Het is een beetje een dystopisch beeld dat tech comment editor Elaine Moore deze week schetste in de Britse Financial Times. Aan de ene kant een behoorlijk stabiele, of zelfs groeiende arbeidsmarkt in de meeste westerse landen, maar aan de andere kant kost het werkzoekenden steeds meer moeite om ergens een voet tussen de deur te krijgen. Niet alleen meldt maar liefst 40% van alle actief werkzoekenden dit jaar nog niet één uitnodiging voor een gesprek gehad te hebben, zelfs wie het lukt wél een uitnodiging te krijgen, wacht een steeds zwaardere hindernisbaan.
‘Een vriendin overleefde meerdere rondes, maar kreeg als laatste uitdaging de directie te “vermaken”. Ze kreeg de baan niet.’
‘Helaas voor werkzoekenden wordt de rompslomp steeds groter. De eisen van sollicitatiecommissies in de technologiesector stapelen zich op’, constateert Moore. ‘Dat betekent: meer sollicitatiegesprekken, maar ook meer technische tests. Naast codeerbeoordelingen komen er verzoeken voor essays, lange opdrachten om mee naar huis te nemen en zelfs dagenlang werken met bestaande teams. Een vriendin in de Bay Area overleefde meerdere sollicitatierondes, maar kreeg uiteindelijk een laatste uitdaging om de leiding van het bedrijf te “vermaken”. Er waren geen andere instructies. Ze kreeg de baan niet.’
Ligt schuld bij werkzoekenden zelf?
Recruiters vertellen Moore dat bedrijven dit niet doen omdat ze het nou zo leuk vinden om het werkzoekenden moeilijk te maken, maar omdat het steeds moeilijker wordt om de juiste kandidaten te vinden. ‘De schuld ligt, zeggen ze, bij de werkzoekenden zelf. Online vacatures maken het makkelijk om speculatieve sollicitaties te versturen. In het Verenigd Koninkrijk meldde het Institute of Student Employers dit jaar een recordaantal van 1,2 miljoen sollicitaties te hebben ontvangen voor 17.000 vacatures voor afgestudeerden. Softwaremaker Workday meldt dat het aantal wereldwijde sollicitaties 4 keer sneller groeit dan het aantal vacatures.’
Het aantal sollicitaties zou wereldwijd 4 keer sneller groeien dan het aantal vacatures.’
De boosdoener? A.I. De groeiende toename zou te wijten zijn aan kandidaten die inloggen op ChatGPT om hun sollicitatie aan te laten passen aan vaardigheden die ze mogelijk niet bezitten. ‘Sommigen proberen zelfs wervingssoftware te misleiden door in witte tekst te schrijven – door vereisten op te sommen die ze missen op manieren die onzichtbaar zijn voor het menselijk oog, maar wel worden opgepikt door screeningsoftware.’
Nieuwe hoepels
En dan is het logisch dat werkgevers nieuwe hoepels toevoegen waar kandidaten doorheen moeten springen, aldus Moore. ‘A.I.-ondersteunde sollicitaties kunnen tegenwoordig slechte kandidaten maskeren van wie de tekortkomingen pas in meerdere interviews aan het licht komen. En de aardige gladde prater die door persoonlijke ontmoetingen zeilt, kan alleen worden ontmaskerd door tests op locatie of werkproeven.’
Bij veel bedrijven is het ook niet meer genoeg om gewoon goed te zijn in je werk, constateert de columnist. ‘Je moet toewijding tonen aan het bedrijfsethos. Amazon staat erom bekend kandidaten te beoordelen op zijn 16 leiderschapsprincipes. Als je niet kunt bewijzen dat je geobsedeerd bent door klanten of groots kunt denken, kun je weer gaan. Het probleem is dat het toevoegen van meer interviews en tests kandidaten en interviewers uitput en iedereen afleidt van het echte werk.’
4 gesprekken is genoeg
De extra hoepels en barrières in het gemiddelde recruitmentproces zijn bovendien waarschijnlijk niet eens productief, schetst ze. ‘In 2016 verklaarde Google dat 4 interviews voldoende waren om te voorspellen of iemand aangenomen zou worden. Volgens het bedrijf had alles wat langer duurde een afnemend rendement.’
‘Ouders geloven nog steeds dat je maar een net hoeft pak aan te doen en gewoon een cv aan de receptie afgeeft als je werk zoekt.’
Maar het probleem zijn volgens haar niet alleen de vele sollicitatierondes, het zijn ook alle barrières die vóór deze interviews worden opgeworpen. ‘Soms klagen jonge werkzoekenden dat hun ouders nog steeds geloven dat het mogelijk is om een net pak aan te trekken en een cv aan de receptie te geven als ze werk zoeken. In werkelijkheid omvat het standaardproces al een online sollicitatie, cv-screening en online beoordeling voordat je überhaupt iemand op locatie mag ontmoeten. Sollicitatietrackingsoftware wordt gebruikt om kandidaten eruit te filteren voordat ze de kans krijgen om met iemand bij een bedrijf te communiceren.’
Het duurt en het duurt
Het proces lijkt gemiddeld ook steeds langer te duren. Onderzoek van de Amerikaanse HR-adviseur Josh Bersin stelde de gemiddelde time-to-hire al op 45 dagen, terwijl het in sectoren als tech nog veel langer kan zijn. Software-engineer Rohit Verma blogt over zijn ervaringen met het bemachtigen van functies bij grote Amerikaanse technologiebedrijven. Hij schrijft dat het ongeveer 4 maanden duurde van eerste referral tot aan baanaanbod.
Dit zou eventueel nog wel te verteren zijn als de technologiesector aan de andere kant niet zo dol was op massaontslagen, stelt Moore. Dus als de langere termijn ook zou leiden tot meer resultaat. ‘Maar volgens Layoffs.fyi heeft de techsector vorig jaar zijn personeelsbestand met 264.000 mensen ingekrompen. Bedrijven als TikTok en Snap hebben dit jaar al meer dan 149.000 banen geschrapt. Dat betekent dat sommige werknemers die aan deze intensieve sollicitatieprocedures deelnamen, binnen een paar jaar hun baan weer kwijt zijn.’
Somber vooruitzicht
Een somber vooruitzicht, aldus Moore. ‘Want waar technologie doorgaans het voortouw neemt, volgen andere sectoren meestal. Verwacht dus dat het wervingsproces ook in uw eigen vakgebied binnenkort nog pijnlijker wordt.’ Zonder dat het dus noodzakelijkerwijs leidt tot betere uitkomsten, voegt ze impliciet toe. Want het zou ook kunnen dat recruiters zich met al die eisen in de eigen voet schieten, en juist steeds meer talent mislopen dat geen zin heeft in de ellenlange procedures, maar andere manieren zoeken om aan het werk te komen.
Het aantal actieve sollicitanten zou dit jaar een niveau bereiken dat de afgelopen 10 jaar niet meer is gehaald.
Ook andere onderzoeken bevestigen overigens de trend van het ‘kapotte proces’. Zo meldde een Amerikaanse survey van meer dan 2.000 respondenten dat kandidaten het gevoel hebben dat een sollicitatie versturen voelt als ‘iets in een black box stoppen’. Bovendien neemt de concurrentie op de arbeidsmarkt ook daadwerkelijk toe – althans: in de VS. En niet eens zozeer door de groeiende werkloosheid, maar juist door de angst daarvoor. Die heeft ervoor gezorgd dat het aantal actieve sollicitanten dit jaar op een hoogte zou staan die de afgelopen 10 jaar niet meer is bereikt. En dan is het A.I.-effect nog niet eens meegerekend.