Meer dan 20 bureaus in een Zoom-call zitten klaar voor een briefing van hun ‘preferred’ opdrachtgever, om vervolgens een tenenkrommend slechte briefing te horen voor een bepaalde kandidaat die ze zoeken. En dan moeten die 20 partijen in 24 uur kandidaten opleveren naar aanleiding van die slechte briefing. Het lijkt het jachtseizoen wel, maar dan minder leuk. En het pikante is dat niemand in die briefing vragen durft te stellen, bang om zo hun concurrent slimmer te maken, of zelf voor lul te staan.
In deze krappe markt zien veel organisaties hun preferred suppliers hooguit als werkmieren.
Je kunt je toch niet voorstellen dat dit vandaag de dag nog zo massaal gebeurt? In een professionele markt waar je op zoek bent naar talent dat van toegevoegde waarde moet zijn voor je organisatie? En waar dat talent eigenlijk niet beschikbaar is en vervolgens wel alle 20 leveranciers (natuurlijk via LinkedIn) die laatste 4 nog wel beschikbare kandidaten massaal kapot gaan spammen? In een markt dus waar je leveranciers eerder ziet als werkmieren dan als strategisch partner die met je kunnen meedenken om wél dat talent te vinden. Preferred? Het is meer: pervers.
Duizenden briefings
Dit is zomaar een voorbeeld van de vele duizenden briefings die dagelijks plaatsvinden via Teams, mail, Zoom of andere systemen. En waar vervolgens tienduizenden consultants zoet mee zijn. Daarin maken zij een afweging op basis van kans en beschikbaarheid van talent. Concurrentie met meer dan 20 anderen op basis van een slechte briefing? Het zijn niet echt kansvergroters op succes.
Een DAS-systeem dwingt de zzp’er zich aan te bieden via een bureau. Hoe fout is dat!
Daarbij opgeteld moet je hopen dat een kandidaat niet moet worden aangeboden via een DAS, oftewel: een Dynamisch Aankoop Systeem, een in de Aanbestedingswet uitgelegd elektronisch inkoopproces. Zo’n DAS-systeem maakt het voor gewone zzp’ers nauwelijks mogelijk om te reageren op een opdracht en hij of zij wordt daardoor min of meer gedwongen zichzelf via een bureau aan te bieden. Hoe fout is dat!
Hoeveel hoepels wil je
Persoonlijk heb ik de ratio van een DAS-systeem nooit begrepen. Het zorgt voor een ongezonde, onwenselijke situatie op de arbeidsmarkt waarin de kansen voor zzp’ers ten opzichte van bureaus en detacheerders sterk worden verminderd. Dat nu DAS-systemen excelleren op non-response is dan ook geen gekke situatie. Door hoeveel hoepels wil je dat iemand springt om kans te maken op een opdracht? En dat terwijl hij/zij nu ook kan kiezen uit tientallen andere opdrachten die open staan en waar reageren een stuk makkelijker is…
Elke recruitmentprofessional kan inmiddels aangeven hoever het inkoopproces van mensen vaak afstaat van de realiteit van een (fatsoenlijk) werkende arbeidsmarkt. Waar experience, snelheid, menselijke maat en respect van belang zijn. Omdat er een tijdje geleden geen krapte was binnen de flexmarkt, en intercedenten en consultants het vuile werk toch wel opknapten, was de noodzaak tot een fatsoenlijke marktbenadering misschien niet zo urgent. Maar die situatie is nu veranderd.
Ontmantel de DAS’sen!
Het wordt nu snel tijd om de DAS-systemen te ontmantelen en purchase-, inkoop en financieel managers een dag stage te laten lopen op de recruitmentafdeling. Dan kunnen ze eens leren hoe om te gaan met het aantrekken van schaars (flex-)talent. En minimaal zo belangrijk is het dat ‘recruiters’ en ‘sourcers’ van de inkoopafdeling van corporates (lees: administratief medewerkers) heel snel een opleiding krijgen hoe zij slim en professioneel met hun leveranciers kunnen omgaan. Het winnen van de ‘war for flex’ begint bij het realiseren dat het een andere markt is, die om heel ander gedrag vraagt dan we nu vaak zien.
Over de auteur
Geert-Jan Waasdorp is (onder meer) directeur van Intelligence Group en uitgever van Werf-en.nl. Lees hier meer van hem.