Natuurlijk, het was een jaar als nooit tevoren in de zorg. Van het ene moment op het andere was het ineens alle hens aan dek, alles onder druk, soms ook letterlijk: met opgestroopte mouwen. Het waren dan ook vaak behoorlijk stressvolle tijden, blikt Daniëlle Valk terug. Maar er zat ook zeker een positieve kant aan, zegt ze. ‘De zorg heeft echt smoel gekregen. Het is heel zichtbaar geworden wat je hier kunt doen, en hoeveel het toevoegt aan het leven van ons allemaal.’
‘Het is heel zichtbaar geworden hoeveel de zorg toevoegt aan het leven van ons allemaal.’
Als adviseur arbeidsmarktcommunicatie bij het Erasmus MC was het voor haarzelf ook hectisch jaar. Ze was begin 2020 net volop in voorbereiding voor een nieuwe arbeidsmarktcampagne, toen corona om de hoek kwam kijken. En ineens zag de wereld er heel anders uit. Op het Seminar Beter werven in de zorg op 18 maart zal ze meer vertellen over wat dat allemaal betekende.
Gommers, Kuipers, Koopmans
Want de campagne kon in die tijd even de koelkast in, vertelt ze. ‘De beweging op de arbeidsmarkt viel toch volkomen stil.’ Maar met medewerkers als Ernst Kuipers, Diederik Gommers en Marion Koopmans beheerste het Erasmus MC wel dagelijks het landelijke nieuws. Wat doet dat met je werkgeversmerk? Hoe heeft het Rotterdamse ziekenhuis zijn werving aangepast door Covid-19?
‘De beweging op de arbeidsmarkt viel volkomen stil.’
Valk: ‘Je voelde in die tijd een enorme drive om dingen te organiseren. Iedereen wilde de schouders eronder zetten. Je zag ook heel erg de saamhorigheid. Ik werk hier nu 19 jaar, dus die grote bereidheid om samen te werken was niet helemaal een verrassing voor me. Maar het was mooi om te zien hoe dat ook in de buitenwereld nu werd opgepikt.’
Werf& Award in 2018
In 2018 won Daniëlle Valk namens het Erasmus MC de juryprijs bij de Werf& Awards in de categorie ‘Arbeidsmarktcommunicatie’ voor de case ‘Werken aan beter worden’, waarmee het academisch ziekenhuis tot één integrale aanpak kwam. ‘Een kroon op het werk’, zei ze er destijds over. Sinds 2016 maakt ze zelf onderdeel van de Award-jury uit. Ze is dan ook benieuwd naar wat voor inzendingen ze dit jaar zal tegenkomen, zegt ze.
‘Crisistijd is geen moment voor grote campagnes. Al wil je nog steeds je werkgeversmerk onder de aandacht brengen.’
Of vanuit het Erasmus MC een inzending komt is nog niet bepaald. Wel zegt ze: ‘In crisisomstandigheden is alle capaciteit overal hard nodig. Dat is niet het moment om grote wervingscampagnes te voeren. Maar je werkgeversmerk én de loopbaankansen onder de aandacht brengen wil je uiteraard nog steeds. Dat plant een zaadje in het hoofd en hart van je toekomstige sollicitanten.’
Extra handen aan het bed
Wat ook heel sterk speelde was de behoefte aan extra handen aan het bed, vertelt ze. ‘Daar zijn we dus actief mee bezig geweest. Er waren ontzettend veel initiatieven hiervoor, bijvoorbeeld van DeRotterdamseZorg, en van VWS. We hebben duidelijk laten horen dat oud-zorgprofessionals welkom waren, met name mensen die snel inzetbaar zijn. We hebben daarvoor bij de Erasmus MC Academie ook echt in no-time een intensief opleidingsprogramma neergezet, een Covid19-skills-straat, om mensen snel klaar te stomen voor de coronazorg.’
Niet alleen voor het eigen ziekenhuis trouwens, maar ook voor de regio. Juist in tijden als deze is de saamhorigheid groot, merkte Valk dan ook. En samen sta je sterker. ‘Je kunt niet solistisch acteren in de zorg. Je wilt jezelf wel onderscheiden, maar je bent ook afhankelijk van elkaar. Als jij actief bij de buren gaat werven, dan hebben aanvankelijk de buren een probleem, maar uiteindelijk jij zelf ook. De vijver is zo groot als die is. Er wordt wel aan gewerkt om die vijver groter te maken, maar ook dat moet je samen doen. Je hebt ook opleidingscapaciteit nodig. En ervaren verpleegkundigen, die tijd hebben om anderen het vak te leren.’
Wederzijdse afhankelijkheid
Het Erasmus MC benaderde in die tijd niet alleen oud-medewerkers of ze konden bijspringen, maar kreeg ook hulp van personeel van bijvoorbeeld privéklinieken, die op dat moment moesten afschalen. ‘De uitdaging is in de hele keten gezamenlijk opgepakt. Die wederzijdse afhankelijkheid was al een trend, maar Covid-19 heeft het nog eens extra duidelijk gemaakt. En dat zag je ook in de tweede golf, toen de verpleeghuizen te maken kregen met personeelstekorten.’
‘Samen werven, samen opleiden, samen mensen behouden voor de zorg.’
Zo’n gezamenlijke probleem vraagt ook om een gezamenlijke oplossing, stelt Valk. Samen werven, samen opleiden, samen mensen proberen te behouden voor de zorg. ‘Ik werk nu 13 jaar in arbeidsmarktcommunicatie. En dit heb ik wel echt zien veranderen. Het is nu veel meer samen in plaats van ieder voor zich. Terecht, denk ik. En dan nog is er genoeg om je mee te onderscheiden. Wie je bent als organisatie, dat is toch uniek. En dat mag je best laten zien aan de arbeidsmarkt. De kandidaat zal altijd kiezen voor de baan én de werkgever. Dat hoeft niet te bijten met samenwerking in de keten, denk ik.’
Instroom en behoud als communicerende vaten
Een andere trend die ze ziet is de toenemende focus op behoud. ‘Die groeiende aandacht voor de achterdeur is echt sectorbreed. Instroom en behoud komen elkaar steeds meer tegen, het zijn echt communicerende vaten. Dat heeft ook te maken met de nieuwe generaties op de arbeidsmarkt. Die nieuwe generatie werkt anders. En als zij vertrekken moet je dat dus niet zien als iemand kwijtraken, maar als: iemand helpen. Een persoon, maar ook: een andere organisatie. Besef dat je iemand voor het vak doorontwikkelt.’
Uitstroom heeft nog vaak een negatieve associatie, constateert ze. ‘Maar je kunt het ook omarmen. Wij proberen heel erg in te spelen op ontwikkelkansen. Waar liggen je dromen? Dat proberen we dan waar te maken. Als academisch ziekenhuis hebben we natuurlijk sowieso een onderscheidend karakter. Maar ik geloof er echt in: als je de krachten op instroom en behoud bundelt, dan gaat het lopen. Dan creëer je een vliegwieleffect, en maak én houd je de zorg aantrekkelijk.’
Brede inzet op traineeships
Die combinatie tussen instroom en behoud zal een belangrijk deel uitmaken van wat ze op 18 maart vertelt. Bijvoorbeeld door in te zetten op traineeships, waarmee we mensen zonder ziekenhuiservaring kunnen opleiden tot IC-verpleegkundige. Of denk aan de inzet van de IC-buddy’s, die in de drukke coronatijd de IC-verpleegkundigen ondersteunen. ‘Na een half jaar als buddy kijken we of je door kunt naar de IC-opleiding. Aan het creëren van meer opleidingscapaciteit wordt hard gewerkt binnen de regio, maar dat vraagt tijd. Maar we kunnen nu al wel kijken hoe je mensen beter daarop kunt voorbereiden. Om de capaciteit die er is optimaal te kunnen benutten.’
‘Meer opleidingsplekken creëren kost tijd. Wel kunnen we nu al mensen beter erop voorbereiden.’
Dat sluit ook beter aan op de huidige arbeidsmarkt, denkt ze. ‘Nieuwe generaties willen heel snel gaan. Als je dat omarmt en een aanbod creëert dat daarop aansluit, kiezen ze eerder voor jou. Ik denk graag vanuit kansen. En hier ligt er wel eentje.’ En dat dan vooral in samenwerking met alle andere partijen in de zorgketen, benadrukt ze nog maar eens. ‘Iedereen hierin is belangrijk. Zoals Diederik Gommers al mooi zei, over het teamwork op de IC: “Zonder de verpleegkundigen zijn we helemaal niets als dokters, hulpeloos.” Je kunt in de zorg nooit alleen werken.’
Meer weten?
Het online seminar Beter werven in de Zorg start op 18 maart om 13:00 uur en wordt om 17:00 uur afgesloten. Tijdens dit online seminar krijg je concrete handreikingen om op korte, middellange en lange termijn jouw werving te optimaliseren. Met veel praktijkvoorbeelden, twee sprekers en maar liefst vier inspirerende gastsprekers. Schrijf je dus snel in.