Technologie heeft de manier waarop we leven én werken volledig veranderd. Waarom gebruiken we in sollicitaties dan nog altijd die hopeloos ouderwetse documenten met onze levensloop erop?
Daar zit je dan, aan tafel in de woonkamer, de vakantiefoto’s in te plakken. Wat een gedoe altijd met die plastic rothoekjes! Als ze eindelijk helemaal naar je zin zijn ingeplakt schrijf je bij iedere foto met balpen een leuk onderschrift: ‘hier ligt Monique niet óp maar ónder haar luchtbed te dobberen in zee.’
Hoe schrijf je pittoresk ook alweer?
De volgende foto is van dat mooie plaatsje in Zuid-Frankrijk. Wacht even. Hoe schrijf je het woord ‘pittoresk’ ook al weer? Dadelijk even zoeken in de Dikke van Dale die ergens bovenin de kast staat…
Naast je staat een mok met daarop een jonge Wim Kieft. De landkaart die je hebt uitgevouwen en als onderzetter gebruikt zit vol koffiekringen. Af en toe speur je er even op naar een van de plekken die je bezocht hebt tijdens je vakantie. Wát een werk.
Hoe laat is het eigenlijk al?
Hoe laat zou het eigenlijk zijn? Je pakt de telefoon. Wat was het nummer ook al weer voor de tijd? Even in de telefoongids bladeren. Aha! Dan ontwar je eerst het telefoonsnoer en draai je met de draaischijf het nummer ‘002’. Je hoort: ‘Bij de volgende toon is het half acht in de avond.’
Oh ja! Ik zag net een leuke vacature in de krant. Dadelijk nog even mijn CV uittypen, in een envelop stoppen en naar de brievenbus lopen.
Pielen met paginamarges
Het zou zómaar een tafereel uit 1988 kunnen zijn. Nog geen 30 jaar geleden. Inmiddels zijn we ingehaald door de tijd. Zelfs de Wim Kieft-mok is inmiddels vervaagd in de vaatwasser. Alles is anders. Alles, behálve dan het cv.
Natuurlijk, het cv is in de loop der jaren ook best een beetje anders geworden. Het is van de typemachine verhuisd naar de computer. Maar veel meer? Nee, veel meer is er eigenlijk niet veranderd. Nog altijd lopen we te pielen met: paginamarges, lettergrootte, regelafstand, kolommen en tabulatorstops. Alleen nu op een computerscherm.
‘There’s an app for that’
Tegenwoordig kunnen we bij bijna alles zeggen: ‘there’s an app for that’. Daarom bij deze een oproep. Wie bouwt de eerste goede en breed geaccepteerde app met een digitale kluis waarin je je ‘levensloop en contactgegevens’ kwijt kunt? Puur te gebruiken voor sollicitaties. Natuurlijk veilig en privacybestendig. Dat zou trouwens al een enorme verbetering zijn ten opzichte van de huidige situatie waarbij Word-documentjes vol met persoonlijke gegevens overal rondslingeren.
“Een keurmerk”
Ik weet ook wel dat er al veel apps zijn die zoiets doen. Maar het wordt tijd voor eentje met een keurmerk van een officiële instantie. Zodat hij ook breed geaccepteerd wordt. Want juist dáárin zit het hem: in de acceptatie. Vooral onder bedrijven, overheidsinstanties, recruiters en HR-mensen. De sollicitanten en baanveranderaars zélf willen wel. Die laten nu al op heel veel plekken hun cv achter waarbij ze zich vaak in allerlei bochten moeten wringen om het er een beetje toonbaar uit te laten zien.
‘Digi-cv verzenden’
Als we die huiskamer van 1988 dan even even ‘doorspoelen’ naar 2019 dan zien we dezelfde man aan tafel zitten. Hij logt met zijn vingerafdruk in op zijn Digi-cv-app en ziet dat deze inmiddels automatisch geupdated is met het laatste project wat hij heeft gedaan. De organisatie waar hij de klus voor heeft gedaan heeft er ook een korte aanbeveling bijgezet én een algemeen waarderingscijfer. De man klikt op zijn tablet op de opdracht die hem aanspreekt (vroeger noemden we dat nog ‘vacature’). Hij tikt op ‘Digi-cv verzenden’ en krijgt direct een ontvangstbevestiging.
Ach, die kopbal van Kieft…
Met weemoed denkt de man terug aan de enorme collectie ouderwetse cv’s die hij in zijn leven heeft gemaakt. Wát een werk was dat! Maar één ding was wel zo: hij kon er zijn volledige creativiteit in kwijt. En dat maakte het een uniek document wat écht helemaal van hem was. Ook kon hij toen nog wat vervelende dingen wegpoetsen en er een klein leugentje om bestwil in vermelden. Ach, die goede oude tijd. Die kopbal van Wim Kieft tegen Ierland. Zucht…
Dit blog is geschreven door Raymond te Veldhuis, die een eigen recruitmentpraktijk in de Hoeksche Waard heeft, waar hij bekend staat als: De Hoeksche Recruiter. Daarnaast is hij mede-eigenaar van CheckData en DataJobs.nl.