebt alleen iets aan een locatiestrategie als je in de toekomst kunt kijken.’
‘Moet je bij een analyse van geografische opties voor nieuwe vestigingen bijvoorbeeld Portugal met Engeland vergelijken? Of specifiek met Londen, wat een land op zich is? Vergeet niet naar de werkloosheidcijfers te kijken, de sociale structuur van de stad, quality of life, huisvesting, tax breaks.’ Pereira concludeert: ‘Je hebt alleen iets aan een locatiestrategie als je in de toekomst kunt kijken. Dus ook de toekomst van kandidaatsteden. Zijn ze ambitieus, gaan ze kantoorparken uitbreiden? Een enorme hoeveelheid variabelen, waar je structuur in moet aanbrengen.’
Geo Allocation Index
Met zijn Bolt-team heeft hij daarom de zogeheten ‘Geo Allocation Index’ bedacht. Een indrukwekkende wiskundige formule, waarin verwerkt zijn:
- Grootte van de talentpool
- Kwaliteit van de talentpool
- Talent unitary-kosten
- Kosten kantoorruimte
- Corporate belastingen
- Talent attraction capacity
- Quality of life
Al die factoren samen geven een mix van interne en externe data, die kunnen helpen bij de beslissing of je bepaalde hubs of vestigingen moet handhaven, verhuizen of uitbreiden. ‘Zo kun je het budget voor volgend jaar bekijken, zien dat je 100 engineers nodig hebt, en of je om die binnen te halen dan kunt blijven zitten waar je zit. Met de Geo Allocation Index krijg je simpele data, die je constant kunt verversen.’
Quality of talent
De zaal kijkt aanvankelijk wat argwanend naar de formule. Hoe meet je quality of life, dat zijn toch geen bias-vrije data? Maar volgens Pereira kun je bij bijvoorbeeld engineers wel degelijk kijken naar university rankings van lokale universiteiten en naar die van de opleidingen van het aanwezige talent. Combineer het met cijfers over de huizenmarkt en andere data over de stad, en je komt een heel eind. Quality of talent? ‘Je moet je eigen vooroordelen, je eigen funnels kennen. Probeer niet automatisch talent met ervaring bij Google of Amazon in dienst te nemen, kijk verder dan het talent dat al voor je werkt.’
‘Probeer niet automatisch talent met ervaring bij Google of Amazon in dienst te nemen.’
Belangrijk is om vroeg bij de beslissing over nieuwe locaties betrokken te worden, waarschuwt Pereira. ‘Anders moet ik achteraf rechtvaardigen wat het management al besloten heeft. Mensen willen vaak grotere filialen dan die ze al hebben. Maar managers moeten de moed tonen om gebaseerd op feiten ook voor andere opties te kiezen. Als jouw meeste werknemers remote werken, geeft dat veel meer mogelijkheden, want je zit niet meer met forensen en dat soort zaken. We moeten ons voor de toekomst instellen op een blijvende mix van werkvormen.’