Het was een drukke boel in de Meervaart in Amsterdam de afgelopen dagen. Van heinde en verre waren de recruiters en sourcers afgekomen op de Sourcing Summit Europe, hét evenement op dit vakgebied, dat vanwege corona de afgelopen jaren niet live kon worden gehouden. En dus was het volop netwerken en oude vrienden ontmoeten. Maar ook: nieuwe kennis opdoen. Wat waren daarbij de 6 dingen die het meest zijn bijgebleven?
#1. Theo Smith over: neurodiversiteit
Dat hij zelf ADHD heeft, vertelde Theo Smith pas halverwege zijn openingskeynote. Maar eigenlijk was het op dat moment voor iedereen al duidelijk. En dat is ook helemaal niet iets om te verbloemen op het werk, erkende hij. Sterker nog: neurodivergentie – oftewel: mensen met bijvoorbeeld ADHD, dyslexie of autisme – kan juist een belangrijke waarde zijn op het werk. Als je er maar wel rekening mee houdt. En niet probeert ieder vierkant door hetzelfde rondje te duwen.
Voor veel aanwezigen een mooie eye-opener bleek de sheet over het zogeheten bionic reading, wat niet alleen voor dyslectici een veel fijnere manier van lezen lijkt:
#2. Irina Shamaeva over: bronnen combineren
En dan hadden we diezelfde dinsdagochtend ook nog Irina Shamaeva op het podium, die meer het echte technische sourcing indook, met haar verhaal over hoe verschillende bronnen te combineren als je een profiel van iemand wil samenstellen.
Met tips als hoe je e-mailadressen kunt raden, hoe je in één keer hele groepen aan je connecties op LinkedIn kunt toevoegen, en hoe je hen vervolgens slim kunt aanspreken. ‘Hoi, ik zag op GitHub dat je vooral in Ruby werkt. Zou je misschien zin hebben om…?’
#3. Kasia Tang over: moed en zelfvertrouwen
Misschien was haar verhaal over moed en zelfvertrouwen meer een verhaal voor een psychologiecongres dan voor een sourcing-evenement, maar ze stond er toch maar mooi, in de grote zaal: Kasia Tang, de Poolse sourcer die speciaal voor de gelegenheid haar hele team van Super Source Me naar Amsterdam had meegenomen. En daar ook nog eens stond – voor de eerste keer – zonder de ondersteuning van slides. Over moedig gesproken!
Moed is dan ook niet het tegenovergestelde van angst, of het gebrek aan angst, maakte ze daarbij duidelijk. Ook moedige mensen hebben angst, zegt ze. Ze durven alleen juist die dingen te doen waar ze bang voor zijn. Ze zien ergens tegenop, maar besluiten het dan toch aan te gaan. Zelfvertrouwen voelt misschien goed, maar moed voelt awful, zo was haar boodschap. Maar juist daar moet je mee leren omgaan, stelde ze, vrij naar Brené Brown. Moed moet, met andere woorden.
‘Kijk eens naar mensen die constant in de problemen komen.’
Iets wat volgens haar juist ook voor sourcers en recruiters belangrijk is. ‘We zitten in de business van relaties bouwen. Daarom moeten we ons soms over onze angsten heen zetten. Als je engagement wilt krijgen, heb je nu eenmaal kwetsbaarheid nodig. En zul je dus jezelf ook kwetsbaar moeten tonen.’ En ja, je kunt ook best sourcen voor moed, besloot ze, in antwoord op vragen uit de zaal. ‘Kijk eens niet naar de mensen die ergens succes hebben, maar zoek juist degenen die constant in de problemen komen. Want dat zijn vaak de moedigsten.’
#4. Ewelina Kuzmicz over: sourcen voor soft skills
Je zou het een grote blinde vlek kunnen noemen. Waar recruiters steeds vaker de mond vol hebben van selectie op soft skills in plaats van cv’s, opleidingen en werkervaringen, is dat laatste juist nog steeds waar de meeste sourcers naar op zoek zijn: de zogenoemde ‘ideale kandidaten’. Soft skills? Er valt nauwelijks op te sourcen, en dus zoeken ze en masse naar kandidaten die hetzelfde kunstje al eens eerder ergens anders hebben gedaan.
Maar zijn die twee ogenschijnlijk tegengestelde werelden echt niet met elkaar te verenigen? Het is in elk geval wel te proberen, aldus de Poolse Ewelina Kuzmicz in haar presentatie. Bijvoorbeeld door in profielen op LinkedIn op zoek te gaan naar bepaalde indicatoren van vaardigheden die hiring managers graag terugzien in hun kandidaten.
‘Hoe meer ik test, hoe meer interessante mensen ik tegenkom.’
Aan de hand van SpongeBob liet ze zien hoe ze dat aanpakte, bijvoorbeeld door te zoeken op buzzwords als ‘drive‘ en ‘ownership‘, maar ook door in de resultaten die dan boven komen drijven verder te zoeken naar wat daar de gemene delers in activiteiten zijn. ‘Het hoeft geen 100%-match op te leveren. Maar ik wil wel de waarschijnlijkheid verhogen dat ik de goede mensen bereik, die uiteindelijk ook beter converteren in hires.’ Afgaan op zulke indicatoren is geen silver bullet, geeft ze meteen toe. ‘Ook hiermee vind ik niet altijd de goede persoon. Maar hoe meer ik test, hoe meer interessante mensen ik inmiddels tegenkom.’
#5. Arno Reuser over: OSINT
Klapstuk van de woensdag was ongetwijfeld Arno Reuser. Geen sourcer, geen recruiter, maar sumoworstelaar, bibliothecaris, informatieprofessional, oprichter én (gepensioneerd) manager van de Open Source Intelligence (OSINT)-branche van de Nederlandse Defence Intelligence and Security Service. Bij de vraag waarom hij herinnerd zou worden, noemde hij zelf: zijn baard. Maar na afloop van zijn presentatie zal het bij de meeste mensen waarschijnlijk toch iets anders zijn. En dat is dat de wereld veel, véél groter is dan wat Google ons laat zien.
Overal is informatie, maakte Reuser duidelijk. Het internet is daar maar een deeltje van, het www is dáár weer een klein onderdeel van, en slechts een miniem deel daarvan, hooguit 10%, wordt weer geïndexeerd door Google. Bovendien toont Google steeds andere resultaten bij kleine ingrepen, en is het algoritme dus min of meer onnavolgbaar, zo liet Reuser zien.
De 3 principes om informatie te vinden: doe het gepland, gestructureerd en systematisch.
Zijn 3 principes om informatie te vinden: doe het gepland, gestructureerd en systematisch. Weet wanneer je moet stoppen, weet wanneer informatie betrouwbaar is. En gebruik altijd meerdere bronnen. Zoals: LexisNexis, Dialog en Factiva. ‘Zij hebben het meeste informatie in de wereld en die bovendien het beste gedocumenteerd.’ Google? ‘In het landschap van wereldwijde informatie is het niet zo belangrijk’, oordeelde Reuser hard maar duidelijk. ‘Ik gebruik het hooguit om te zoeken naar goede bronnen om informatie te vinden.’
#6. Ronnie Bratcher over: search engines
En ja, zo komen we eigenlijk vanzelf bij het verhaal van topsourcer Ronnie Bratcher. Ruim 90% van de wereld gebruikt Google, herhaalt hij nog maar eens. Maar er zijn nog zóveel meer mogelijke zoekmachines, die allemaal elke keer andere resultaten laten zien. ‘Ik gebruik Google elke dag’, legt hij vooraf uit. ‘Maar het is voor mij tegelijk de good guy en de bad guy. En voor Bing geldt eigenlijk hetzelfde. Het zijn monsters, waar je niet aan ontkomt, maar die je ook niet moet overschatten.’
Waarna Bratcher ons snel inwijdt in wat er nog meer allemaal mogelijk is. Zoals Lukol.com, een zoekmachine waar je ook gezichten bij je search krijgt. Of 13Tabs, een search engine uit India, die bijvoorbeeld voor fake news checkt en ook allemaal andere mensen vindt dan Google.
‘Dus: ja, ik gebruik ook Google. Maar onthoud: er is zóveel meer.’
Dat gebeurt overigens bij alle search engines die hij laat zien. Of het nu het al lang bestaande Searchme is, het nieuwere You.com, of het Zwitserse Swisscows (met zijn datacenters in de sneeuw van de Alpen, een search engine die ook Duitstalige sites goed indiceert, ‘wat fijn is, want de meeste mensen schrijven hun profiel in hun eigen taal’). Speciale vermelding krijgt ook nog het snelgroeiende Chrome-alternatief Brave, dat zowel search engine als browser is, net als Vivaldi, Neeva (opgericht door een ex-Google-medewerker) en het Duitse Oscobo. Genoeg mogelijkheden dus, aldus Bratcher. ‘Dus: ja, ik gebruik ook Google. Maar onthoud: er is zóveel meer. En het levert steeds héél andere resultaten.’
Alles is liefde
En dan hebben we het natuurlijk nog niet eens gehad over het – letterlijk – schitterende pak van Bas Westland, dat twee jaar speciaal voor deze gelegenheid in de kast heeft gehangen, over het roze konijnenpak van Kim Lokenberg, over de zoetsappige ‘Alles is liefde’-video waarmee de hele conferentie begon, over de opnieuw bewezen DJ-kwaliteiten van Sogeti-recruiter Chiel Kronenburg, over de hackathon (‘The only room where you could smell brains’) of over het grote verschil dat een tweedaagse conferentie (vol met buitenlanders, ín Amsterdam) maakt ten opzichte van een eendaagse. Want van sommige dingen moet je ook beseffen: what happened in Amsterdam, stays in Amsterdam...