… De beerput gaat open. Ik neem een kijkje onder het deksel. Een penetrante geur walmt me tegemoet. Toch draai ik mijn hoofd niet weg. Ik móet gewoon nog even door de drek roeren en doorlezen…

Zwarte lijst van recruiters

Hij is overduidelijk uit frustratie geboren: de zwarte lijst van recruiters die op internet te vinden is. Door diezelfde frustratie wordt hij ook telkens verder gevoed. Het is een digitaal forum waarop mensen hun slechte ervaringen met bepaalde recruiters kwijt kunnen. Gezien het aantal meldingen op de ‘blacklist’ is daar schijnbaar ook veel behoefte aan. Het verbaast me niets. De sociale media staan sowieso al vol ‘recruiterhaat’. Post maar eens een berichtje over een slechte ervaring met een recruiter, moet je kijken hoeveel ‘likes’ je krijgt.

Publieke schandpaal

Eigenlijk ben ik geen voorstander van zo’n publieke schandpaal, zonder dat het ‘hoor en wederhoor’-beginsel (duidelijk) wordt toegepast. Want ik lees er heus ook verhalen waarbij organisaties ten onrechte in een kwaad daglicht worden gesteld. Ook geeft het een nogal eenzijdig beeld van het recruitmentlandschap waarin ook veel échte vakmensen werken. Ach, ‘naming and shaming’, het zal ook wel iets zijn van de tijd waarin we leven. Maar tóch lees ik het. En stiekem geniet ik ook een beetje.

Beeldschoon buitenlands fotomodel

Zo geniet ik van het verhaal over die recruiter die een nep-LinkedIn-profiel aanmaakt met een foto van een beeldschoon buitenlands fotomodel. Die zogenaamd ook nog eens een begenadigd programmeur is. En die zo tientallen ‘collega’-programmeurs aan zich weet te binden. Een echte ‘recruitment groomer’ dus.

‘U bent de vader van Stefan? Wat hoor ik nu?’

En zo geniet ik ook heimelijk van die recruiter die zijn ideale kandidaat maar niet aan de telefoon krijgt. En daarom maar de receptie van zijn werkgever belt om doorverbonden te worden. ‘Stefan, ik heb een recruiter voor je aan de lijn. Hij vraagt of je nog wel helemaal op je plek zit?’ Om uiteindelijk – als dat niet lukt – zelfs zijn vader thuis lastig te vallen! ‘U bent de vader van Stefan? Wat hoor ik nu? Dat hij het niet meer zo naar zijn zin heeft op zijn werk?’

‘Oh, had je mijn CV al gehad? Al 15 keer?’

Uiteraard geniet ik ook van de verhalen over die ‘spammende’ recruiters die ongevraagd en ongericht allerlei kandidaten bij bedrijven voorstellen. Terwijl die kandidaten daar niets vanaf weten. Zodat ze – zodra dat bekend wordt – écht in de problemen komen. ‘Oh, had je mijn CV al gehad? Al 15 keer? En telkens met een andere salarisindicatie?’

‘Ik hoorde dat Stefan weg wil. Zal ik…?’

Ook fascinerend zijn die recruiters die contact met iemand hebben over een bepaalde vacature. Waarna ze de huidige werkgever van die persoon opbellen met het verhaal: ‘Ik hoorde dat Stefan bij jullie weg wil. Zal ik vast een vervanger voor hem gaan werven?’

Elke klacht is gratis advies

Allemaal schandalige praktijken uiteraard. Soms leest het bijna als een spannend jongensboek. Maar je kunt het natuurlijk ook lezen met de bedoeling om wat ervan te leren. Want een klacht is nog altijd ook: een gratis advies. In grote lijnen kunnen we de klachten opdelen in een vijftal categorieën. Wat kunnen we – als mens en als recruiter – daarvan leren?

1. Wees niet te pushy

Het overkomt ons allemaal wel eens. Als we onder hoge druk staan om te presteren. Dan willen we té graag en té snel. Het moet nú en we accepteren eigenlijk geen nee. Door druk nemen mensen inderdaad vaak wel sneller een beslissing. Maar of dat de juiste is? Laten we daarvoor waken, want druk is – net als angst – per definitie een slechte raadgever.

2. Stel nooit ongevraagd en ongericht mensen voor

Met hagel schieten werkt. Want er is altijd wel een hagelkorrel die ergens een doel raakt. Maar wil je nu echt op zo’n manier succesvol zijn? De rest van de hagel blijft namelijk ook niet onopgemerkt. Zorg ook dat je altijd vooraf duidelijke toestemming hebt van zowel de kandidaat als de opdrachtgever voordat je hen met elkaar in contact brengt. Smijt niet met persoonlijke gegevens! Nooit!

3. Communiceer altijd met respect

Besef altijd dat je praat met mensen. Die bezig zijn met – voor hun – erg belangrijke zaken zoals een nieuwe uitdaging vinden of de juiste persoon selecteren voor een belangrijke rol binnen een organisatie. Ga daar niet lichtzinnig mee om. Manage verwachtingen en communiceer daar over. Als je niets (meer) laat horen, dan verzend je daarmee ook een respectloze boodschap.

4. Wees niet te familiair

Als je iemand nog niet kent, moet je niet doen alsof dat wel zo is en je nog met elkaar geknikkerd hebt. Leg rustig contact en bouw eerst een relatie op, voordat je al te familiair wordt.

5. Houd je niet bezig met bewuste misleiding

Bewuste misleiding, dat heet fraude, toch? Foute boel! Blijf daar ver vandaan. Wat mij betreft mogen dat soort praktijken voortaan ook gewoon beboet worden door een ‘recruitmentpolitie’.

Dit blog is geschreven door Raymond te Veldhuis, die een eigen recruitmentpraktijk in de Hoeksche Waard heeft, waar hij bekend staat als: De Hoeksche Recruiter. Daarnaast is hij mede-eigenaar van CheckData en DataJobs.nl.

Lees ook:

• Recruiters opgelet; de IT’er slaat terug
• Hoe voorkom je dat je als IT-recruiter op de blacklist belandt?