Over de kunst van ‘Human Profiling’, oftewel: weten wat je gesprekspartner werkelijk bedoelt

Wist je dat als een man een zin uitspreekt waarin hij niet gelooft, dat dan de intonatie en volume van zijn stem naar beneden gaan? Denk: Bill Clinton, toen hij de beroemde woorden sprak: I never told anybody to lie. Bij vrouwen schijnt het effect precies tegenovergesteld te zijn. Als een vrouw een zin uitspreekt waarbij volume en intonatie hóger worden, kan dit duiden op inconsistent gedrag. ‘En dus wellicht een leugen’, stelt Gert-Jan Schenau, die van dit soort weetjes zijn vak heeft gemaakt.

Nog een paar handige van zulke tips en feiten: als iemand het hoofd (en het lichaam) wegdraait, dan volgen waarschijnlijk verbale tegenwerpingen of is iemand het gewoon niet met je eens. Stiltes in een gesprek kunnen helpen om een gesprekspartner méér te laten zeggen dan hij of zij zou doen bij een vraag. En iedereen heeft 43 spiergroepen in het gezicht die in werking treden zodra de hersenen emoties genereren. Maar bij vrouwen zijn die spieren wel 33% actiever dan bij mannen.

Micro- en macro-expressies

Het is dit soort wetenschap die de basis vormt van Human Profiling®, een methode die Schenau heeft ontwikkeld om gesprekken effectiever te maken, en meer te weten te komen over non-verbale communicatie en vocale effecten, zoals kenmerken van de stem. Micro- én macro-expressies van de ogen, het hoofd, het bovenlichaam, de handen en de benen: het is volgens Schenau allemaal belangrijk, en vertelt veel meer over je gesprekspartner – en vooral over diens (ware) intentie – dan je alleen op basis van zijn of haar woorden zou kunnen opmaken.

‘We zijn als mensen geprogrammeerd dat we elkaar tijdens een gesprek in de gaten houden.’

Bovendien, zegt hij, is het ook belangrijk om te snappen wat voor effect bepaalde vragen hebben. Een suggestieve vraag (‘U weet ongetwijfeld dat…’) wekt bij de gesprekspartner een andere respons op dan een zogeheten intonatieve vraag (‘Pardon?’, waarbij het bovenlichaam naar voren buigt…). Maar liefst 18 verschillende vraagvormen onderscheidt hij zo, met allemaal een ander effect. ‘Lichaamsgrammatica’, noemt hij dat effect ook wel. ‘We zijn als mensen geprogrammeerd dat we elkaar tijdens een gesprek in de gaten houden. Of je nu Human Profiling hebt gevolgd of niet.’

In sollicitatiegesprekken

De grondslagen voor zijn methode werden – zoals zo vaak – geboren uit frustratie. In zijn werk als HR-directeur merkte Schenau in gesprekken met sollicitanten dat ze regelmatig andere dingen zeiden dan ze bedoelden. ‘Als je in sollicitatiegesprekken als recruiter een verkeerde inschatting maakt, en je neemt iemand aan die na 2 maanden weer vertrekt of niet past, kost dat het bedrijf al snel 30.000 euro. Dus ging ik op zoek naar een techniek om meer informatie uit een gesprek te kunnen halen.’

‘Ik ging op zoek naar een techniek om meer informatie uit een gesprek te kunnen halen.’

Maar waar hij ook zocht, een handzame training over lichaamsexpressie kwam hij eigenlijk niet tegen. Waarna hij met een opleiding Predictive Policing begon, waar hij ‘als enige HR’er’ tussen 16 rechercheurs en beveiligers zat. ‘Ik heb daar geleerd hoe je op een wetenschappelijke manier vragen kunt stellen en hoe je in een stem een bepaalde intonatie moet duiden.’ Van het een kwam vervolgens het ander. Schenau begon zich te verdiepen in leugens, micro-expressies in een gezicht, en macro-expressies met het hele lichaam.

‘Te waanzinnig voor woorden’

‘De leugen kan zijn aangeleerd’, zegt hij. ‘Op het moment dat een sollicitant al 30 gesprekken achter de rug heeft, en 30 keer dezelfde leugen heeft verteld, past het brein zich aan de leugen aan. Daardoor is het voor de interviewer vrijwel onmogelijk om de leugen nog te “lezen”. Tenzij je de vraagstelling continu aanpast. Het is te waanzinnig voor woorden dat organisaties nog steeds werken met een vaststaand interviewscript. Als sollicitant prik je daar meteen doorheen.’

Wil je beter weten wat iemand écht bedoelt in een gesprek? Dan kan het zin hebben je te verdiepen in 'Human Profiling', waarbij je vooral de kneepjes van non-verbale communicatie onder de knie krijgt. 'Het lichaam kan immers niet liegen, al doen we nog zo ons best.'

De kunst is volgens hem dus ‘om constant te anticiperen op datgene wat je ziet en hoort en vervolgens daar je vragen op af te stemmen.’ Als je dat kunt, levert dat meer op dan welk assessmentcenter dan ook, zegt hij. ‘Ik ben hier mordicus op tegen, want het is het systeem wat dan een oordeel velt. Ik durf te stellen dat een hele dag in een assessmentcenter minder oplevert dan een pitch van 4 minuten. Rollenspellen? Ook complete onzin. Moeten we ook mee stoppen. Je vraagt dan een kandidaat om bijvoorbeeld in de huid van een directeur te kruipen. Maar dan gaat hij aangepast gedrag vertonen. En dat is nu precies wat we níet willen.’

65% méér informatie

Als je de kennis van Human Profiling® beheerst, levert dat volgens Schenau niet alleen minder kans op verkeerde beslissingen op, het zorgt ook voor 65% méér informatie en significant betere gesprekken, zegt hij. ‘Hoe vaak zegt iemand “echt” of “dus”? Hoe vaak schakelt iemand van “ik” naar “je” als hij of zij het over zichzelf heeft? En hoe vaak zie je een inconsistentie als hetzelfde woord aan bod komt? Als je dat allemaal optelt, weet je welke richting je uit moet, welke vragen je wanneer moet stellen. Ik stel mijn vragen niet meer op basis van wat ik hoor, maar op basis van wat ik zie. Dat is waar het bij Human Profiling om gaat.’

‘Ik stel mijn vragen niet meer op basis van wat ik hoor, maar op basis van wat ik zie.’

Hij ziet het zelf vooral als methode om de intenties van de ander te onthullen. ‘Zie het als een stuk gereedschap in de kist van communicatieve vaardigheden. Overigens wel een belangrijk en zeer krachtig stuk gereedschap.’ Want, zegt hij: ‘Het lichaam kan niet liegen, al doen we verbaal nog zo hard ons best.’ Niet dat het hem trouwens erom te doen is alleen maar leugens bloot te leggen. ‘Iedereen liegt op z’n tijd. Liegen kan ook een functie hebben. Het gaat erom de leugen te doorgronden en zodoende te ontdekken wie er nu precies tegenover je zit, en wat zijn of haar intentie is.’

Meer weten?

Geïnteresseerd geraakt? En wil je ook de taal van het lichaam leren lezen? Op 16 mei geven Gert-Jan Schenau en Rik Kramer (partner IC}U) een exclusieve eendaagse training bij de Academie voor Arbeidsmarktcommunicatie over de principes van Human Profiling. Schrijf je hier in:

Human Profiling

James Ellis: ‘Employer branding is voor mkb’ers nog belangrijker dan voor corporates’

Als we nu iemand in de wereld een goeroe mogen noemen op het gebied van employer branding dan is het James Ellis. De Amerikaan, ‘deels expert, deels evangelist‘, heeft een flink track record om zijn goeroeschap te bewijzen. Hij heeft gewerkt bij grote employer branding-bureaus, zoals TMP Worldwide (tegenwoordig Radancy geheten), bij employer brand-onderzoeker Universum en als employer brand manager van bijvoorbeeld kortingssite Groupon. O ja, en hij maakt(e) natuurlijk ook een geweldige podcast en schreef al meerdere boeken over het onderwerp.

Op DW Digitaal, dat medio april plaats heeft, spreekt hij over het belang van employer branding voor middelgrote organisaties. Voor die organisaties, die veel mensen niet kennen, is het nog veel belangrijker dan voor de Googles of Tesla’s van deze wereld, zegt hij. Ook al heb je als middelgrote organisatie misschien niet de budgetten van de grote jongens, het is dan misschien nog wel eenvoudiger om in elk geval consistent te zijn in je communicatie, iets dat essentieel is voor employer branding, zegt hij.

Wat maakt je uniek?

Hoe onderscheid je je op de arbeidsmarkt als middelgrote organisatie? Wat maakt werken voor jou nu echt uniek ten opzichte van je grote arbeidsmarktconcurrenten? Wat kun jij beweren dat zij niet kunnen claimen? ‘Dan ben je al op 80% van een goed employer brand‘, aldus James Ellis. Het is ook iets dat Flynth accountants in de praktijk brengt overigens, waar manager recruitment en employer branding Ingrid van Gelder ook over praat op DW Digitaal.

‘Employer branding gaat erom mensen aan te trekken die het waard zijn om aan te nemen en niet de mensen die je niet aanneemt’.

Volgens James Ellis kan employer branding élke organisatie helpen, en gaat het erom ‘de mensen aan te trekken die het waard zijn om aan te nemen en niet de mensen die je niet aanneemt. Het moet ervoor zorgen dat de mensen met wie je hiring managers aanwervingsmanagers willen praten, ook bij je willen werken.’ Daarvoor heb je helemaal geen ‘project’ nodig van 50.000 tot 100.000 dollar of euro, zegt hij. ‘Beschouw het liever als een service of abonnement van 1.500 euro per maand.’

Waar hoort employer branding thuis?

Verder komt bij James Ellis ook de ‘eeuwenoude’ vraag voorbij: waar hoort employer branding eigenlijk thuis? Is het een marketingtaak, een recruitmenttaak, misschien meer een HR-ding, of iets van de communicatieafdeling? Ingrid van Gelder (Flynth) is hier heel duidelijk over, James Ellis is er wat meer agnostisch in. Sterker, hij zegt eigenlijk van mening te zijn dat het afhangt van de vraag wie de employer branding-kar trekt. En die zou juist in de afdeling moeten zitten waar hij of zij niet natuurlijk thuishoort.

Employer Branding is een actueel onderwerp, dat op DW Digitaal veel aan bod komt, zowel voor corporates (ook Niels Waanders van KPN spreekt er bijvoorbeeld over), maar zeker ook voor het middenbedrijf. Middelgrote organisaties worden steeds professioneler in hun recruitment, ze moeten wel in deze arbeidsmarkt. Employer branding hoort daarbij. James Ellis is dan ook heel duidelijk waarom élke organisatie het wel kan en moet doen.

Meer weten?

Schrijf je in voor DW Digitaal en ontvang van 15 tot en met 17 april dagelijks 4 talks in je mailbox, te bekijken wanneer je maar wil.

Lees ook

Van volledig afhankelijk van externe bureaus naar geheel eigen werving (inzending Recruitment Now)

Onze case is niet zomaar een succesverhaal in werving; het is een samenkomen van creativiteit en vernieuwing waarin we verschillende onderdelen van recruitment hebben behandeld. We hebben bij Recruitment Now niet alleen gezocht naar kandidaten, maar hebben een verhaal gecreëerd door middel van recruitmentmarketingcampagnes, arbeidsmarktcommunicatie en employer branding.

Deze case is een samenkomen van creativiteit en vernieuwing, waarin verschillende onderdelen van recruitment zijn behandeld.

Dit hebben we gedaan voor Mérieux NutriSciences. We zijn gestart met het bepalen van hun EVP op basis van data en sessies met medewerkers. Hieruit kwamen we al snel tot een slogan die volledig aansloot bij Mérieux: ‘Werken aan een betere wereld. Werken bij Mérieux’. We keken naar wat de doelgroep belangrijk vindt en waar zij naar kijken bij het solliciteren bij een andere werkgever. De conclusie: het imago van de organisatie vinden ze superbelangrijk.

Mérieux NutriSciences stond op dat moment niet bekend als populaire werkgever. De organisatie had een slecht imago met verschillende negatieve reacties op internet. Hier wilden wij verandering in brengen! We hebben een employer branding campagne opgezet die door vertaald werd naar verschillende fasen.

Met zelfontworpen ‘Google Search’-borden vertegenwoordigden we de vragen en zorgen van potentiële kandidaten.

Het meest opvallende aspect aan onze case was ongetwijfeld de tweede fase van de employer branding-campagne. Met onze zelfontworpen ‘Google Search’-borden vertegenwoordigden we de vragen en zorgen van potentiële kandidaten. Huidige, nog niets wetende medewerkers gingen zitten op een kruk en beantwoorden de “zoekopdrachten” van de Google borden op beeld. Met als doel: het met een knipoog ontkrachten van de negatieve reacties die online vindbaar waren door de mensen die iedere dag te maken hebben met Mérieux NutriSciences als werkgever.

Wat was de impact van de case?

We hebben voor Mérieux het afgelopen jaar meer dan 10 vacatures mogen invullen. Van laboranten tot HR-medewerkers; kandidaten reageerden massaal op de video’s. Meer dan 550 kandidaten solliciteerden bij Mérieux NutriSciences van wie we er 62 hebben aangenomen. Alle openstaande vacatures werden succesvol ingevuld binnen een gemiddelde van 8 weken met een gemiddelde cost per hire van 1.355 euro.

Waarom moet deze case een Werf& Award winnen?

Onze case verdient een award omdat we met onze campagnes niet alleen kandidaten hebben aangetrokken; we hebben vertrouwen en betrokkenheid opgebouwd bij nieuwe én huidige medewerkers. Wij geloven erin dat wanneer je investeert in je eigen werkgeversmerk, je zelfs in deze krappe arbeidsmarkt succesvol kunt werven zonder externe partijen.

Ontdek hoe Recruitment Now voor Mérieux NutriSciences diverse vacatures invulde met hoogwaardige kandidaten via effectieve strategieën.

Met onze doordachte campagnes en creativiteit hebben we iets unieks neergezet. We hebben als Recruitment Now bewezen dat door te investeren in een sterk werkgeversmerk en het ontwikkelen van aansprekende campagnes, je in staat bent om talent aan te trekken en te behouden, zelfs in uitdagende omstandigheden. Onze case is een voorbeeld van hoe een organisatie weer succesvol kan werven door te vertrouwen op haar eigen kracht. We hebben laten zien dat je met een gedurfde aanpak een unieke campagne creëert en dat het zo mogelijk is om op te vallen.

Credits case

Betrokkenen bij deze case zijn meerdere medewerkers van Mérieux NutriSciences. Deze medewerkers waren betrokken bij de afgenomen interviews en als acteurs voor de video’s. Binnen Recruitment Now waren zowel de recruiters als de recruitmentmarketeers betrokken.

 

Uitreiking op Werf& Live

De Werf& Awards worden uitgereikt op Werf& Live, dat plaatsvindt op 28 mei 2024. Werf& Live is dé ontmoetingsplek voor HR-professionals, recruitmentexperts en arbeidsmarktspecialisten die zich willen onderdompelen in de kernaspecten van employer branding. Wil je erbij zijn?

Meer informatie en tickets

 

Lees ook

7 aanhoudende personeelstekorten – met gevolgen voor de hele samenleving

Oppervlakkig gezien zou je kunnen denken dat de personeelstekorten wat uit het nieuws zijn – en dus misschien ook minder een probleem. Maar het is mogelijk eerder een soort gewenning. Want of we nu te maken hebben met een banenoverschot, of juist toch een tekort aan mensen: deze 7 sectoren hebben er allemaal in elk geval nog flink last van – met ook ingrijpende gevolgen voor onze hele samenleving. Want ja, het zijn inderdaad vooral overheidsdiensten die hier zijn opgesomd.

#1. Het gevangeniswezen

Gevolg: Gevangenen eerder naar huis, en uitstel van straffen.

Het was de afgelopen weken ongetwijfeld het grootste nieuws op het gebied van de personeelstekorten: de mensen die een straf hebben openstaan, maar die voorlopig niet hoeven uit te zitten. Gedetineerden die soms al op vrijdag naar huis worden gestuurd als ze in het weekend op vrije voeten zouden komen. En onderzoek naar vaker inzetten van elektronisch toezicht via de enkelband. ‘Acute en tijdelijke’ maatregelen, aldus verantwoordelijk demissionair minister Franc Weerwind.

Voor zo’n 2.000 veroordeelden is momenteel geen plaats in de gevangenis, en zij lopen daarom vrij rond.

Volgens de minister zijn momenteel 330 gevangeniscellen niet te gebruiken, omdat er niet genoeg personeel is om die te bemannen. En arrestanten kunnen door het tekort niet goed worden ‘doorgeplaatst’, waardoor ook politiecellen vol zijn. Gevolg van een en ander is dat voor zo’n 2.000 veroordeelden geen plek in de gevangenis is, en ze daarom vrij rondlopen. De minister zegt momenteel niet alleen flink bezig te zijn om nieuw personeel te werven, maar hoopt op termijn ook de inzet van medewerkers te verminderen door ‘robotisering’ en door gedetineerden hun straf vaker buiten een cel te laten uitzitten., schrijft hij aan de Kamer.

#2. Het openbaar vervoer

Gevolg: Minder, maar ook viezere treinen, trams en bussen.

Door het hele land, van Venlo tot Den Haag, hebben veel openbaarvervoerbedrijven nog altijd te kampen met grote tekorten aan personeel. Ondanks nieuwe CAO’s, waarbij medewerkers er tot 2026 soms maar liefst 23% op vooruitgaan. Met als gevolg dat onder meer taxibedrijven worden gevraagd om bij te springen, zoals in Flevoland momenteel gebeurt. Of dat dienstregelingen worden afgeschaald, terwijl juist de vraag groot is, of de chauffeur soms geen Nederlands meer spreekt.

Minder bekend gevolg van het personeelstekort is dat bijvoorbeeld treinen ook steeds viezer worden. Zwarte strepen aan de buitenkant zijn eerder regel dan uitzondering. En ook aan de binnenkant lukt het niet om de treinschoonmaak op peil te houden. Er zijn niet alleen te weinig machinisten om de treinen naar de wasstraat te rijden voor hun tweewekelijkse onderhoud en de extra stevige reinigingsbeurt die ze om de 60 dagen horen te krijgen, ook de via een aanbesteding geselecteerde schoonmaakdienst kampt met tekorten. Er lopen nu bijna 1.000 schoonmakers rond in de treinen, zo’n 10% minder dan zou moeten.

#3. De zorg

Gevolg: Te veel kwetsbare ouderen op de spoedeisende hulp (onder veel meer).

Dat in de zorg de problemen met personeelstekorten groot zijn, is natuurlijk voor niemand nieuws. En ook dat we wat dat betreft nog maar aan het begin staan. De gevolgen zijn steeds vaker merkbaar. Zo lukt het ziekenhuizen bijvoorbeeld niet goed om mínder kwetsbare 70-plussers op te nemen op de spoedeisende hulp van het ziekenhuis, zoals juist 2 jaar geleden in het zogenoemde Integraal Zorg Akkoord (IZA) was afgesproken. Met als gevolg ‘verstopping van het hele stelsel’, zoals de Haagse huisarts Verena Dirkse het vorige week aan de NOS uitlegde.

De Raad voor Volksgezondheid & Samenleving stuurde begin maart een brief aan de Tweede Kamer over het ernstige personeelstekort in de zorg. Opvallend daarin: het pleidooi voor het structureel inbedden van ‘informele’ (ongediplomeerde mantel)zorg en de inzet van zij-instromers. Hoewel er in de brief geen expliciete focus ligt op technologie, onderkent het advies wél impliciet de potentie van digitalisering om de problematiek aan te pakken, iets waar Nederland tot nu toe relatief gezien in achterblijft. Denk bijvoorbeeld aan automatisering van (spraakgestuurde) medische rapportage of digitale ondersteuning van mantelzorgers.

#4. Het onderwijs

Gevolg: Vierdaagse lesweken, dalende PISA-scores, tijdelijk grotere klassen en onbevoegden voor de klas.

Nog zo’n sector waar de problemen allang bekend zijn. En waar de problemen zelfs nog steeds toenemen, zoals ook weer bleek uit de Kamerbrief lerarenstrategie van eind vorig jaar. Het lerarentekort is in het primair onderwijs gestegen tot 9.800 voltijdsbanen, 100 meer dan in 2022, en zo’n 9,7% van de totale werkgelegenheid in de sector, zo blijkt. In de grote steden is het nog erger: daar nam het tekort met 2,8% toegenomen tot 18%. Het aantal scholen met een tekort groter dan 30% is ook gestegen. In het voortgezet onderwijs gaat het om een tekort van zo’n 3.800 mensen.

Wat er nodig is om die tekorten op te lossen? Freddy Weima, voorzitter van de PO-Raad, vraagt – samen met eigenlijk de hele sector – om een nieuw Deltaplan dat over vele jaren wordt uitgerold. ‘We moeten de tekorten duurzaam aanpakken, en dat kan alleen als er over een enkele kabinetsperiode heen wordt gekeken’, zegt hij. Iets wat onderwijsbond Aob onderstreept, en waar ook de Tweede Kamer toe oproept in een aangenomen motie. Omdat de personeelstekorten in de sector ook nog eens heel ongelijk verdeeld zijn, wordt onder meer gekeken naar manieren waarop scholen onderling personeel kunnen uitwisselen.

#5. De fiscus

Gevolg: Minder dwanginvorderingen bij betalingsachterstand, en miljarden aan misgelopen inkomsten.

Miljarden euro’s aan belastinginkomsten. Die staan op het spel omdat de Belastingdienst kampt met ernstige personeelstekorten, vooral op de afdeling invordering. De Algemene Rekenkamer onthulde vorige maand dat door deze tekorten de capaciteit om deurwaarders in te schakelen vrijwel nihil is, en dus velen met een betalingsachterstand vrijuit zullen gaan. In totaal zou het kunnen gaan om wel 5,7 miljard, aldus de Rekenkamer. De betrokken afdeling van de Belastingdienst heeft een tekort van zo’n 1.000 fte, waarvan 400 gerelateerd zijn aan coronaschulden.

Staatssecretaris Marnix van Rij geeft zelf lezingen bij opleidingen om mensen enthousiast te maken over de fiscus.

Het Rekenkamer-rapport beschrijft ook dat de tekorten nijpender zijn dan gedacht. De komende jaren kan dit probleem ook nog eens groeien omdat de Belastingdienst een grote uitstroom door pensionering verwacht. Over 5 jaar moeten er 12.000 extra voltijdswerknemers bij zijn gekomen om alle schulden te innen, bijna de helft van het totale personeelsbestand. Om dat te laten slagen, geeft verantwoordelijk staatssecretaris Marnix van Rij onder meer zelf lezingen bij opleidingen om mensen enthousiast te maken over werk bij de fiscus.

#6. De luchtvaart

Gevolg: Geen technici, geen vluchten.

De eerste in deze lijst die niet direct of indirect aan de overheid verbonden is (behalve via de Schiphol Group dan), en daarmee min of meer een vreemde eend in deze bijt. Maar ook in de luchtvaart zijn de tekorten nog zeker niet voorbij. Het probleem met de beveiligers lijkt min of meer onder controle; andere onderdelen kampen echter nog met grote krapte. De LVNL bijvoorbeeld, die recent met een ‘capaciteitsdeclaratie‘ kwam, waarmee het samen met de Marechaussee, de Douane en Schiphol zelf duidelijk maakte te weinig personeel te hebben om alle vluchten (veilig) te kunnen afwikkelen, waar het volgens de wet wel de ruimte voor heeft.

‘Er is te weinig personeel om (veilig) het aantal vluchten te kunnen afwikkelen, waar het volgens de wet wel de ruimte voor heeft.

Ook KLM heeft te maken met personeelstekorten, en wil bijvoorbeeld dit jaar nog 450 nieuwe monteurs en grondwerktuigkundigen aannemen. Dit onder meer naar aanleiding van het rapport Alle Hens Aan Dek, dat de Nederlandse Vereniging van Luchtvaart Technici (NVLT) vorig jaar schreef. Bij KLM werken zo’n 4.000 mensen in de technische dienst. Vooral de instroom van jonge mbo’ers is hard nodig, omdat zij sleutelen aan de vliegtuigen en ook kunnen doorstromen naar de functie grondwerktuigkundige, die de vliegtuigen uiteindelijk kunnen ‘aftekenen’. Zonder de goedkeuring van die mensen mag een vliegtuig niet vertrekken.

#7. De post

Gevolg: Misschien nog maar twee keer in de week post.

Eind vorig jaar kwam 82% van alle brieven op tijd bij de geadresseerde aan. Terwijl PostNL verplicht is om 95% op tijd te bezorgen. Voornaamste verklaring: personeelstekorten. ‘Dat speelt niet overal in het land, maar op bepaalde plekken hebben we veel te weinig bezorgers’, zei Sipke Spoelstra, directeur bij PostNL, hierover begin dit jaar tegen de NOS. Om overal in Nederland 5 dagen per week de volgende dag brieven en kaarten te bezorgen, zijn 15.000 postbezorgers nodig, maar het bedrijf komt er (structureel) zo’n 1.000 tekort. Die vacatures blijken heel lastig te vervullen. PostNL heeft in totaal 35.000 werknemers.

Om wat aan die problemen te doen, wil het postbedrijf langer de tijd krijgen om brieven te bezorgen. Het bedrijf wil dat 2 dagen toegestaan wordt in plaats van binnen 24 uur zoals nu verplicht is. Op termijn wil het bedrijf brieven binnen 3 dagen gaan bezorgen, en mogelijk dus zelfs maar 2 dagen in de week. Daarvoor moet nog wel de Postwet veranderen, iets waar de Tweede Kamer overigens waarschijnlijk wel toe bereid lijkt te zijn.

Lees ook

ON! wil bewust geen X. Maar mag dat wel?

Niet voor bange mensen. Niet voor twijfelaars. Maar ook specifiek: bewust niet voor mensen die zich als non-binair omschrijven. Deze eis viel deze week te lezen in een vacaturetekst – voor het eerst, zo lijkt het in elk geval. Het was de ‘meest spraakmakende omroep’ Ongehoord Nederland die met de primeur kwam, in een vacature waarin om een nieuwe hoofdredacteur wordt gevraagd. Met de “x” zelfs tussen denigrerende haakjes geplaatst.

Opmerkelijk, want discriminatie op basis van geslacht is verboden in Nederland. Sterker nog: het wordt wel aangeduid als ‘een beginnersfout‘ als je expliciet (of impliciet) om een ‘man’ of ‘vrouw’ vraagt in een vacaturetekst. Een ‘gastvrouw’ of ‘cameraman’ vragen? Dat mag dus niet, want het heeft een uitsluitend effect. En datzelfde lijkt natuurlijk te gelden voor bewust geen personen vragen die zich als non-binair omschrijven. Maar of ON! hiermee zelf een beginnersfout begaat? Dat lijkt, gezien de reputatie van de omroep, niet erg waarschijnlijk. Waarschijnlijker is dat juist bewust het randje is opgezocht.

Mag dit wel?

‘Wat ons betreft is dit gewoon heel transparante arbeidsdiscriminatie op basis van genderidentiteit (wat volgens de wet verboden is)’, reageert Freya Joanne Terpstra (zij/haar), perswoordvoerder van het Transgender Netwerk. ‘Of een non-binair iemand bij ON! zou willen werken is natuurlijk een vraag op zich, maar daar gaat het in dit geval niet om denk ik.’

Specifiek een x buitensluiten? Alles duidt erop dat dit niet mag.

De Wet gelijke behandeling van mannen en vrouwen (WGB) spreekt zich er trouwens niet expliciet over uit, want heeft het alleen over mannen en vrouwen, niet over x. Dus hoewel die wet duidelijk is over discriminatie op geslacht, lijkt deze casus op het eerste gezicht erbuiten te vallen. Al is er natuurlijk nauwelijks een inhoudelijke rechtvaardiging te vinden voor het idee dat non-binaire personen niet geschikt zijn voor deze functie (al gesteld dat ze dat überhaupt zouden overwegen).

Dat sluit ook aan bij wat het College voor de Rechten van de Mens stelt in zijn ‘vacaturecheck‘: ‘Sommige beroepen hebben een sterke connotatie met een bepaald geslacht. Zoals ‘chauffeur’, ‘verpleger’ of ‘chirurg’. Het is daarom altijd aan te raden om in de vacature op te nemen dat de functie voor iedereen openstaat, door bijvoorbeeld ‘(m/v/x)’ erbij te vermelden’, schrijft dit College. Specifiek een x buitensluiten? Dat lijkt dus niet te mogen. Of ON! er ook op aangesproken wordt? Dat is natuurlijk een andere zaak, en zal de komende tijd moeten worden afgewacht.

m/v/x in opkomst

De bewuste term m/v/x lijkt overigens nog steeds in opkomst in vacatureteksten. Het staat momenteel zo’n 300 keer genoemd op Indeed, zo’n anderhalf keer zoveel als 3 jaar geleden, toen we de telling ook al eens deden. En toen waren het er al anderhalf keer zoveel als de 2 jaar ervoor. In België maken al sinds eind 2015 alle federale overheidsdiensten gebruik van de omschrijving ‘m/v/x’ bij vacatures, in plaats van alleen ‘m/v’. Door deze aangepaste formulering wilde de overheid het belang van genderneutraliteit bij recruitmentbeslissingen expliciet onderstrepen. Iets waar ON! dus nu bewust tegen ingaat.

De vacature vraagt om een ‘intentie tot een meerderjarig commitment’, wat dat dan ook moge zijn.

Oja, en dan toch ook nog even over die ON!-vacature. Goed kunnen spellen of lezen lijkt voor deze functie bepaald geen vereiste. Niet alleen valt de veelgemaakte ‘continue‘-fout hier terug te lezen, de vacature vraagt ook om een ‘intentie tot een meerderjarig commitment’. Een meerderjarig commitment? Minimaal 18 jaar dus? Da’s een flinke tijd… Ook die formulering kwamen we nog niet eerder tegen… We zullen maar zeggen: die rechte rug waar de vacaturetekst om vraagt, lijkt in elk geval zéér gewenst.

Lees ook

Gemeenten zien oplossing voor krapte in: samenwerken, samenwerken en samen werken

Bij de gemeenten in West-Brabant hebben ze al een gezamenlijk mobiliteitscentrum, waarmee ze de externe inhuur regionaal regelen en onderling personeel uitwisselen. In Friesland is ook een samenwerking actief van de gemeente Leeuwarden, gemeente Súdwest-Fryslân, het waterschap (Wetterskip Fryslân) en de provincie op het gebied van personele inzet. Door samenwerken en zo personeel te delen, kunnen de deelnemende overheden niet alleen de krapte te lijf, ze bieden hun medewerkers ook nog eens een meer veelzijdig – en dus interessanter – takenpakket.

‘Er komt de komende 15 jaar niemand bij op de arbeidsmarkt. Dus de oplossing ligt in: samenwerken.’

Het zijn voorbeelden waarvan we er de komende jaren nog heel wat meer gaan zien. Tenminste, als het aan de VNG (Vereniging van Nederlandse Gemeenten) ligt, die deze week kwamen met een handreiking Flexibele arbeidsinzet gemeentelijke sector. En die is hard nodig, want de krapte is groot onder de ambtenaren. ‘Er komt de komende 15 jaar niemand bij op de arbeidsmarkt. Dus de oplossing ligt in: samenwerken, samenwerken en samen werken’, zoals Ton Heerts, burgemeester van Apeldoorn en voorzitter van het College van Arbeidszaken van de VNG, het uitlegt in een recente video.

Hobbels

Samenwerken en onderling personeel uitwisselen wordt al langer gezien als een mogelijke oplossing voor alle organisaties die met krapte kampen. In de praktijk stuit het echter vaak op allerlei hobbels, zowel praktisch (op het gebied van bijvoorbeeld mededinging) als juridisch, fiscaal en financieel. De VNG denkt echter dat gemeenten er de komende jaren niet aan ontkomen, en probeert in de handreiking daarom te schetsen hoe het wél kan. Het is de eerste stap van de VNG om zijn leden meer te ondersteunen in het grote krapte-vraagstuk, maar kan natuurlijk ook voor andere organisaties interessant zijn.

De handreiking is ook bedoeld om de vele externe inhuur bij gemeenten terug te dringen.

Binnen dit programma financiert de VNG overigens ook 15 pilots die de uitvoeringskracht bij gemeenten moeten versterken, meldt VNG-directeur Leonard Geluk. De handreiking is ook bedoeld om de huidige grote mate van externe inhuur bij gemeenten terug te dringen. Dat kan bijvoorbeeld door onderling te detacheren, of andere vormen van samenwerken, zoals via arbeidspools. Ook is er aandacht voor medewerkers die de AOW-leeftijd hebben bereikt en willen doorwerken, iets waar veel gemeenten steeds vaker gebruik van maken.

Lees ook

Werven door te wandelen (inzending Maasstad Ziekenhuis)

We bieden ervaren verpleegkundige een ontdekkingsreis in het Maasstad Ziekenhuis. Ze leren op deze manier vrijblijvend ons ziekenhuis kennen. De ‘Volop Verpleegkundige’-route is een uniek 1-op-1 moment met een van onze recruiters. Tijdens een wandeling door het ziekenhuis bieden we ze een persoonlijke en op maat gemaakte inkijk in wat het Maasstad Ziekenhuis voor hen als verpleegkundige kan bieden. Ze stellen een eigen route samen en maken kennis met onze beschouwende, snijdende en specialistische afdelingen. Door bijvoorbeeld een kijkje te nemen op de afdeling Chirurgie, Orthopedie/Traumatologie, Interventiecardiologie of het Brandwondencentrum.

Na afloop vult de recruiter een afspraakkaartje in (bevestigd aan toffe Maasstad-sokken).

Voor deze campagne hebben we een specifieke landingspagina gemaakt op onze werkenbij-site en deze hebben we actief vermarkt via social media. Voor de wervingsstrategie is een stappenplan ontwikkeld. De verpleegkundige meldt zich aan via de website voor een van de beschikbare momenten. Daarna neemt de recruiter contact op om kort kennis te maken en de Volop Verpleegkundige-route samen te stellen. Vervolgens vind het ‘Volop Verpleegkundige’-moment plaats en gaat de verpleegkundige met de recruiter langs verschillende afdelingen in het ziekenhuis. Na afloop vult de recruiter een afspraakkaartje (bevestigd aan toffe Maasstad-sokken) in voor het inplannen van een vervolgmoment.

Hoe werf je ervaren verpleegkundigen in een krappe arbeidsmarkt en met een beperkt budget? Door ze te laten wandelen door het ziekenhuis. Lees de hele case van Maasstad Ziekenhuis, ingezonden in de categorie Recruitment voor de Werf& Awards 2024.

Wat was de impact van de case?

De campagne heeft 5 weken aangestaan op Facebook en Instagram, daarnaast nog 1 week op LinkedIn. Voor het uitvoeren van deze wervingsstrategie was capaciteit van onze recruiters en verpleegkundigen van de verpleegafdelingen nodig. Uiteindelijk hebben we 3 verpleegkundigen aangenomen op verschillende afdelingen. Daarnaast hebben we ook mensen geënthousiasmeerd om een opleiding te gaan starten. De campagne werd goed ontvangen door de doelgroep én door collega’s.

  • Looptijd: 5 weken
  • Media: Facebook, Instagram en LinkedIn
  • Budget: €900,-
  • Impressies: 99.100
  • Sessies: 1.860
  • Aanmeldingen: 16
  • Hires: 3

Hoe werf je ervaren verpleegkundigen in een krappe arbeidsmarkt en met een beperkt budget? Door ze te laten wandelen door het ziekenhuis. Lees de case van Maasstad Ziekenhuis, ingezonden in de categorie Recruitment voor de Werf& Awards 2024.

Waarom moet deze case een Werf& Award winnen?

Onze campagne moet winnen omdat wij een inspiratie willen zijn voor andere organisaties die werven in een krappe arbeidsmarkt en met een beperkt budget, dat het wel mogelijk is om ervaren collega’s te werven. Juist door als hele organisatie tijd vrij te maken voor het aantrekken van nieuwe collega’s, creëer je een sterk recruitment-fundament. In combinatie met creatieve communicatie is er meer haalbaar dan je van tevoren misschien denkt.

Credits case

De volgende personen, afdelingen en/of externe partijen zijn betrokken bij de case:

  • Miranda van Schie – recruiter
  • Jasmijn Kraak – recruiter
  • Elles de Zeeuw – recruiter
  • Cansu Özec – recruiter
  • Sara Akhtar – Franklin – adviseur arbeidsmarktcommunicatie & recruitment
  • Radboud van der Kooi – adviseur arbeidsmarktcommunicatie & recruitment
  • Sacha van der Jagt – communicatieadviseur

 

Uitreiking op Werf& Live

De Werf& Awards worden uitgereikt op Werf& Live, dat plaatsvindt op 28 mei 2024. Werf& Live is dé ontmoetingsplek voor HR-professionals, recruitmentexperts en arbeidsmarktspecialisten die zich willen onderdompelen in de kernaspecten van employer branding. Wil je erbij zijn?

Meer informatie en tickets

 

Lees ook

 

Recruiting in yogapants: wat we kunnen leren van tech-sourcer Amy Miller

Ze heeft niet alleen een veel bekeken YouTube-kanaal (Recruiting in Yogapants), maar is ook op andere sociale media actief in het uitdragen van haar recruitment-ervaringen, niet in het minst op haar eigen blog. Amy Miller is daarnaast vooral een expert sourcer, en daarin nu actief voor het satelliet-breedbandproject van Amazon: Project Kuiper. Hiervoor heeft ze gewerkt voor onder meer Google en Microsoft. Ze heeft dus nogal wat ervaring (en succes) in het sourcen naar de techtoppers waar eigenlijk iedereen naar op zoek is.

You’re not hiring rocket scientists… until you are.

Op DW Digitaal zal ze binnenkort een paar van de lessen delen die ze in haar 20 jaar ervaring in het vak heeft opgedaan. Omdat de interviews hiervoor al hebben plaatsgevonden, kan ik bij deze al een paar van haar lessen delen. Waarbij ik zelf de mooiste quote zonder twijfel vond: You’re not hiring rocket scientists… until you are. We spreken in het interview bijvoorbeeld over de dingen die je als sourcer moet doen en vooral ook moet laten.

Je moet vooral nooit op de automatische piloot gaan werken en een trucje toepassen, zegt ze daarbij. Je moet elke keer, binnen je eigen stijl, bekijken wat voor die specifieke functies werkt in combinatie met die organisatie waarvoor je gaat sourcen. Want, zoals ze ook aangeeft, iedereen heeft als je bij een groot bekend bedrijf werkt een mening over je – en dan werken sommige zaken wel en niet. Dat is anders bij kleinere organisaties, maar daar moet je dus weer andere dingen doen om überhaupt aandacht te krijgen.

De invloed van tech

Een ander topic waar we uitgebreid over praten is de invloed van technologie voor sourcing. Hoe belangrijk is het? Amy Miller zegt vooral op zoek te zijn naar de balans van het nut van een tool en de tijd die je erin stopt. Ze gelooft absoluut niet dat tools de menselijke sourcers ooit zullen vervangen, maar wel dat je ze slim moet inzetten door te weten waar je mee bezig bent.

En tot slot geeft ze ook nog aan hoe ze, mede met behulp van een tool, hiring managers kan overtuigen om iets realistischer te zijn in hun eisen. Hoe? Simpel: door ze gewoon live te laten zien hoeveel profielen er aan hun eisen voldoen en hoeveel van die profielen realistisch te benaderen zijn.

Meer weten?

Schrijf je in voor DW Digitaal en ontvang van 15 tot en met 17 april dagelijks 4 talks in je mailbox, te bekijken wanneer je maar wil.

Vrouwen moeten meer onderhandelen – en mannen moeten op zwangerschapsverlof

Vorige week was het Internationale Vrouwendag. En dat betekent traditiegetrouw veel aandacht voor de beloningsverschillen tussen mannen en vrouwen op de arbeidsmarkt. Er zijn ook genoeg redenen te verzinnen om die te blijven benoemen, of aandacht te vragen voor de achterblijvende groei van vrouwen aan de top van het bedrijfsleven. Maar er zijn ook tekenen van hoop. Zo blijkt dat mannelijke en vrouwelijke zzp’ers in vergelijkbare rollen inmiddels wel degelijk hetzelfde verdienen. Dat mannen ook massaal zijn gaan thuiswerken tijdens Covid is hierin waarschijnlijk ‘the great equalizer’ gebleken.

Startsalarissen in het MKB liggen voor mannen en vrouwen momenteel nagenoeg gelijk.

Ook liggen startsalarissen in het MKB voor mannen en vrouwen momenteel nagenoeg gelijk, blijkt uit onderzoek van Van Spaendock in samenwerking met Intelligence Group. Pas na enkele jaren werken gaan de salarissen uit elkaar lopen. ‘Kinderen krijgen’, tijdelijk het arbeidsproces verlaten vanwege zwangerschapsverlof en ‘meer parttime werken’ blijken daar onder meer verklaringen voor.

Intern vs extern bewegen

Ook blijkt uit cijfers van Intelligence Group dat mannen vaker intern doorgroeien en vrouwen meer hun weg naar andere werkgevers zoeken. In 2023 kreeg 10,5% van de mannen intern een andere rol, tegen 9,4% bij vrouwen. En dat terwijl 16,5% van de vrouwen bij een andere werkgever ging werken (tegen 15,0% van de mannen). Als mannen wisselen van werkgever is dit bovendien vaker omdat ze benaderd of gevraagd worden. Vrouwen wisselen juist vaker omdat ze ontevreden zijn in hun huidige baan. Dit kan ook een verklaring zijn voor genderverschillen in salaris, omdat ‘gevraagd worden’ meer leverage geeft om te onderhandelen.

Het CBS laat zelfs nog grotere verschillen zien (die cijfers zijn inclusief studenten en bijbaners) in het extern bewegen tussen mannen en vrouwen. Dat kan de hardnekkige loonkloof deels verklaren, aangezien intern doorgroeien dus eerder verticaal is, waar extern bewegen juist vaak eerder een horizontale stap is. Daar komt bij dat 14,9% van de vrouwen niet over haar arbeidsvoorwaardenvoorstel onderhandelt, terwijl dat slechts voor 11,0% van de mannen geldt. Dit verschil lijkt misschien klein, maar is wel degelijk relevant.

Het is anders na de 40

Hierbij valt ook op dat tot het veertigste levensjaar mannen en vrouwen ongeveer even vaak onderhandelen over salaris (ongeacht hoe succesvol dit is). Pas daarna komt er een verschil, waarbij mannen vaker over salaris onderhandelen, en vrouwen minder. Ook zien we dat mannen boven de 40 meer dan vrouwen worden benaderd door werkgevers en dat dit verschil ook oploopt na het veertigste levensjaar. Van een causaal verband kunnen we op basis van deze getallen niet spreken, maar er is waarschijnlijk wel een relatie.

Van tekengeld tot bonus: mannen onderhandelen over alle financiële zaken meer dan vrouwen.

Mannen onderhandelen bijna over alle zaken meer dan vrouwen. Bijvoorbeeld: 4 keer (!) zo vaak over tekengeld, 3,3 keer zo vaak over de auto van de zaak, 2,1 keer zo vaak over de bonus en 1,9 keer zo vaak over een vergoeding bij gedwongen ontslag. Vrouwen onderhandelen daarentegen (een beetje) meer over werktijden, ‘datum indiensttreding’, mogelijkheid tot thuiswerken en opleidingsmogelijkheden en -budget. Vrouwen onderhandelen nooit meer dan mannen over de financiële zaken gerelateerd aan hun werk. Ze onderhandelen en waarderen daarentegen vooral andere (niet-financiële) zaken.

Europese wetgeving komt eraan

Nieuwe Europese wetgeving komt eraan, die moet gaan helpen om de loonkloof verder te dichten. Salarissen en financiële emolumenten moeten straks bijvoorbeeld bekend zijn aan het begin van het sollicitatieproces. Hiermee wil de Europese Unie voorkomen dat vrouwen opgebouwde salarissenverschillen meenemen van werkgever naar werkgever. Ook wil de EU hiermee mannen een deel van de onderhandelingswind uit de zeilen halen.

De EU wil mannen een deel van de onderhandelingswind uit de zeilen halen.

Goede initiatieven die zonder meer gaan helpen om het salarisverschil te dichten. Al kan het zomaar ook eens gebeuren dat de oplossing uit een andere hoek komt. Zo vermoed ik dat zwangerschapsverlof van mannen ook een duit in het zakje gaan doen. Alleen zouden de huidige 5 weken dan ook 4 tot 5 maanden moeten worden, net als bij vrouwen. Als mannen ook zolang in één jaar niet werken, zou het zomaar eens kunnen zijn dat ze in de beoordelingscyclus ook een jaartje meer stilstaan of minder snel omhoog gaan. Dat zou hierin zomaar eens de ‘great equalizer’ kunnen zijn.

Loonkloof wegnemen

Helaas (maar voor ondernemers maar goed ook) krijgen mannen nog geen 5 maanden zwangerschapsverlof. Wat dan natuurlijk ook kan: vrouwen die zwanger zijn geweest beoordelen en belonen alsof ze wél 12 maanden hadden gewerkt. Dat zou zomaar eens de grootste loonkloof kunnen wegnemen. Qua interne promotie blijft dat natuurlijk lastiger, omdat je – hoe je het ook wendt of keert – een stuk werkervaring mist. Dit geldt natuurlijk ook voor parttime werken. Iemand die 10 jaar lang fulltime heeft gewerkt heeft heel wat meer ‘vlieguren’ dan iemand die al 10 jaar parttime werkt. Hoewel ze allebei 10 jaar werkervaring hebben.

Helaas (maar voor werkgevers maar goed ook) krijgen mannen nog geen 5 maanden zwangerschapsverlof.

Met andere woorden: de loonkloof is op de arbeidsmarkt heus niet zomaar helemaal verdwenen. Maar als vrouwen nu eens beter leren onderhandelen, en mannen ook langer zwangerschapsverlof nemen, dan moet meer gelijk loon voor gelijk werk zeker dichterbij komen. De zzp’ers hebben al bewezen dat het kan. Waarom zou dat dan niet ook in loondienst kunnen?

Lees ook

Wim op woensdag: Is de recruiter wel/niet de DEI-politie?

DEI staat voor diversity, equity, and inclusion (diversiteit, gelijkheid en inclusie). Een hot topic, ook in recruitment. In To kill a Mockingbird van Harper Lee, een klassieker uit de Amerikaanse literatuur, wordt op prachtige wijze verteld dat ieder mens verschillend is, maar voor de wet gelijk. Nu wordt van iedere Nederlander geacht dat men de wet kent en na kan leven, maar de praktijk laat zien dat sommige mensen meer gelijk zijn dan anderen, of in ieder geval zo worden behandeld.

De praktijk laat zien dat sommige mensen meer gelijk zijn dan anderen, of in elk geval zo worden behandeld.

Discriminatie is nu eenmaal overal, maar vrijwel niemand zal openlijk toegeven dat hij of zij discrimineert. Iedereen heeft een argument, hoewel geen enkele reden discriminatie rechtvaardigt. Ook managers discrimineren. Zij zien hun eigen argumenten als valide. Te oud voor ons jonge team, te jong voor ons ervaren team. Voorbeelden te over. En omdat managers discrimineren, doen recruiters dat ook. Is dit recruiters aan te rekenen?

De DEI-politie

Wie is er verantwoordelijk voor discriminatie bij de aanname van mensen? Wie is hier de DEI-politie? Het meest simpele en correcte antwoord is: iedereen. Leuker kunnen we het niet maken. De realiteit is anders. Heeft de recruiter een DEI-taak? Mag je dit van een over het algemeen jonge, vaak nog relatief onervaren medewerker verwachten? Ja, ook ik doe nu een aanname, maar tevens is het de werkelijkheid. Veel recruiters zijn jong. Veel managers zijn ouder en hebben vanuit hun positie meer “macht”.

Als de directie niet beseft dat men discrimineert, wordt dit voorkomen een zware operatie.

Mag je de recruiter dan afrekenen op wel/niet DEI-bewust recruiten? Uiteindelijk kan en mag het antwoord niet anders zijn dan: ja. Iedereen mag je hierop afrekenen. Of er iets mee wordt gedaan of er naar je wordt geluisterd ligt aan de cultuur in het bedrijf. Culture eats strategy for breakfast. Als de directie niet beseft dat men discrimineert, wordt dit voorkomen een zware operatie. Maar: ja, iedere recruiter heeft een DEI-taak. Sterker nog: iedereen die een recruitmenttaak heeft is hiervoor verantwoordelijk.

Over de auteur

wim van den nobelen recruiterdilemma'sWim van den Nobelen is recruiter salarisadministratie bij Strictly People. Hij schrijft voor Werf& de ‘Wim op woensdag’. Elke woensdag vind je hier een blog, onderzoek, artikel of interview van hem.

Lees ook:

Click & Match: Vacaturecreatie snel en efficiënt met A.I. (inzending Textmetrics)

Elke recruiter of HR-medewerker loopt er tegenaan: de uitdaging om in deze markt precies die mensen te vinden die perfect passen bij wat je zoekt. Daarnaast is het traditionele proces van vacaturecreatie arbeidsintensief en tijdrovend, waardoor het bedrijf moeite heeft om te voldoen aan de snelle doorlooptijden die klanten eisen of om eigen vacatures te vullen.

Wij hebben een tool ontwikkeld waarmee je duurzaam én effectief de juiste mensen kunt vinden.

A.I. duurzaam inzetten is waar wij bij Textmetrics voor staan, dus wij hebben een tool ontwikkeld waarmee je duurzaam én effectief de juiste mensen kunt vinden. Een innovatieve A.I.-gestuurde vacaturegenerator die gebruikmaakt van geavanceerde algoritmen om vacatures automatisch te genereren op basis van een eenvoudige invoer van relevante informatie door de gebruiker. Nu creëer je vacatures in enkele minuten in plaats van uren, wat kostbare tijd bespaart voor zowel het bedrijf als de klanten. Bovendien heeft de A.I.-functionaliteit geleid tot meer nauwkeurige en aantrekkelijke vacatureteksten, waardoor de kans op het aantrekken van geschikte kandidaten is vergroot.

Wat was de impact van de case?

In de recruitmentmarkt van vandaag is het vinden van geschikte kandidaten en het efficiënt omgaan met het tijdrovende vacaturecreatieproces een bekend obstakel.

De impact van onze nieuwe tool is veelzijdig:
1. Tijdsbesparing: HR-professionals kunnen aanzienlijke tijdsbesparingen ervaren, aangezien vacatures in enkele minuten kunnen worden gegenereerd in plaats van uren. Dit stelt hen in staat zich te concentreren op andere kritieke taken en verantwoordelijkheden.
2. Verbeterde kwaliteit: De software verbetert niet alleen de kwaliteit en aantrekkelijkheid van vacatureteksten, maar zorgt er ook voor dat ze inclusief en divers zijn, waardoor een bredere groep kandidaten wordt aangetrokken en er een positieve bijdrage wordt geleverd aan diversiteit en inclusie.
3. Verbetering van het wervingsproces: Met gestroomlijnde vacaturecreatieprocessen kunnen recruiters wervingscampagnes efficiënt beheren, wat leidt tot een meer georganiseerd en effectief aannameproces.
4. Kostenbesparing: Door de tijd en middelen die nodig zijn voor vacaturecreatie te verminderen, kunnen bedrijven kosten besparen op hun wervingsinspanningen. Denk ook aan dat externe partijen niet meer nodig zijn en dat er minder mensen tijd kwijt zijn om de vacatures te schrijven en te checken.
5. Concurrentievoordeel: Het aannemen van innovatieve A.I.-gestuurde oplossingen geeft bedrijven een concurrentievoordeel op de wervingsmarkt, waarbij ze zich positioneren als vooruitstrevende en efficiënte werkgever.

Waarom moet deze case een Werf& Award winnen?

Met onze A.I.-gestuurde vacaturegenerator hebben we een revolutionaire oplossing ontwikkeld die de recruitmentindustrie transformeert. Onze software biedt niet alleen aanzienlijke tijdsbesparingen en verbeterde kwaliteit van vacatureteksten, maar ook een verbetering van het wervingsproces als geheel. Door onze innovatieve aanpak kunnen bedrijven efficiënter en effectiever talent aantrekken, wat resulteert in kostenbesparingen en een concurrentievoordeel op de arbeidsmarkt. Bovendien onderstrepen we ons engagement voor duurzaamheid door A.I. op een ethische en verantwoorde manier te gebruiken.

Credits case

Het team van Textmetrics, en onze bestaande klanten hebben de extra software gekregen om uit te proberen. Deze zijn tevreden, scheelt veel tijd!

 

Uitreiking op Werf& Live

De Werf& Awards worden uitgereikt op Werf& Live, dat plaatsvindt op 28 mei 2024. Werf& Live is dé ontmoetingsplek voor HR-professionals, recruitmentexperts en arbeidsmarktspecialisten die zich willen onderdompelen in de kernaspecten van employer branding. Wil je erbij zijn?

Meer informatie en tickets

 

Lees ook

Zorgwekkend: de arbeidsproductiviteit daalt. Valt er iets aan te doen?

Het nieuws sneeuwde vorige week een beetje onder. Maar nochtans was het behoorlijk schokkend wat het CBS liet zien met de meest recente economische cijfers. En dan hebben we het niet zozeer over die geringe BBP-groei van 0,1 procent. Wat nog meer in het oog viel was eigenlijk de ontwikkeling van de arbeidsproductiviteit. Na een paar jaar van (lichte) groei dook die namelijk weer eens onder het nulpunt. En dat konden we op de huidige krappe arbeidsmarkt nou eens net níet gebruiken. Want dat betekent dat we voor verdere groei nóg meer afhankelijk worden van meer inzet van mensen dan hiervoor.

De arbeidsproductiviteit is kort gezegd hoeveel binnenlands product we per gewerkt uur kunnen produceren. Daalt dat cijfer, dan betekent het dus dat we méér mens(ur)en nodig hebben om hetzelfde te produceren. En juist aan die (goede) mensen is momenteel zo’n groot gebrek. Vandaar dat we rustig kunnen stellen dat de daling van de arbeidsproductiviteit met maar liefst 0,6 procent misschien wel het slechtste nieuws is dat recruiters de afgelopen weken hebben kunnen tegenkomen.

20 jaar digitaliseren: 0 resultaat

Iemand als FD-econoom Mathijs Bouman (foto) hamert er al geruime tijd op: alleen in de arbeidsproductiviteit zit de echte oplossing voor de structurele schaarste. Maar tegelijk blijft de groei ervan al jaren achter, ondanks alle focus op automatisering en robotisering. ‘De arbeidsparticipatie staat op het hoogste peil ooit – en zo’n groei als tussen 2013 en 2023 gaat zich niet herhalen. Het idee dat er nog arbeidsreserves zijn die we makkelijk kunnen aanboren is een fictie. Bedrijven die willen groeien moeten vol investeren in arbeidsvervangende technologie’, zei hij er onder meer over op het Werf&-seminar Arbeidsmarkttrends.

‘Twintig jaar van digitaliseren en automatisering heeft precies niets opgeleverd.’

Misschien dat A.I. daarbij wel eens de reddende engel kan zijn, stelde hij ook. ‘Kantoren staan vol computers, elke werknemer heeft via het internet toegang tot alle kennis van de mensheid, maar productiever wordt men niet. Terwijl tussen 2002 en 2022 de arbeidsproductiviteit in de industrie met 65% toenam, was er in de zakelijke dienstverlening sprake van stilstand. Zo’n 20 jaar digitaliseren en automatiseren heeft precies niets opgeleverd.’ Maar dat zou met A.I. wel eens kunnen veranderen, hoopt hij.

baanvernietiging
De zorgwekkende ontwikkeling van de arbeidsproductiviteit in beeld
In de zakelijke dienstverlening daalt de arbeidsproductiviteit zelfs.

Economen eensgezind

Ook andere economen tonen zich vrij eensgezind als het om dit onderwerp gaat. Meer arbeidsproductiviteit is echt hard nodig, want alleen maar meer mensen werven en aan het werk zetten, daar gaan we het niet meer mee redden, zo is de algemene gedachte. Dat viel bijvoorbeeld te horen bij de groep economen van het Internationaal Monetair Fonds (IMF) die in februari nog een bezoek brachten aan Nederland, met een rugtas vol met goedbedoelde adviezen over onder meer A.I. en automatisering.

Ook econoom Heleen Mees haalde het onderwerp recent uitgebreid aan bij BNR, en hoogleraar Robert Dur benoemde het ook nog in zijn Dies Natalis, eind januari bij de Universiteit van Maastricht, waarin hij de uitdagingen van de Nederlandse arbeidsmarkt besprak. Om de productiviteit te verhogen, zouden we bijvoorbeeld wat strenger kunnen zijn voor de nu dominante, maar laagproductieve sectoren als slachthuizen, distributiecentra en kassen, zoals ook DNB-president Klaas Knot   bepleitte, net als Frans Timmermans in zijn Banning-lezing, en ook diverse universiteiten.

Ook internationaal laag

De groei van de Nederlandse arbeidsproductiviteit is de afgelopen decennia niet alleen steeds verder teruggelopen, hij is ook in internationaal perspectief behoorlijk laag, liet ESB recent zien. In Zweden, Denemarken, Duitsland, Oostenrijk, Zwitserland en de Verenigde Staten ligt de gemiddelde jaarlijkse groei bijvoorbeeld een stuk hoger, terwijl het niveau daar vaak sowieso al (soms ver) boven dat van Nederland ligt.

Wat eraan te doen? Het probleem ligt namelijk niet zozeer in het grote aantal zzp’ers in Nederland, noch in gebrekkige marktwerking, een haperende verspreiding van kennis, of te lage lonen, zo werd eerder eigenlijk al geconstateerd. Ook volgens de ESB-analyse is de oorzaak grotendeels te vinden in de laagproductieve sectoren, die een steeds groter deel van de werkgelegenheid opsouperen. Denk niet alleen slachthuizen, kassen en distributiecentra, maar ook: schoonmaak, beveiliging, uitzendbureaus. Terwijl hoogproductievere sectoren als mijnbouw, telecom en financiële diensten dus juist relatief minder hard groeien.

Arbeidsmarktdynamiek

De ESB-auteurs noemen echter ook nog een ander interessant aspect als mogelijke verklaring voor de lage groei van de arbeidsproductiviteit, en dat is: de dynamiek op de arbeidsmarkt. Die is in Nederland namelijk ook ongunstiger dan bijvoorbeeld in Denemarken en Zweden, zo valt er te lezen. Daar zou het immers gebruikelijker dan in Nederland zijn om van baan te wisselen, aldus ook OESO-cijfers. Dus ondanks dat we vaak dénken dat we in Nederland een heel flexibele en volatiele arbeidsmarkt hebben, is dat in de praktijk misschien wel helemaal niet zo. Met dus vrij funeste gevolgen voor de arbeidsproductiviteit.

Het is juist hier dat de wereld van recruitment ook om de hoek komt kijken. Want investeren in innovatie en kennisontwikkeling, dat ligt in de meeste organisaties meestal niet op het bordje van de recruiter. Maar dat is anders waar het gaat om de arbeidsmarktdynamiek aanjagen. De ESB-auteurs pleiten bijvoorbeeld voor inzet op om- en bijscholing en intersectorale mobiliteit, teneinde het mensen makkelijker te maken tijdens de loopbaan van baan te wisselen. Maar ligt hier niet ook juist een mooie taak voor de recruiter? En zo bevat de analyse toch ook weer wat goed nieuws. Dus hup, recruiters van Nederland, help die dynamiek op de arbeidsmarkt te versnellen, en zorg eens voor meer mobiliteit! Anders wordt het nooit meer wat met de arbeidsproductiviteit…

Over de auteur

Peter Boerman is hoofdredacteur van deze site. Hij schrijft af en toe opinies op persoonlijke titel. Zoals deze.