Als mensen oprecht vertellen hoe trots ze zijn op hun werkgever, smelt het hart van Martijn Smit. Dat is voor hem employer branding in optima forma. Waarom lukt dat maar zo weinig bedrijven?

Van de week zat ik wat te scrollen door LinkedIn. Daar kwam ik een post tegen van Marco Dalmeijer, die mij oprecht ontroerde. Het ging om een foto van Marco met een baby op zijn buik gebonden en een kind achterop, op de fiets in de duinen. Bij zijn post deed hij de oproep dat alle vaders het recht zouden moeten hebben op vaderschapsverlof. Marco was dankbaar dat hij de kans kreeg van zijn werkgever om deze periode bewust mee te maken en zijn partner te kunnen ondersteunen om weer aan het werk te gaan.

Was dit niet het mooiste mogelijkheid die je een jonge vader kan krijgen van zijn werkgever? Om heel eerlijk te zijn was dit de meest oprechte post die ik in tijden heb gezien, als het gaat om werkgeverschap. Let’s be honest, je ziet te vaak van die mensen die posten: “Na 3 jaar met mijn collega’s bij de firma Van Boring en Saai BV te hebben gewerkt, wil ik ze nu bedanken voor de fantastische tijd.” Maar… als het zo fantastisch was, waarom ga je dan weg? Je gaat weg omdat je een hekel hebt aan Sheila van de boekhouding die altijd de pik op je heeft en loopt te zeiken over jouw fouten. Doe daar dan ook niet zo hypocriet over!

Onbedoeld mooi stukje employer branding

Sorry, ik ga offtopic. Terug naar de post van Marco. Waarschijnlijk onbedoeld en onbewust plaatste deze employer branding-man op LinkedIn het mooiste stukje employer branding dat ik het afgelopen jaar gezien heb. Niet vanwege de twee bloedjes van kinderen en het ruige woest aantrekkelijke uiterlijk van Marco ‘the beast of branding’ Dalmeijer, maar vanuit de oprechtheid waarmee hij het postte. Dat deed mijn employer branding–hart smelten.

Is dat het ultieme employer brand, als mensen oprecht dankbaar zijn voor wat wij bieden als werkgever?

Is dat niet het ultiemeemployer brand, als mensen oprecht dankbaar zijn voor de mogelijkheden die wij bieden als werkgever? Nou weet ik dat engagement hoog op de agenda staat bij Lidl, de organisatie waar Marco werkt. Door de aard van de post kwam ik echter weer tot deze conclusie dat employer branding veel meer moet zijn wat wij laten zíen van een organisatie, in plaats van: wat wij erover vertellen. Show, don’t tell.

Vertel geen onheus verhaal

Ik denk dat veel organisaties op dit punt echt falen. Wees eerlijk en authentiek over jouw werkgeverschap. Vertel de voordelen, maar wees eerlijk over de uitdagingen en de dingen die niet zo leuk zijn. Op lange termijn ben je dan ook succesvoller. Mensen die een onheus werkgeversverhaal vertellen, vallen op lange termijn altijd door de mand. Vooral omdat mensen dan afhaken, omdat de employer value proposition dan niet overeenkomt met de werkelijkheid.

Zelfs de meest kritische mensen geven toe dat een goed verhaal van essentieel belang is in jouw werving

Zelfs de meest kritische mensen geven toe dat een goed verhaal en wat jij uitstraalt van essentieel belang is in jouw werving. Zo sprak ik laatst met mijn sorceress of source, aka de diva of data: Kim Lokenberg. Zij vindt employer branding “een kont-verhaal”. Zij is er eentje die zegt: “Een kandidaat? Die komt niet naar je toe. Die moet je halen, bij zijn kladden grijpen en je bedrijf in trekken.”

Een vibe van goed werkgeverschap

Nu ben ik zelf ook een zeer proactieve recruiter en deels ben ik het dus met haar eens. Maar ook Kim moest toegeven dat voor haar het ultieme employer brand ook is hoe je medewerkers worden behandeld, hoe ze zich voelen, ontwikkelen en hoe ze uiteindelijk over je praten. Je kunt wel de kandidaten binnentrekken, je moet ze ook een vibe meegeven van goed werkgeverschap. Anders schiet het nog niet op.

Wellicht maak ik met dit stukje van een simpele post wel een enorme EVP-employer branding-brainfart

Wellicht maak ik met dit stukje van een simpele LinkedIn-post nu wel een enorme EVP-employer branding-brainfart. Marco, ik zou zeggen: geniet nu maar volop van je kids. Want als ze straks pubers zijn, dan snak je vast naar ‘puberverlof’. Inderdaad: de kinderen bij de familie dumpen en jij met jouw meiske twee weken lekker naar Bonaire.

Martijn Smit werkt bij Adver-Online als HR & Recruitmentstrateeg.

Lees ook van Martijn:

• Read The F**king Manual, oftewel: hoe je bij een nieuwe baan ontkomt aan gênante situaties
• Op zoek naar echte liefde? Vergeet je talentpool niet
• Waarom ik nooit een theezak zal aannemen (en andere gedachten over discriminatie)

Lees hier alle artikelen van Martijn