Voor jongeren is het misschien niet het beste nieuws. En zij zijn met hun losse baantjes toch al het grootste slachtoffer van de coronacrisis. Maar voor de oudere, die voor de crisis moeilijk aan de bak kwam, is het natuurlijk wel een opsteker: de hernieuwde belangstelling die er lijkt te zijn voor het nut van ervaring.
De Amerikaanse overheid heeft nu bijvoorbeeld veel behoefte aan IT’ers die het ‘antieke’ COBOL nog kennen.
Harde cijfers zijn momenteel nog moeilijk te geven, maar de trend valt in elk geval op meerdere plekken op. Zo constateert Carol Fishman Cohen in Harvard Business Review dat er op dit moment niet alleen veel vraag is naar ervaren medici en verpleegkundigen, maar bijvoorbeeld ook naar technici en IT’ers. Zo heeft de Amerikaanse overheid veel behoefte aan specialisten die nog kunnen werken met het ‘antieke’ COBOL, omdat nu eenmaal nog veel staten die programmeertaal gebruiken bij de afhandeling van hun werkloosheidsclaims.
Ook in Nederland
In Nederland is het bijvoorbeeld The Experience Award die dezelfde kentering ziet. Vóór de crisis ondervonden 50-plussers nog steeds veel moeite om een baan te vinden. Ook bleven ze langer werkloos. ‘Maar onder druk wordt alles vloeibaar en in dit geval ook zichtbaar’, constateert initiatiefnemer Prekash Ramsingh. ‘We zien in deze tijden van corona steeds vaker dat er direct een beroep wordt gedaan op ervaring. Ervaren werknemers van boven de 50 worden actief geworven en ingezet voor vitale en andere beroepen. Soms zelfs nadat ze al gestopt zijn.’
‘We zien in deze tijden van corona steeds vaker dat er direct een beroep wordt gedaan op ervaring.’
Leeftijd verdwijnt naar de achtergrond, ervaring telt en resultaat volgt, zegt hij. Een mooi voorbeeld hiervan noemt hij ook: Loucky de Keizer. ‘Zij werd op haar 56ste boventallig verklaard als artsenbezoeker en productspecialist, maar schoolde zich om en vond een nieuwe baan als klachtenfunctionaris in een ziekenhuis. Als vijftiger heeft ze veel in huis. Ervaring, maar ook overwicht, een goed arbeidsethos en doorzettingsvermogen. Ze is gewend om met artsen te spreken, niet snel onder de indruk, draagt suggesties aan en kan goed luisteren.’
‘Het valt op dat veel werkgevers nu juist de kracht van oudere medewerkers erkennen.’
Volgens Fishman Cohen zijn ten tijde van de crisis veel zorgen over oudere werknemers verdwenen. ‘Werkgevers beschouwden deze groep voorheen vaak met scepsis. Ze dachten dat hun vaardigheden verlopen waren, dat ze overgekwalificeerd waren of veel tijd nodig hadden om te worden ingewerkt. Maar het valt op dat ze nu juist steeds vaker de kracht van oudere medewerkers erkennen: hun institutionele kennis, hun ervaring, volwassen perspectief, stabiele levensfase, toewijding, loyaliteit en energie en enthousiasme.’
In de zorg
Het meest zichtbaar is die hernieuwde waardering in de zorg. In Groot-Brittannië keerden bijvoorbeeld zo’n 20.000 verpleegkundigen terug in de sector, in de strijd tegen het coronavirus. Ook in Nederland zou een minstens even groot aantal een andere baan (tijdelijk) hebben stopgezet om in de zorg (al dan niet tijdelijk) bij te springen. Bovendien zouden veel medici bijvoorbeeld hun pensioen hebben uitgesteld, om genoeg assistentie te kunnen blijven verlenen.
In de zorg, de techniek en de finance worden ouderen steeds meer gewaardeerd.
Fishman Cohen wijst ook op initiatieven van bedrijven op Wall Street en elders in de financiële sector die steeds meer moeite doen om oudere (ex-)werknemers te binden. In de technieksector speelt dit eveneens, getuige initiatieven als de STEM Reentry Task Force. De 32 bedrijven die hieraan meedoen, waaronder enkele van de grootste ter wereld, bieden vaak zogeheten ‘returnships’, een soort stages, waarbij de werkgever specifieke aandacht optuigt voor de terugkerende medewerker.
Niet vergeten
Een verstandige keus, aldus Fishman Cohen. In de praktijk krijgt immers zo’n 80 procent van de deelnemers aan deze returnships na afloop ervan ‘gewoon’ een aanstelling. ‘Dat laat wel zien dat het om kwaliteit gaat’, zegt ze. Het gaat daarbij volgens haar overigens niet alleen om herintreders, maar net zo goed om zij-instromers, en bijvoorbeeld ex-militairen die in de laatste jaren van hun werkende leven nog een civiele loopbaan ambiëren.
‘Deze talentpool is uitzonderlijk. En deze crisis maakt duidelijk dat onze stereotypes overboord kunnen.’
‘Het is duidelijk dat hier kansen liggen’, stelt ze. ‘Deze talentpool is uitzonderlijk. En in deze crisis is helder geworden dat onze stereotypes en twijfels over deze groep overboord kunnen. We zullen dit ook na de crisis moeten onthouden, en anders over ons recruitmentbeleid moeten gaan denken. Als we naar de lange termijn kijken, zullen we moeten bezien hoe we ons meer op de oudere instroom kunnen instellen, en welke programma’s we kunnen ontwerpen om hen te ondersteunen. We zien nu welke waarde ze toevoegen. Laten we dat niet vergeten als de crisis voorbij is.’
BLOW
Een boodschap die in Nederland bijvoorbeeld omarmd wordt door Wies Verbeek, initiatiefnemer van BLOW (een Beetje Leuk Ouder Worden). ‘Inmiddels is meer dan de helft van de volwassen bevolking ouder dan 50, maar dat zie je niet terug op de werkvloer’, zegt zij. ‘Het zijn de vooroordelen over 50-plussers die nog steeds roet in het eten gooien. Ze zouden minder efficiënt, minder productief of langzamer zijn. Maar die gedachten vind ik inmiddels zó achterhaald.’
Daarom is Verbeek ook een van de ambassadeurs geworden van The Experience Award, het initiatief dat de vooroordelen wil ontkrachten en in oktober dit jaar een prijs wil uitreiken aan een ervaren werkende die uitblinkt in innovativiteit, productiviteit, flexibiliteit, arbeidsethos en inspiratie (nomineren kan nog). Verbeek zal daar zelf de gastvrouw zijn. Logisch, zegt ze, want ’50-plussers nemen een flinke dosis levens- en werkervaring mee, wat van grote betekenis kan zijn binnen een bedrijf. En iemand die goed presteert, of hij nou 30, 50 of 70 is, is het geld altijd meer dan waard.’