Speciaal voor sourcers: doe mee aan dit internationale onderzoek naar de populairste tools voor sourcing

Met de input van zoveel mogelijk sourcers kan Recruitment Tech een lijst samenstellen met de tools die het meest gebruikt worden. Jouw bijdrage is van belang om een zo compleet mogelijk overzicht hiervan te krijgen, maar je maakt ook kans op vrijkaarten voor het Recruitment Tech Event 2019. Ook worden er 10 exemplaren verloot van de Recruitment Tech Guide, waarin het uiteindelijke artikel ook verschijnt. Uiteraard ontvang je de resultaten als je wil als eerste via de mail.

Je kunt de vragenlijst hier vinden. Invullen kost slechts enkele minuten.

De bouwsector kraakt en piept, maar kampt tegelijk met vele vacatures

Na de boeren gaat nu ook de bouwsector demonstreren tegen de stikstofaanpak. Op woensdag 30 oktober wil de actiegroep Grond in Verzet naar het Malieveld in Den Haag. ‘Het hele debat ging over de landbouw, maar de minister lijkt niet te beseffen hoe groot de nood is bij onze bedrijven’, zeggen de initiatiefnemers op hun website. Volgens de bouwers gaat het zeker om zo’n 26.000 banen die op het spel zouden staan.

Bestuurlijk onvermogen, zo noemde Bouwend Nederland de impasse rondom de stikstofregels.’

‘Bestuurlijk onvermogen’, noemde Bouwend Nederland het eerder deze maand: de impasse rondom de stikstofregels. Uit een enquête van de lobbyclub voor de bouwsector zou blijken dat 40 procent van de aangesloten ondernemers een personeelsstop heeft ingevoerd. Nog eens 40 procent zou overwegen dit op de korte termijn te doen als gevolg van de stokkende vergunningverlening.

Nog steeds 40% vacatures ‘moeilijk invulbaar’

Maar tegelijk rijst uit recente cijfers van vacaturesite Indeed een heel ander beeld op. Daaruit blijkt juist van personeelsstops weinig sprake, maar eerder van aanhoudend moeilijk invulbare vacatures. Van de vacatures in de bouwsector staat nog steeds gemiddeld 40 procent langer dan 2 maanden. Dat is weliswaar iets minder dan de 46 procent moeilijk invulbare vacatures van vorig jaar, maar toch.

> ‘Het werk blijft zich maar opstapelen. En de vraag is hoger dan het aantal beschikbare instromers.’

Sander Poos, managing director van Indeed, schrijft de aanhoudende krapte toe aan ‘de toenemende vraag naar onder andere woningen in Nederland’. Daardoor blijft volgens hem ‘het werk zich maar opstapelen. En de vraag is hoger dan het aantal beschikbare instromers. Dat zien we nu ook weer in deze cijfers terug.’

bouwsector

Niks personeelsstop dus?

Niks personeelsstop dus. En ook niks banen op het spel. Eerder het omgekeerde: de beschikbare banen raken nauwelijks vervuld. Zo blijkt uit de cijfers dat werkgevers die op zoek zijn naar een ontwerper civiele techniek daar in 73 procent van de gevallen na 2 maanden nog niet in is geslaagd. Ook boormeesters en pijpfitters blijken lastig te vinden.

Van de vacatures voor een ontwerper civiele techniek staat 73 procent na 2 maanden nog open.

Vacatures voor bouwmedewerkers en bouwinspecteurs raken daarentegen relatief snel ingevuld. Slechts in respectievelijk 11 en 18 procent van de gevallen moet na 2 maanden voor dit soort vacatures nog een geschikt iemand worden gevonden. Poos: ‘Vacatures waarin naar heel specifieke kennis, kwalificaties en ervaring wordt gevraagd, zijn logischerwijs moeilijker in te vullen. Een algemenere functie als  bouwmedewerker blijkt dan ook eenvoudiger in te vullen.’

bouwsector

De cijfers van Indeed gaan over het afgelopen jaar. Over de (nabije) toekomst naar aanleiding van de stikstofimpasse zeggen ze dus (vrij) weinig. Die recente actualiteiten maken het er ‘niet makkelijker’ op voor de bouwsector, erkent Poos dan ook meteen. ‘Er is nu veel onzekerheid in de bouw over toekomstige projecten en de voortgang en continuïteit van bouwprojecten. Zeker op regionaal niveau zou dat mogelijk impact kunnen hebben op vraag en aanbod in de sector.’

Gouden jaren voor de bouwsector

De bouwsector maakte de afgelopen jaren een (zeer) sterke groei door. Nadat in 2018 sprake was van een toename van 16.000 arbeidsjaren, verwachtte het EIB (het Economisch Instituut voor de Bouw) voor dit en volgend jaar samen nog eens een groei van 25.000 arbeidsjaren. Volgens het UWV is er geen sector met zoveel moeilijk vervulbare vacatures.

Volgens het UWV is er geen sector met zoveel moeilijk vervulbare vacatures.

En dat nadat in de periode 2009-2016 de totale werkgelegenheid in de bouwsector (werknemers en zelfstandigen) met bijna 75.000 banen was teruggelopen. Bouwbedrijven namen in die tijd nauwelijks jongeren aan, en de jeugd besloot voor andere opleidingsrichtingen te kiezen. Hierdoor zijn grote nieuwe tekorten ontstaan: tot 2023 heeft de bouw zo’n 106.000 nieuwe arbeidskrachten nodig, volgens het EIB: ruim 60.000 mensen ter vervanging, en meer dan 40.000 vanwege de toename van werk.

Tekort kan nog wel eens verder toenemen

Als je dat afzet tegen de ‘26.000 banen’ die door de stikstofcrisis op het spel zouden staan, lijkt een vol Malieveld volgende week wat potsierlijk: alleen de verwachte vraag naar personeel door ‘toename van werk’ is in de bouwsector de komende jaren immers al anderhalf keer zo groot. Daardoor zal het personeelstekort in de sector waarschijnlijk eerder nog iets toenemen dan dat massale werkloosheid dreigt doordat gemeentes even minder snel een bouwvergunning kunnen afgeven, omdat ze nu eenmaal ook voor de natuur een verantwoordelijkheid hebben.

Lees ook:

Dilemma op dinsdag: ‘Weinigen zo schaars als een recruiter met oog voor de lange termijn’

Schaarste is een groot probleem in de huidige arbeidsmarkt. In de horeca, zorg en onder recruiters zelf. Dit zorgt ervoor dat we vooral naar de korte termijn kijken: hoe kan ik zo snel mogelijk dit gat dichten? Terwijl de langetermijnvisie misschien juist belangrijker zijn. Strategisch recruitment kan ervoor zorgen dat uiteindelijk de juiste kandidaten bereikt worden.

Poll van de week

Weinigen zo schaars als een recruiter met oog voor de lange termijn

Resultaten

We zijn benieuwd naar jouw mening. Is de recruiter inderdaad bezig met de korte termijn en is de langetermijnrecruiter schaars? En wat kunnen we daartegen doen? Laat het weten in de reacties!

Meer weten?

Hoe word je een sterke gesprekspartner voor management die de ontwikkelingen van recruitment kent en het vak beheerst? Volg vanaf 7 november de Leergang Strategisch Recruitment bij de Academie voor Arbeidsmarktcommunicatie.

Bijna nergens stijgt de krapte zo snel als onder HR-professionals zelf

Het onderzoek onder HR-professionals spitst zich niet nadrukkelijk toe op recruiters. Maar ervan uitgaande dat corporate recruiters bij de meeste grote organisaties nog steeds onder de afdeling HR vallen, valt er ook voor recruitment wel iets leerzaams uit te halen.

Van de respondenten werkt 35% tussen de 4 en 10 jaar bij dezelfde werkgever.

Zo blijkt dat ook HR-professionals steeds minder trouw zijn aan hun werkgever. Van de respondenten werkt nu bijvoorbeeld nog maar 35% tussen de 4 en 10 jaar bij dezelfde werkgever. Dat was vorig jaar nog 40% en het jaar ervoor zelfs nog 44%. ‘Waarschijnlijk is de gunstige arbeidsmarkt hier de oorzaak van’, aldus de onderzoekers.

Steeds meer headhunters actief in HR-vak

In die krapper wordende arbeidsmarkt geven ook steeds meer van de ondervraagde HR-professionals aan dat ze het afgelopen jaar zijn benaderd door andere werkgevers of door headhunters. Waar in 2010 nog 68 procent zei nooit te worden benaderd, is dat nu vrijwel volledig omgedraaid. Nu zegt 61 procent juist wel dat andere werkgevers of headhunters hen af en toe benaderen.

Dit jaar zegt 47 procent wel eens een telefoontje of mailtje van een headhunter te hebben gehad.

Vooral headhunters blijken steeds actiever, ook in het HR-vak.  Vorig jaar zei nog 35 procent van de respondenten dat headhunters hen wel eens benaderden. Dat was ook toen al een flink record; bijna twee keer zoveel als in het begin van dit decennium. Dit jaar zegt echter maar liefst 47 procent wel eens een telefoontje of mailtje van een headhunter te hebben gehad. Ook het aantal respondenten dat zegt dat andere werkgevers hen benaderden is echter bijna verdubbeld ten opzichte van het begin van dit decennium (tot 31 procent nu).

Vooral gebrek aan ervaring

Het heeft iets ironisch: HR-mensen die door andere HR-mensen of headhunters worden benaderd. Maar er ligt wel een duidelijk probleem onder: vooral aan mensen met ervaring is een groot gebrek. In geen enkele andere functiecategorie (op bestuur en directie na) ervaren HR-professionals het vinden van medewerkers met ervaring als zo’n groot knelpunt (91%).

De HR-functie is bijna de grootste stijger in het bedenkelijke lijstje met moeilijk te vervullen functies.

Sowieso geeft momenteel al 17 procent van de respondenten aan regelmatig of vaak moeite te hebben om HR-functies te vervullen. Dat is nog altijd een stuk minder dan voor de meeste andere functies, maar het zorgelijke nieuws is dat dit aantal wel significant stijgt. Sterker nog: op ‘Productie/operations’ na is de HR-functie de grootste stijger in het bedenkelijke lijstje met moeilijk te vervullen functies.

Minder voornemen om van baan te veranderen

En dat lijkt ook niet snel te veranderen. Gevraagd naar het ‘voornemen om van baan te veranderen’ is onder de meeste HR-professionals een flinke daling te zien. Mogelijk omdat ze dat de afgelopen jaren dus al hebben gedaan, mogelijk omdat ze intern promotie hebben gemaakt. Of mogelijk omdat ze het gewoon naar hun zin hebben op hun huidige werkplek.

Er worden ongeveer drie keer zoveel HR-professionals benaderd voor een andere baan als er aangeven zelf actief op zoek te zijn.

Het is voor het eerst sinds de vraag in dit onderzoek is meegenomen dat minder dan 20 procent van de ondervraagden aangeeft op zoek te zijn naar een andere functie. Opmerkelijk: er worden in het HR-vak dus ongeveer drie keer zoveel mensen benaderd voor een andere baan als er aangeven zelf actief op zoek naar iets anders te zijn.

hr trends voornemen van baan te veranderen hr-professionals

De bijna 2.000 ondervraagden zien de krapte op de arbeidsmarkt overigens over de hele linie nog wel als een groot probleem. Vorig jaar zei nog maar 29% van de respondenten zich enigszins of veel zorgen te maken over de economie. Nu is dat gestegen naar 41%. En een tekort aan geschikt personeel blijkt daarbij de belangrijkste reden tot zorg (82%), gevolgd door een verhoging van de werkdruk (57%). Het is dan ook niet voor niets dat ze Werving & selectie, Arbeidsmarktcommunicatie, Employer branding en Onboarding als eerste onderwerpen noemen als thema’s waarover ze zich zorgen maken.

Over het HR-trendonderzoek

Het HR-trendonderzoek, waaraan onder meer Compagnon en Recruiters United ook hun naam hebben verbonden, is een initiatief van uitgeverij Performa. Het wordt al een flink aantal jaar uitgevoerd door organisatieadviesbureau Berenschot en mede mogelijk gemaakt door AFAS Software. Bijna 2.000 HR-professionals in
Nederland zijn er in februari en maart dit jaar voor ondervraagd, gevolgd door een verdiepingsonderzoek onder bijna 200 mensen.

Meer trends?

hr-trendsMeer weten? Op 14 november bespreekt Geert-Jan Waasdorp, onder meer oprichter van Intelligence Group. samen met Aad van der Werf in 1 middag alle actuele trends en ontwikkelingen op de arbeidsmarkt. Samen vertalen ze daarbij alle ontwikkelingen naar kansen om er de komende jaren meer resultaat uit te halen en de schaarste effectief te lijf te gaan. Klik hier voor meer informatie.

Lees ook:

De Stand van Werven 2020: ‘Focus op lange termijn steeds meer centraal’

Vorig jaar stond het verleiden en verrassen nog bovenaan de agenda van de ondervraagde wervingsprofessionals. Maar door de krapte zien met name steeds meer corporate recruiters in hoe lastig dit is, en richten ze zich steeds meer op hoe ze hun huidige werknemers kunnen behouden. Zo is een stijging van 5 procentpunt te zien in ‘het vasthouden van talent’ als prioriteit op de recruitmentafdeling. Ook zien wervingsprofessionals mensen vasthouden nu vaker als een onderwerp waarmee ze hogere ogen kunnen gooien bij hun directie (+7%).

Recruitmenttooling, recruitmentsystemen en automatisering scoren alle drie hoger als prioriteit dan in 2018.

Een onderwerp als ‘Strategische personeelsplanning’ stijgt eveneens in belangstelling onder recruiters van bedrijven (+5%). Net als trouwens interne processen. Recruitmenttooling, recruitmentsystemen en automatisering scoren in elk geval alle drie hoger dan in 2018.

Bureaus: vinden en leveren talent als prioriteit

Voor recruiters die bij werving- en selectiebureaus of andere intermediairs aan de slag zijn, is in het onderzoek ook een verschuiving in focus te zien. Hier wordt juist de strijd om zo snel mogelijk goed talent te vinden en te leveren aan de klant heviger. Hierdoor nemen deze bureaus juist meer hun toevlucht tot snelle en concrete maatregelen als LinkedIn en vacaturesites, in plaats van meer duurzame, maar in eerste aanleg ook meer kostbare middelen als referral recruitment, employer branding-campagnes en talentpools, zo melden de onderzoekers.

Koelt arbeidsmarkt af?

Net als in de voorgaande jaren, zijn de krapte op de arbeidsmarkt (83%) en social media (65%) in het onderzoek van dit jaar de twee onderwerpen waarvan de ondervraagden verwachten wordt dat ze de meeste invloed zullen hebben op het werk, al zijn ze in belang wel afgenomen. Zo dacht vorig jaar nog 93% dat de krappe arbeidsmarkt van invloed zou zijn op de werkzaamheden. Een (nieuw) teken dat de arbeidsmarkt aan het afkoelen is?

Van de krapte op de arbeidsmarkt verwachten de meesten veel invloed op hun werk (83%)

de stand van wervenVoor De Stand van Werven 2020 zijn in augustus 2019 in totaal 365 wervingsprofessionals online ondervraagd door onderzoeksbureau Intelligence Group in opdracht van de Academie voor Arbeidsmarktcommunicatie. Het onderzoek had tot doel om tot een totaalbeeld te komen van het vakgebied op dit moment. De complete 26 pagina’s tellende rapportage De Stand van Werven 2020 kun je hier gratis downloaden. De komende weken willen we op deze site ook nog meer onderwerpen uit het rapport belichten.

Lees ook:

De dans om de laatstejaars wordt steeds heviger: helft vóór afstuderen al benaderd

Terwijl aan de ene kant de vergrijzing op de arbeidsmarkt steeds sterker wordt, neemt aan de andere kant de instroom van jonge mensen steeds minder hard toe. Het aantal afgestudeerden van het mbo is zelfs letterlijk al aan het dalen. En dat terwijl veel bedrijven vanwege die vergrijzing juist gráág meer jonge mensen aan zich binden.

‘Op zoek naar nieuwe krachten op de campus’, kopte het NRC recent.

Niet zo gek dus dat de dans op de opleidingsinstituten om de gunst van de laatstejaars steeds heviger wordt. Steeds meer campusrecruiters verdringen zich voor het schaarse talent, in de hoop op een ‘ja, ik wil’. ‘Op zoek naar nieuwe krachten op de campus’, kopte het NRC vorige maand al, niet voor niets.

Flinke stijging te zien

De trend wordt bevestigd in recente cijfers uit het Arbeidsmarkt GedragsOnderzoek (AGO). Daarin zegt meer dan de helft van de laatstejaars studenten al eens te zijn benaderd door een recruiter. En dit aantal stijgt ook nog eens flink. Recruiters zoeken zelfs één keer per kwartaal of vaker contact met meer dan een derde (35%) van de studenten. Dat is fors meer dan een jaar eerder. En in de eerste helft van 2017 benaderden ze nog maar 23% van de studenten, zo blijkt.

Vooral bijna afgestudeerde bedrijfskundigen hebben de banen voor het uitkiezen.

Vooral bedrijfskundigen blijken de banen voor het uitkiezen te hebben. Maar liefst 61% van deze studenten wordt (minstens) eens per kwartaal benaderd voor een baan. Daarna volgen studenten van de richting welzijn (50%), economie (49%), management & bestuurskunde (48%) en informatica & ICT (46%). De laagste sourcingsdruk is er bij studenten van gezondheidszorg & verpleegkunde. Hier zegt maar 21% van de studenten benaderd te worden door een recruiter. Opvallend, omdat juist aan verpleegkundigen een groot tekort op de arbeidsmarkt is.

Vrouwen minder vaak benaderd

Niet iedereen krijgt in 2019 overigens evenveel aandacht van de campusrecruiters. Zo blijkt uit de cijfers dat vrouwelijke studenten in 2019 veel minder worden benaderd dan mannelijke studenten: respectievelijk 30 om 42%. Van de vrouwen zegt zelfs 48% nog nooit in beeld te zijn geweest bij een recruiter. Bij mannen is dit ‘slechts’ 36%. Zo’n groot verschil was niet eerder te zien. In de eerste helft van 2018 werd nog 26% van de vrouwen en 28% van de mannen benaderd.

Van de vrouwen zegt 48% nog nooit in beeld te zijn geweest bij een recruiter.

Ook het verschil naar opleidingsniveau is groot. Zo worden hbo- en wo-studenten aanmerkelijk vaker benaderd door recruiters dan mbo’ers. Wel is er bij mbo’ers een geleidelijke stijging te zien in de afgelopen twee jaar. Opvallend is verder de grote stijging van het aantal academici dat al op de universiteit in contact komt met een recruiter. Dit percentage steeg van 26% in de eerste helft van 2018 naar 41% in de eerste helft van 2019.

‘Aanbod is best te overwegen’

Er wordt vaak schande gesproken van de pogingen van werkgevers om studenten al voor hun afstuderen aan zich te binden. Maar misschien wordt de soep wel niet zo heet gegeten als hij wordt opgediend, zegt Gijs de Haas van Dorsser, managing director van de Intelligence Group, de opdrachtgever van het onderzoek. Voor IT’ers in spe liggen bijvoorbeeld vaak mooie opleidingen klaar als ze bij een werkgever hun handtekening zetten. ‘Als een aanbod goed genoeg is kan een IT-student overwegen hierop in te gaan. De cursussen die werkgevers bieden, sluiten vaak beter aan bij het werkveld dan de lessen die op de hogeschool of universiteit worden gegeven.’

‘De cursussen die werkgevers bieden, sluiten vaak goed aan bij het werkveld.’

Studenten informatica & ICT behoren momenteel tot degenen die recruiters het meest benaderen. In 2017 werd nog maar 17% van de ict-studenten benaderd. Dit steeg in 2018 al naar 26% en in 2019 zelfs naar 46%. Niet zo verwonderlijk: uit eerder onderzoek van Intelligence Group en Sterksen bleek al dat het percentage IT-studenten dat binnen 5 jaar afstudeert behoorlijk afneemt. Dan kun je die schaarse IT’er maar beter nu al in huis hebben…

Top 5 meest benaderde studierichtingen

1 Bedrijfskunde 61%
2 Welzijn 50%
3 Economie 49%
4 Management & bestuurskunde 48%
5 Informatica & ICT 46%

Meer weten? Volg alle trends

Meer weten over trends in de arbeidsmarkt? Op 14 november bespreken Geert-Jan Waasdorp en Aad van der Werf alle actuele ontwikkelingen en vertalen deze naar kansen om er de komende jaren meer resultaat uit te halen en de schaarste effectief te lijf te gaan. Klik hier voor meer informatie.

Lees ook:

Carrière maken? Nee hoor, Nederlander hecht juist steeds meer aan ‘betekenisvol werk’

Nederlandse werknemers hechten namelijk steeds meer aan ‘betekenisvol’ werk, aldus onderzoek van Indeed en The School of Life onder meer dan 1.000 werkenden. Liefst 1 op de 5 zegt zelfs bereid te zijn om minder te verdienen als ze daar een baan voor terugkrijgen die hen meer betekenis biedt. En 1 op de 3 is bereid om in de toekomst minder hard in salaris te stijgen in ruil voor een baan die ertoe doet.

1 op de 3 is bereid om minder hard in salaris te stijgen in ruil voor een baan die ertoe doet.

Bijna 3 op de 4 ondervraagden vindt zijn of haar huidige werk ‘betekenisvol’ en een vergelijkbaar aantal vindt dat zijn of haar baan bijdraagt aan ‘voldoening in het leven’. Daarbij geeft ruim 1 op de 4 aan dat ze ‘waarde toevoegen aan de maatschappij’ belangrijker vinden dan het verdienen van (veel) geld.

‘We willen brandweerman worden’

Dat is ook niet zo gek, vindt Frits Philips, docent van The School of Life, en een van de nazaten van de oprichters van het bekende elektronicabedrijf. ‘Al van jongs af aan zoeken we naar wat we kunnen bijdragen aan de wereld. We willen brandweerman worden of dokter, iets met een duidelijk doel en een rechtstreekse impact. Maar dan ben je opeens IT-medewerker of projectmanager. Wat is dan je rol? Om dan betekenis te ervaren moet je op zoek gaan naar het grote verhaal van de organisatie. Hoe draagt de organisatie bij aan de wereld? En wat is jouw rol daarin?’

‘Carrière maken’ wordt door weinig Nederlanders genoemd als belangrijke reden om te werken.

Opvallend in het onderzoek is dat ‘carrière maken’ door weinig Nederlanders genoemd wordt als belangrijke reden om te werken. Gevraagd daarnaar komen allereerst allerlei praktische redenen boven. Zo staat ‘Voorzien in het levensonderhoud’ voor ruim 8 op de 10 werkenden in de top-3, gevolgd door ‘Voorzien in een stabiele basis’ (bij ruim 56 procent in de top-3), en ‘Om leuke dingen te kunnen doen’ (bij bijna 50 procent). Net buiten de top-5 vallen redenen als ‘het opdoen van sociale contacten’ en ‘iets betekenen voor de maatschappij’.

Hoeveel is ‘betekenisvol werk’ ons waard? 

En hoeveel is dat ‘betekenisvol werk’ ons dan waard? Het zijn natuurlijk enquêteresultaten, dus je mag het best wat relativeren. Maar van degenen die zegt best wat minder te willen verdienen in ruil voor een baan met betekenis, zegt bijna 18 procent daar zeker 250 euro in de maand voor over te hebben. Nog eens bijna 40 procent heeft er wel 100 tot 250 euro voor over. Philips: ‘Als je erachter komt dat je je niet zo kunt vinden in het grote verhaal van je organisatie, of dat je rol te beperkt is, kan het een goed idee zijn een andere baan in een omgeving te zoeken waarin je die zingeving wél kunt ervaren. Ook als dat je minder salaris oplevert.’

Vooral vrouwen willen sfeer en ‘leuk’ werk

Ingezoomd op de verschillen tussen man en vrouw tekenen zich in het onderzoek nog vrij traditionele patronen af. Zo blijken mannen significant meer waarde te hechten aan salaris en baanzekerheid. Vrouwen daarentegen vinden het juist weer belangrijker om iets te doen wat ze leuk vinden (de topreden voor vrouwen; 64,3% versus 52,0% bij de mannen). Ook dat het werk betekenisvol is, blijkt voor vrouwen belangrijker (30,8% versus 19,5%). Net als de werksfeer overigens: waar bijna 59 procent van de vrouwen dit hoog op de lijst zet, is dit onder de mannen nog geen 54 procent.

Meer weten?

Indeed doet regelmatig onderzoek naar wat mensen beweegt op de huidige arbeidsmarkt. Op 15 oktober tijdens het Werf& Selectie Jaarcongres vertelt Anouk Kon (recruitment evangelist van Indeed) er meer over, en laat ze zien waarom de ‘oude recruitmentregels’ op de huidige arbeidsmarkt niet langer gelden. Alles weten? Schrijf je dan in.

Lees meer:

Nooit te oud om te leren (dus waarom al die focus op jongeren?)

Vroeger hadden mensen een leven dat uit drie delen bestond: eerst naar school, dan aan het werk en daarna je pensioen. Oftewel: Birth, School, Work, Death, zoals The Godfathers eind jaren 80 nog weinig optimistisch zongen.

julia randell kahnMaar zo ziet het er tegenwoordig niet meer uit. In deze tijd leven we ‘multi-stages’-levens, zoals Julia Randell-Khan (foto) het noemt. Er zijn momenteel meer oudere mensen dan jonge mensen. En die leven bovendien langer dan ooit tevoren, zo hield ze vorige week haar publiek nog voor tijdens Bullhorn Engage in Londen. In vergelijking met vroeger komt er – als het goed is – gemiddeld zo’n 30 jaar bij in ons leven.

In vergelijking met vroeger komt er gemiddeld zo’n 30 jaar bij in ons leven.

En dat heeft een grote impact, zegt ze, vooral op bedrijven. Dat betekent dat we verschillend moeten gaan denken over de manieren waarop we leren, opnieuw leren, reskilling en ontleren. Haar oplossing? ‘Zie ervaren werknemers niet als een last, maar als een talentpool.’

Leeftijdsdiscriminatie komt veel voor

Randell-Kahn werk op Stanford University aan een interdisciplinair project onder de naam: de “New Map of Life™”. Tijdens het evenement in Londen liet ze zien dat leeftijdsdiscriminatie nog steeds veel voorkomt. Zo’n 30% van mensen boven de 45 gelooft dat hun werkgever discrimineert op basis van leeftijd. In Groot-Brittannië wordt daar wel wat aan gedaan. Daar mag je als recruiter bijvoorbeeld niet meer vragen naar de leeftijd van een kandidaat, of zeggen dat ‘7 jaar ervaring’ gewenst is. Ook iemand afwijzen op basis van leeftijd is verboden, op basis van de Equality Act 2010. Het aantal rechtszaken over leeftijdsdiscriminatie groeit hier flink.

In Groot-Brittannië mag je niet vragen naar de leeftijd van een kandidaat.

Maar hoe kun je leeftijdsdiscriminatie in recruitment nou precies herkennen? Als het gaat om vacatureteksten moet je denken aan woorden als ‘energiek’, ‘levendig’ en ‘digital native‘, legt Randell-Kahn uit. En als het gaat om beeld moet het hele spectrum aan werknemers getoond worden, dus niet alleen de jonge mensen in het bedrijf. Ook moet je denken aan het targeten van advertenties en gelijkwaardige mogelijkheden voor trainingen. Data kunnen helpen om de onbewuste bias te begrijpen. Zorg daarom ook dat je diversiteit op basis van leeftijd toevoegt aan je data, raadt ze aan.

Diversiteit aan generaties

Door je te richten op oudere werknemers als talentpool heb je bovendien een voordeel ten opzichte van je concurrenten, vertelt ze. Diversiteit op het gebied van generaties zorgt namelijk ook voor cognitieve diversiteit. Soft skills worden tegenwoordig hoog gewaardeerd en oudere werknemers hebben daar veel ervaring mee. De combinatie van verschillende generaties kan je bedrijf goed doen, met andere woorden.

Diversiteit op het gebied van generaties zorgt ook voor cognitieve diversiteit.

Zo zegt Aaron Levy, CEO bij het ‘jonge’ bedrijf Box, bijvoorbeeld: ‘Jongere en meer ervaren werknemers combineren creëert een gezonde spanning tussen de mensen die het al eerder gezien hebben en mensen met nieuwe ideeën. Als je die twee samenvoegt, krijg je disruptieve innovatie.’

Zilveren economie

Bovendien hebben we te maken met een zogeheten ‘zilveren economie’, legt Randell-Kahn uit. Oftewel: mensen boven de 60 geven jaarlijks wereldwijd meer dan 15 biljoen dollar uit. ‘Zorg er dus voor dat die klant ook terugkomt in je workforce.’

Mensen boven de 60 geven jaarlijks wereldwijd meer dan 15 biljoen dollar uit.

Een probleem waar recruiters soms tegenaan lopen is dat oudere werknemers een hoger salaris vragen dan jongeren. Kijk dan naar andere zaken die je kunt bieden in plaats van een hoger salaris, is haar advies. Zoals: flexibiliteit. ‘Uiteindelijk gaat het hen vooral om dat ze zich gewaardeerd voelen en dat ze het idee hebben dat ze iets bijdragen. Dat is belangrijker dan geld.’ Kort samengevat luidde haar betoog dan ook: ‘Leeftijdsdiscriminatie was al nooit oké. Maar met de huidige tekorten op de arbeidsmarkt is het nu wel een heel onverstandige tijd om de wet te overtreden…’

Lees meer:

Personeelstekort bij Defensie: uitstroom overtreft nog altijd instroom

Misschien moet de dienstplicht wel weer terug, zei vertrekkend commandant van de Landstrijdkrachten Leo Beulen in augustus nog tegen NRC. Ander plan: jongeren binden via een tussenjaar. Precies dat gebeurt trouwens al: in plaats van backpacken in Nieuw-Zeeland of Australië start vanaf oktober dit jaar een groep jongeren met een havo- of vwo-diploma op zak aan een zogeheten ‘gap year’ bij de Koninklijke Luchtmacht. Defensie biedt ze een tijdelijk contract aan in de hoop er nieuw personeel aan over te houden.

Er zijn op dit moment ruim 8.000 vacatures, op een totaal van 54.000 personeelsleden.

Het is een van de maatregelen die Defensie doet om maar aan voldoende mensen te komen. Er zijn op dit moment ruim 8.000 vacatures, op een totaal van 54.000 personeelsleden. En dat waren er een aantal jaar geleden nog ‘maar’ 6.000. De landmacht heeft vooral tekorten in de lagere rangen; de luchtmacht een gillend gebrek aan technisch personeel. Maar met datzelfde probleem kampt ook het bedrijfsleven, waar jonge technici doorgaans meer kunnen verdienen. Dan delft Defensie snel het onderspit. En dan verlaten ook nog eens meer militairen de krijgsmacht dan dat er binnenstromen, zo meldt het CBS.

Samenwerking met het bedrijfsleven

Het duurt met het huidige tempo nog zeker 6 tot 7 jaar voordat het personeelstekort bij Defensie grotendeels is weggewerkt, zei Beulen ten tijde van zijn vertrek tegen nu.nl. Defensie zou nu met een personeelstekort kampen van 17 (!) procent en daar kan maximaal 2 procentpunt per jaar van worden ingelopen, zonder dat het onbetaalbaar wordt, aldus Beulen.

Het duurt met het huidige tempo nog zeker 6 jaar voordat het tekort bij Defensie is weggewerkt.

Hij vertelde ook dat Defensie werkt aan een systeem samen met het bedrijfsleven, waarbij militairen bijvoorbeeld eerst 8 jaar bij Defensie werken, waarna ze – als ze een gezin willen stichten – 6 jaar bij een bedrijf kunnen werken. Daarna kunnen ze dan weer terugkeren bij het leger. Ook werd eerder al veel geworven voor niet-militairen, en werd een opleiding in de schijnwerpers gezet waarmee vwo’ers zich op universitair niveau tot officier én leider kunnen scholen.

Gifjes en vlogseries

Naast (en samen met) dit soort inventieve personeelsmaatregelen zijn er natuurlijk ook de vele bekende en innovatieve ‘gewone’ wervingsactiviteiten van Defensie, gemaakt door Steam en Maximum. Zo ontwikkelde Maximum recent nog een groot aantal gifjes voor de strijdkrachten.

En bij Steam wisten ze de laatste tijd onder meer de aandacht te trekken met een campagne gericht op vrouwen, en recent met vlogseries als ‘Influencers vs Militairen’, en ‘Learn to Lead‘, waarbij de officiersopleiding ‘van binnenuit’ in video’s wordt beschreven. Het zijn video’s die vaak makkelijk de 100.000 views op YouTube halen, in het geval van de influencers zelfs vaak nog (veel) meer.

Nog veel werk aan de winkel dus

Maar ondanks al die inspanningen is er dus ook nog steeds veel werk aan de winkel voor Defensie. Jobfeed wist al eerder te melden dat geen directe werkgever in Nederland zoveel vacatures online heeft staan als Defensie. En nu komt het CBS daar dus bij. Het nationale cijferinstituut weet te melden dat in 2017 zo’n 4.200 mensen instroomden bij de krijgsmachten. Daar stond echter een vertrek van ruim 4.500 personeelsleden tegenover. Netto dus een verlies van meer dan 300 mensen (cijfers over 2018 zijn nog niet beschikbaar).

Een op de drie militairen maakte de overstap vanuit een baan in de marktsector.

De netto afname was trouwens wel kleiner dan in eerdere jaren, aldus het CBS. Zo was in 2015 de uitstroom nog zo’n 1.500 mensen groter dan de instroom. Het grootste deel van de militairen die in 2017 instroomden bij Defensie (54 procent), kwam vanuit een opleiding. En 1 op de 3 militairen maakte de overstap vanuit een baan in de marktsector. Driekwart van deze laatste groep kwam vanuit de sector handel, vervoer en horeca of uit de zakelijke dienstverlening.

Lees ook:

 

(Bijna) geen Europeaan wil in Eindhoven werken

Als hoogopgeleide Europeanen wordt gevraagd in welke stad ze graag zouden werken, komt Eindhoven uit op plek… 316. De populairste Nederlandse stad is – weinig verbazingwekkend – Amsterdam, op plek 12. Daarna volgen Den Haag (87), Rotterdam (96) en Utrecht (129).

In de ranglijst staat Eindhoven zelfs nog ónder steden als Groningen, Utrecht en Maastricht.

Dit blijkt uit de cijfers van de The Global Talent Acquisition Monitor van Intelligence Group. Hier kregen ruim 64.000 Europeanen de vraag in welke steden (wereldwijd) zij zouden willen werken. In de ranglijst staat Eindhoven zelfs nog onder steden als Groningen, Utrecht en Maastricht.

High Tech Campus….Amsterdam?

Eindhoven kan volgens Gijs de Haas van Dorsser, managing director bij Intelligence Group, wel wat doen om de internationale aantrekkelijkheid te vergroten: ‘Om de ambitie van internationale talenthub te bereiken is het slim om te profiteren van de aantrekkingskracht van Amsterdam. Eindhoven zou zich niet moeten profileren als High Tech Campus Eindhoven, maar als High Tech Campus Amsterdam. Het is een heel sterk merk en dit zie je al terug in het toerisme. Zo heet het Muiderslot ‘Amsterdam Castle’ en het strand van Zandvoort wordt ‘Amsterdam beach’ genoemd. Hiermee zetten ze zichzelf veel beter op de kaart om Europese hoogopgeleiden aan te trekken. Daarnaast kan Eindhoven zichzelf neerzetten als slechts een uur rijden met de trein van Amsterdam. Gezien de reisbereidheid van expats is de afstand tussen de steden verwaarloosbaar klein.’

Spanjaarden en Engelsen graag naar Nederland

De hoofdstad van Nederland heeft een grote aantrekkingskracht op mensen vanuit de hele wereld. Onder Europese hoogopgeleiden is Amsterdam vooral populair onder West- en Zuid-Europeanen, zoals Spanjaarden, Engelsen, Duitsers en Italianen. De grootste concurrent van Amsterdam is Rotterdam, deze stad is ook favoriet bij Spanjaarden en Engelsen, maar bovenal bij Fransen en Grieken.

Mensen willen vooral naar Amsterdam om ervaring op te doen en om de leefomstandigheden te verbeteren

Wat maakt dat deze hoogopgeleiden graag naar Amsterdam of Rotterdam gaan? Uit eerder onderzoek bleek dat de belangrijkste redenen om in Amsterdam te werken zijn: om ervaring op te doen (35%) en om de leefomstandigheden te verbeteren (33%). Deze laatste reden speelt voor maar liefst 50% van de Europeanen die naar Rotterdam willen, de grootste rol.

Naar Amsterdam om persoonlijke redenen

Opvallend in de motivatie om te kiezen voor Amsterdam in vergelijking met andere steden is dat de redenen vooral persoonlijk zijn: werkervaring vergroten, nieuwe mensen ontmoeten en een internationale carrière starten. Terwijl in de keuze voor Rotterdam betere leefomstandigheden het opvallendst zijn: veiligheid in het eigen land, (lucht)vervuiling of andere gezondheidsrisico’s die in het land van herkomst aanwezig zijn, zijn meer dan gemiddeld redenen om naar Rotterdam te komen.

Veiligheid in het eigen land wordt vaak genoemd als reden om naar Rotterdam te komen.

De hoogopgeleiden die in Amsterdam willen werken komen uit verschillende branches, waaronder educatie, administratie en informatie en communicatie (waaronder IT). Opvallend is dat veel mensen uit de IT (plek 3) naar Amsterdam willen, terwijl dit aantal voor Rotterdam (de grootste concurrent van Amsterdam) veel lager is (plek 9). Voor havenstad Rotterdam is meer interesse vanuit de branches transport, olie en gas en offshore, maritiem en ook administratief. Eindhoven heeft dus nog wat werk te doen wil het voldoende talent aantrekken.

Lees meer

 

Durven we door #MeToo echt minder knappe vrouwen aan te nemen?

De angst voor #MeToo-affaires zit er goed in bij veel werkgevers. Er waren al eerder signalen dat veel mannelijke managers er van terugschrokken om met een vrouw in één ruimte te zitten, en zelfs geen mentor meer van een vrouwelijke medewerker wilden zijn. Maar nieuw onderzoek duidt erop dat veel mannen een nog radicaler oplossing kiezen: (knappe) vrouwen worden nu ook gewoon minder aangenomen…

Er waren eerder al signalen dat mannelijke managers geen mentor van een vrouw meer willen zijn.

Het is een van de ongewenste gevolgen van de hele #MeToo-beweging, die Leanne Atwater al vroeg voorzag. De hoogleraar aan de universiteit van Houston was al snel sceptisch over de vele positieve effecten die van die beweging werd verwacht. Zou dit echt zo goed uitpakken voor de positie van de vrouw? En dus begon ze begin 2018 met een onderzoek(je) onder zowel mannen als vrouwen, over een groot aantal verschillende sectoren.

Reageerden vrouwen overgevoelig?

Eerst onderzocht ze of mannen en vrouwen het begrip seksuele intimidatie anders ervoeren. Reageerden vrouwen overgevoelig? Snapten mannen wel welk gedrag van hen als ongewenst werd beschouwd? De onderzoekster beschreef daarvoor 19 vormen van gedrag, van het mee uit vragen van een vrouwelijke collega tot het mailen van expliciet seksueel getinte grapjes of het maken van opmerkingen over het uiterlijk van een vrouwelijke ondergeschikte.

Mannen en vrouwen verschillen weinig van elkaar in wat ze als ongepast beschouwen.

Het bleek al snel dat zowel mannen als vrouwen weinig van elkaar verschilden in wat ze als ongepast gedrag beschouwen. Op slechts drie gedragingen na, die – opvallend genoeg – mannen juist eerder als intimiderend zouden omschrijven dan vrouwen.  ‘Het idee dat mannen niet beseffen dat hun gedrag een grens overschrijdt en dat vrouwen van een mug een olifant maken is dus grotendeels onwaar’, concludeerde Atwater dan ook uit dat eerste onderzoek.

#metoo

Hoe vaak komt het eigenlijk voor?

Daarna besloot Atwater tot een volgend onderzoek: hoe vaak kwam intimidatie eigenlijk voor? Van de door haar ondervraagde vrouwen rapporteerde 63 procent ooit te zijn lastiggevallen, terwijl 33 procent dit meer dan eens zei te hebben meegemaakt. En slechts 20 procent van al die vrouwen had het gebeuren gemeld; het merendeel dus niet, vooral uit angst voor negatieve gevolgen.

Slechts 20 procent van alle geïntimideerde vrouwen had het ongepaste gedrag gemeld.

Maar de grootste verrassing kwam toen gevraagd werd waar #MeToo volgens hen toe zou leiden. Toen zei bijvoorbeeld 74 procent van de vrouwen te denken meer hierover te durven spreken, en van de mannen zei 77 procent voorzichtiger te worden wat betreft potentieel ongepast gedrag. Maar ook zei meer dan 10 procent van zowel de mannen als de vrouwen dat ze minder dan voorheen van plan waren om nog knappe vrouwen aan te nemen. Dan kon het hele probleem immers ook niet meer voorkomen…

Zou de situatie inmiddels verbeterd zijn?

Die eerste onderzoeken vonden plaats net na de eerste signalen rondom #MeToo. Daarom deed Atwater met een aantal andere onderzoekers begin dit jaar een vervolg-enquête. Zou de situatie inmiddels verbeterd zijn? Helaas ondervonden ze het tegendeel. Dit jaar zei bijvoorbeeld maar liefst 19 procent van de mannen liever geen knappe vrouwen meer aan te nemen. Bijna een verdubbeling dus. Voor functies waar interpersoonlijke relaties bij horen (zoals samen op reis gaan), steeg dat aandeel zelfs naar 21 procent, zo valt te lezen in het komende nummer van Harvard Business Review en in het Journal of Organizational Dynamics.

‘Niet langer vrouwen durven aan te nemen lijkt op wat Mike Pence zei te doen.’

De onderzoekers noemen dit ‘een manifestatie van de Mike Pence-regel‘; een referentie naar een opmerking van de Amerikaanse vice-president toen die stelde dat hij niet langer met een vrouw alleen wilde dineren, behalve als zijn eigen vrouw erbij is, uit angst om door die vrouw – ten onrechte – aangeklaagd te worden.

‘Een zeer teleurstellend resultaat’

Een zeer teleurstellend resultaat, zo noemt Rachel Sturm het nieuwe onderzoek dan ook. ‘Als mannen om deze reden zeggen: “ik ga je niet aannemen”, dan is dat een stap terug in plaats van vooruit’, aldus de hoogleraar, die namens Wright State University aan de studie meewerkte.

‘Het is gewoon verboden om over aannames te beslissen op basis van geslacht en uiterlijk.’

En hoofdonderzoekerster Atwater voegt daar in Global News bovendien nog maar eens aan toe dat dit principe gewoon ‘onwettig’ is. ‘Je kunt geen aannamebeslissingen maken op basis van iemands geslacht en uiterlijk. Dat is nu eenmaal wettelijk verboden, en terecht. Dat 20 procent toegeeft dat toch te zullen doen, vind ik dan ook echt zeer verrassend.’

Lees ook:

‘Strak in het pak’ blijkt nog steeds de norm bij een sollicitatie

Op steeds meer werkplekken is casual kleding gebruik van alledag. Er zijn niet meer zo heel veel beroepen en bedrijven waar van medewerkers wordt verwacht dat ze dagelijks strak in het pak verschijnen. Zelfs in de – vaak als conservatief geziene – bankenwereld zijn ze soepeler geworden. Zo verplicht de Amerikaanse investeringsmaatschappij Goldman Sachs zijn medewerkers niet langer om in pak te verschijnen. En de Duitse bank Frankfurter Sparkasse heeft zelfs aan hun klanten een aantal ontwerpen voorgelegd waaruit ze mogen kiezen in welke kleding zij de bankmedewerker het liefst zien verschijnen:

dresscode strak in pak

Maar hoe zit het dan met sollicitanten?

Maar hoe zit het dan met sollicitanten? Is daar ook al sprake van verandering van de dresscode? Veel onderzoek is er niet naar. Maar het Amerikaanse Accountemps heeft het recent wel gevraagd aan bijna 3.000 senior managers in bedrijven met meer dan 20 man personeel. En dan blijkt dat een pak toch nog wel door velen op prijs gesteld wordt. Liefst 37 procent zegt dat ze van kandidaten verwachten dat ze een formele outfit dragen bij een sollicitatie. En een vergelijkbaar aantal zegt dat het een beetje afhangt van de positie of van de afdeling in het bedrijf.

Ongeveer een kwart vindt het voldoende als de sollicitant ten minste ‘professioneel’ gekleed is. En slechts 1 op de 25 zegt een pak niet op zijn plaats te vinden, vanwege de meer ontspannen dresscode in het bedrijf.

Vooral in de financiële wereld blijkt een pak nog wel de norm bij een sollicitatie.

Vooral in de financiële wereld blijkt een pak nog wel de norm bij een sollicitatie. Voor verzekeraars, makelaars en bankpersoneel zegt 46 procent van de ondervraagden een kostuum op prijs te stellen bij een sollicitatie, in de bouw en de retail is dit maar net iets meer dan een kwart (28 en 26 procent). Ook de grootte van de organisatie speelt een rol. Bij bedrijven met meer dan 250 medewerkers verwacht meer dan 40 procent een pak bij een sollicitatiegesprek, in kleinere bedrijven (<100 medewerkers) is dit maar 31 procent.

Kleding is belangrijk

Bijna alle respondenten zijn overigens ook van mening dat iemands kleding belangrijk is bij een sollicitatie. Liefst 52 procent noemt het zelfs ‘zeer belangrijk’, terwijl 42 procent het ‘enigszins belangrijk’ noemt. Slechts 1 op de 100 ondervraagden zegt het van geen enkel belang te vinden wat de kandidaat aanheeft.

pak verplicht of niet dresscode

Doorgaans wordt sollicitanten aangeraden in elk geval níet underdressed op een sollicitatiegesprek te verschijnen. Accountemps-directeur Michael Steinitz onderschrijft dat. ‘Het kan ongemakkelijk voelen als je underdressed – of juist extreem overdressed – op een sollicitatiegesprek verschijnt. Probeer dus altijd erachter te komen wat de dresscode bij de organisatie is, en zorg dan dat je outfit één stap hoger is in formaliteit’, zo raadt hij sollicitanten aan.

‘Je kunt de candidate experience verbeteren door te laten weten wat je van de kandidaat verwacht.

En voor werkgevers heeft hij ook een tip. ‘Managers kunnen de candidate experience verbeteren door de kandidaat te laten weten wat van hen op kledinggebied wordt verwacht. Op die manier kan iedereen aan tafel zich concentreren op de inhoud van het gesprek, zodat je aan de hand daarvan kunt bepalen of de kennis, ervaring en persoonlijkheid van de kandidaat bij de rol en bij jouw organisatie past.’ En niet aan de hand van diens kleding dus…

Lees ook: