Het artikel gaat hieronder verder.
Als het gaat over Generatie Z, dan ziet Dana Jiménez Herrera nog vaak dat werkgevers hun ideeën in de wind slaan. Terwijl dat volgens haar juist niet verstandig is. ‘Je moet ideeën altijd serieus nemen. Ook als ze van mensen komen die niet veel ervaring hebben’, zegt de onderzoekster en docent aan de Haagse Hotelschool, die juist van deze jonge generatie haar specialiteit heeft gemaakt, in een nieuwe aflevering van de podcast Werving van A tot Gen Z.
Ja, de nieuwe generatie is vaak over-ambitieus, dat ziet ze ook. En soms zijn ze wat naïef in wat er allemaal mogelijk is. ‘We zien dat onze graduates vaak heel snel heel veel willen. Dat was met mijn generatie trouwens ook al zo. Wij studeren af en denken: we kunnen meteen general manager worden. Maar ja, als dat niet kan, leg dan uit waarom niet. Maar ook: wat is ervoor nodig om daar wél te komen? Werkgevers zouden echt groei moeten stimuleren en ook echt laten zien van: joh, hoe kom je daar? En als het niet vandaag kan of over een maand, hoe dan wel over een jaar, 5 jaar of 10 jaar? En wat kan nu dan alvast wél?’
Behoefte aan erkenning
Bij de Haagse Hotelschool is Dana Jiménez Herrera niet alleen docent, ze helpt ook anderen Gen Z te managen, én bovendien Gen Z om zichzelf en anderen te managen. Daarnaast voert zij onderzoek uit naar de weerbaarheid van deze generatie. In de nieuwe podcast-aflevering bespreekt ze met hosts Fareeda Shaikhli en Tristan van Putten de eigenschappen, behoeften en uitdagingen van Gen Z op de werkvloer, het belang van leiderschapsvaardigheden en hoe deze jongere werknemers verschillen van eerdere generaties, met name in hun behoefte aan feedback, structuur en erkenning.
‘Ik lees het in onderzoeken, maar merk het zelf ook in de klas, dat ze eigenlijk nóg meer duidelijkheid nodig hebben en ook veel feedback vragen. En we zeggen natuurlijk altijd en al jarenlang in leiderschapstrainingen van: geef je medewerkers positieve feedback, maakt niet uit welke leeftijd ze hebben. Maar deze generatie vraagt er ook echt om. Zelf ben ik geboren en getogen in Duitsland. Ik moet mezelf dan ook altijd weer eraan herinneren: oké, zeg het ook even als het goed gaat en niet alleen maar wat slecht gaat. Ik vind het heel goed dat zij daar ook actief om vragen. Dat leer ik hen ook. En daarin bestaan geen stomme vragen.’
Niet alleen maar leuk
Dana Jiménez Herrera zegt veel dingen over deze generatie te lezen die in de praktijk niet kloppen. Zoals de misvatting dat ze allemaal verwend zouden zijn, weinig weerbaar, of ‘het moet alleen maar leuk zijn’. Dat maakt managers ook zenuwachtig over hoe met deze generatie om te gaan, merkt ze. Ten onrechte, merkt ze op. Veel harde data zijn er niet over voorhanden. Maar het lijkt er volgens haar wel degelijk op dat deze generatie misschien juist weerbaarder is dan voorgaande. ‘Ik denk dat we over 10, 15 jaar misschien gaan zeggen: dit is de meest weerbare generatie die we ooit gehad hebben.’
Dat de generatie onder druk staat, ontkent ze zeker niet. ‘Ze zien ook heel veel slechte dingen in de wereld gebeuren.’ Maar ze ziet wel dat de jonge mensen van nu er het beste van proberen te maken. ‘Een heel concreet voorbeeld. Binnen de Hotelschool gaan wij 4 keer per jaar met elke student op een leadership lab, zoals we dat noemen: een 4-daags outdoor programma met verschillende bedrijven, waarbij ze echt ver buiten hun comfortzone gaan. Dus bijvoorbeeld ook 2 nachten buiten moeten slapen. Zelf een tent bouwen. En dan geen heel luxe glamping-tipi’s of zo. Nee, echt zelf vuur maken, zelf koken, alles. En dan heb je net geluk als je in augustus aan de beurt bent. Je kunt ook februari treffen.’
Grote leercurve
En waarom de Hotelschool dit organiseert? ‘Omdat ze zo beter snappen wat dit met leiderschap te maken heeft. Het programma bestaat uit oefeningen en buiten slapen, maar ook uit een groot stuk evalueren van die dingen die ze doen. En wat ik nu zie, is dat ze echt veel beter kunnen benoemen wat met hun aan de hand is. Als je als coach dan het voor elkaar krijgt om een veilige omgeving te creëren, dan durven ze zich kwetsbaar op te stellen. En dan is die learning curve echt onwijs groot.’ Impact maken op die groep is eigenlijk helemaal niet eens zo moeilijk, concludeert Dana Jiménez Herrera dan ook. ‘Het is gewoon een kwestie van persoonlijke aandacht.’
