Terug naar kantoor? Nee, hoor, helemaal niet. Volgens een onderzoek van Monster is maar liefst 95% (!) van de Amerikaanse werknemers niet van plan na corona terug te keren naar de huidige werkgever, maar overwegen ze juist een nieuwe baan. En 92% zegt zelfs bereid te zijn om van sector te veranderen om daar de voor hen juiste positie te vinden.
‘The Great Resignation‘ noemen economen de ontslaggolf die over de Verenigde Staten heen spoelt.
‘The Great Resignation‘ wordt het door economen al genoemd, de grote ontslaggolf die over de Verenigde Staten heen spoelt. Alleen gaat het dan dus om mensen die ontslag némen, niet om mensen die het kríjgen. Alleen al de retailsector had in de maand april te maken met het vertrek van bijna 650.000 medewerkers, volgens data van het Labor Department. De horeca en entertainmentsector kende in die maand meer dan 740.000 mensen die hun baan opzegden. Het Bureau of Labor Statistics noteerde in april zelfs zo’n 4 miljoen (!) werknemers die hun werkgevers in de steek lieten. In mei daalde dat aantal licht (3,6 miljoen), maar bleef nog steeds veel hoger dan de tegenhanger van 2020 (2,2 miljoen).
Het grootste aantal opzeggingen ooit
Zoals het er nu naar uitziet zal 2021 in de Verenigde Staten de geschiedenis ingaan als het jaar met de meeste opzeggingen ooit. Sommige sectoren (zoals de detailhandel) springen eruit, maar de verschuivingen vinden over de hele linie plaats. Sectoren als kunst en amusement, bouw, productie en onderwijs kennen allemaal bijna twee keer zoveel opzeggingen als vorig jaar.
In 2020 ondervroeg Microsoft meer dan 30.000 werknemers wereldwijd, in een poging erachter te komen wat de consensus onder hen was. Het schetste een beeld van een grotendeels onsamenhangend, ongemotiveerd personeelsbestand – waarbij 41% van hen overwoog te stoppen of helemaal van beroep te veranderen. Ondertussen zouden nog iets meer mensen (46%) ‘een grote draai of carrièreswitch willen maken’, vaak omdat hun huidige werkgever het moeilijk maakt om op afstand te blijven werken – en ze zelf ontdekt hebben welke mogelijkheden dat biedt.
Een nieuwe situatie
‘Een situatie als deze hebben we nog nooit meegemaakt’, zegt bijvoorbeeld Daniel Zhao, arbeidsmarkteconoom bij jobboard Glassdoor. Mensen vertrekken massaal bij hun huidige baan, op zoek naar meer geld, meer flexibiliteit en/of meer geluk in algemene zin. En de coronapandemie speelt daar een bepalende rol in, aldus Tsedal Neeley, professor op Harvard Business School en auteur van het boek Remote Work Revolution: Succeeding From Anywhere. ‘Wij zijn veranderd. Ons werk is veranderd. En de manier waarop we denken over tijd en ruimte is veranderd.’
Om het probleem op te lossen, grijpen veel bedrijven terug op een oude reflex: meer geld.
Om het probleem op te lossen, grijpen veel Amerikaanse organisaties terug op een oude reflex: meer geld bieden. Bedrijven als Target en Best Buy hebben de lonen al verhoogd, terwijl McDonald’s en Amazon bijvoorbeeld tekenbonussen bieden van 200 tot 1.000 dollar. Toch zegt nog steeds 94% van de retailers moeite te hebben om zijn vacatures te vullen, volgens een onderzoek van Korn Ferry.
Zal Europa hetzelfde lot ondergaan?
De grote vraag is natuurlijk nu: staat Europa eenzelfde lot te wachten? De relatie tussen de Europese en de Amerikaanse arbeidsmarkt is altijd een lastige geweest. In veel opzichten loopt de ene altijd een paar jaar achter op de andere. Of het nu gaat om de adoptie van nieuwe wetenschap, technologie – of discussies over werk. De discussies over wie achterloopt op wie zal waarschijnlijk altijd blijven bestaan.
‘Dit soort taferelen zijn on-Europees.’
Bekende arbeidsmarktexperts zien het hier in elk geval zo’n vaart nog niet lopen met mensen die uit eigen beweging opstappen. Zoals Bas van de Haterd, die tegen ToTalent, het Engelstalige zusje van Werf& zegt: ‘Als je de arbeidsmarkten vergelijkt, is het Verenigd Koninkrijk het Europese land dat het meest op de Verenigde Staten lijkt. Ook al heeft het veel betere sociale voorzieningen’, zegt hij. ‘Dit soort taferelen is on-Europees.’
‘Wel wat commotie’
Wim Davidse, een andere expert op het gebied van alles wat met flex, HR en werk te maken heeft, verwacht de komende tijd ook in Europa ‘wel wat commotie’ te zien. Maar het zal niet zo grootschalig zijn als in de Verenigde Staten, denkt hij. ‘De afgelopen maanden hebben recruiters massaal geklaagd over het gebrek aan kandidaten voor vacatures’, zegt hij. ‘Maar wat er altijd gebeurt tegen het einde van een recessie – mensen zijn nog niet helemaal klaar om de sprong te maken. Maar naarmate het licht langzaam op groen springt, zullen er meer baanwisselingen plaatsvinden.’
‘Naarmate het licht langzaam op groen springt, zullen ook hier meer baanwisselingen plaatsvinden.’
Ondertussen ziet Van de Haterd twee belangrijke redenen waarom Europa waarschijnlijk niet in de voetsporen van de VS treedt. ‘Een vast contract heeft nog steeds enige waarde in Europa. Terwijl in de VS contracten voor onbepaalde tijd over het algemeen waardeloos zijn – dus de sprong is daar niet zo groot’, zegt hij. ‘En daarnaast beginnen ze in de VS nu eindelijk te wennen aan iets dat lijkt op een sociaal vangnet. Een vangnet dat we in Europa al heel lang hebben.’
Amerikaanse toestanden?
Personio voerde onlangs een onderzoek uit onder Nederlandse werknemers met ‘VS-achtige resultaten’. Daaruit bleek bijvoorbeeld dat 46% van de ondervraagden van plan was om in de komende 6 maanden tot een jaar te stoppen met zijn huidige baan – 5 procent hoger dan het wereldwijde percentage.
‘Een grote golf van mensen die zelf ontslag nemen? Dat lijkt mij erg on-Europees.’
‘We weten echter allemaal dat uitgesproken intenties niet helemaal hetzelfde zijn als het daadwerkelijke stoppen’, voegt Davidse toe. ‘Ik verwacht best een toename van het aantal mensen dat stopt. Meer dan we gewend zijn, voornamelijk vanwege een COVID- en Zoom-gerelateerde vermoeidheid. Maar een grote golf van mensen die zelf ontslag nemen? Dat lijkt mij erg on-Europees.’