‘De lofuitingen waren niet van de lucht toen Nicole van Thoor eerder dit jaar werd verkozen tot ‘Meest Invloedrijke Recruiter.’
‘Ik weet nog dat ik gemengde gevoelens had over het winnen van die titel, omdat ik mezelf niet als recruiter zie. Sterker nog: ik vind dat het woord ‘recruitment’ weg moet, omdat het lineair is, push. Ik geloof in verbinding, dus push én pull. Ik heb wel veel positieve reacties gehad, die voor mij het belang bevestigden voor een ander geluid en andere manier van denken in deze sector.’
‘Je kunt niet met 100.000 mensen een langetermijnrelatie hebben, dat klopt. De vraag is ook of dat erg is. Ik geloof sterk in organische groei, in elkaar iets gunnen.’
‘Ik was vrij vroeg voor mijn tijd, een early adopter. Maar van concurrentie heb ik geen last, want zo zit ik niet in de wedstrijd. De vijver is groot genoeg. Als je kunt delen, kun je ook vermenigvuldigen. Als we ons bezighouden met het beste in elkaar naar boven halen, haalt iedereen hier uiteindelijk voordeel uit. Een positieve versie van ‘What goes around, comes around’, zou je kunnen zeggen. Ik zou het geweldig vinden als meer mensen zo gaan werken: sprankelingen in de ogen brengen, écht waarde toevoegen. Dan ziet de wereld er veel mooier uit.’
‘Als je écht waarde toevoegt, ziet de wereld er veel mooier uit.’
‘Ik hoor veel mensen zeggen: zoals jij het doet, dat kan niet, dat past niet in het systeem. Maar het kan wél! Als je er maar in gelooft en lef hebt.’
‘Acht jaar geleden had ik gezegd dat het een kwestie van een onderbuikgevoel was. Ik was ervan overtuigd dat iedereen kon wat ik doe. Maar dat is het met een talent: omdat het jou zo makkelijk afgaat, denk je dat iedereen het kan. Nu weet ik op basis van mijn ervaring met andere, en een fantastisch team om me heen, dat veel mensen dat talent niet hebben. Natuurlijk kun je talent hebben voor het verbinden van mensen, maar daarmee ben je er nog niet. Je moet net even dat fingerspitzengefühl hebben, dat beetje extra, op een andere manier naar de wereld kunnen kijken en altijd mogelijkheden zien, waarvan een ander het bestaan niet eens weet. Net als de chef die weet wat er nog bij het gerecht moet om het nóg lekkerder te maken.’
‘Ik doe niet aan boolean search of zo, een cv betekent heel weinig voor mij, het gaat me om de mens erachter.’
‘Toch vragen bedrijven nog steeds naar cv’s, omdat de mensen met wie ik werk een bewijsvorm willen zien, een extra bevestiging. Net als een keurmerk op een wasmachine van Miele, die geeft je net dat extra beetje zekerheid dat je de juiste keuze maakt. Bovendien is het een gewoonte van HR, het geeft ze een soort basis bij de selectie van nieuwe werknemers. Zonde, denk ik, want organisaties denken vaak nog in de hokjes die ze al kennen. Het is net een receptuur: als je tomatensoep altijd op dezelfde manier maakt, wil je niet anders. Het is de angst voor het onbekende. Maar juist als je een sprong in het diepe waagt, groei je het meest.
‘Het is de angst voor het onbekende.’
Dat probeer ik dan ook altijd meteen over te brengen. Veel mensen met wie ik voor het eerst in contact wordt gebracht, zijn sceptisch. Vaak verandert die instelling binnen 8 minuten: ‘O, maar je bent geen recruiter. Je bent heel anders en wil het niet alleen over een vacature hebben, maar over de hele organisatie.’ Dat is voor mij succes, om anderen een nieuw inzicht te brengen.’
‘Ik weet wel waar ik trots op ben. Dat zijn mooie verbindingen die op papier niet zouden kunnen. (…) Bedrijven willen toch groeien? Dat lukt niet als je alleen maar kiest voor zekerheden. Dan moet je ook het lef hebben om niet alleen te vertrouwen op wat iemand al gedaan heeft, maar ook op wat iemand graag wil. En in 9 van de 10 gevallen pakt dat ook goed uit, voor de organisatie en de kandidaat.’
‘Om niet alleen te kiezen voor zekerheden denk ik dat het belangrijk is om af en toe uit je bubbel te stappen, want creativiteit en innovatie komen pas naar boven wanneer je je dagelijkse patroon doorbreekt. Zelf probeer ik ook niet in vaste denkpatronen te vallen, bijvoorbeeld door ‘zakelijk vreemd’ te gaan en letterlijk in andere bubbels te acteren. Ik laat me ook graag inspireren door mensen die ik in mijn dagelijks leven niet zo snel tegen zou komen. Zo heb ik met een priester gesproken, maar ook met een kroegbaas en een prostituee. Een tijdje terug ben ik in de Bijlmer naar een sessie over diversiteit gegaan, onwijs inspirerend. Je kunt van al die verschillende perspectieven enorm veel leren, denk ik.’
‘Voor mij is ook niet het functieprofiel relevant, maar: welke problemen liggen er? Wat moet er gebeuren? Pas als ik dat helder heb, kan ik daar een goede kandidaat bij zoeken, of een klant adviseren het anders aan te pakken.’
‘Mijn droom is om de Esther Perel te zijn op het gebied van organisatie en verandering. Ik zie ook veel overeenkomsten tussen relatie- en organisatietherapie. Thema’s die structureel spelen en die ook terugkomen in je werk en in welke levensfase je zit. Momenteel zie ik dat de rol die werk speelt in iemands leven enorm gaat veranderen. We gaan naar een wereld waar de deelgebieden werk/privé/plezier steeds meer met elkaar verbonden zijn en door elkaar heen lopen. In plaats van vaste functies gaan we steeds meer naar een meer projectmatige manier van werken, ook binnen een en dezelfde functie. Functieprofielen van vroeger passen niet meer in de bestaande wereld.
‘We kunnen ons niet meer vasthouden aan oude systemen.’
Het gaat erom wat jouw talent is. Deze transformatie betekent dat dat er veel werk is aan de winkel, want men kan zich niet meer vasthouden aan oude systemen. Mijn doel is om meer op talent te zitten, zodat de focus niet meer ligt op ego en geld. We gaan naar een ecosysteem, waarin je verschillende rollen hebt: moeder, dochter, coach, programmamanager. Iedereen heeft verschillende talenten, maar niemand wil in één hokje. Niemand hoort in één hokje. Als we aandacht hebben voor talent, worden we liever voor elkaar. En dat is mijn doel.’