De kathedraal van de automobiel, zo valt het Haagse Louwman Museum het best te omschrijven. Met zijn eindeloze rij voertuigen met een motor erin, zijn hoge plafonds, zijn lichtinval, is het een bijna sacrale belevenis voor ware petrolheads. Maar als het museum íets laat zien, dan is het wel dat de continue vernieuwing die de industrie in ruim 100 jaar doorvoerde. Inclusief ook al zijn mislukkingen. En inclusief de continu veranderende klantbehoefte en technologie.
Is de platformtechnologie als bedreiging te vergelijken met de elektrische auto?
Het is in die vernieuwingsdrang dat een analogie te vinden is met het Bureaudirectie Event dat hier gisteren werd gehouden. Want ook de directies van uitzendbureaus en andere bemiddelaars in de arbeidsmarkt staan voor de vraag hoe de motor het komende jaar draaiende te houden. Welke technologie moeten ze wel, en welke juist niet omarmen? Is de platformtechnologie de bedreiging voor de traditionele bureaus zoals de elektrische auto die voor de benzinevariant vormt? Het leverde genoeg op om over te praten. Hierbij een reportage, aan de hand van vele foto’s. Want daar leende de locatie zich natuurlijk uitstekend voor.
Het kerkelijke aspect viel meteen bij binnenkomst al op.
En gekeken naar de andere kant van de entreehal, met een snoek als ware het een altaar.
Ook buiten was de verering van de automobilist letterlijk verbeeld.
De exclusieve middag startte om 12.00, op een moment dat de gladheid buiten nog meeviel.
Badges uitdelen met een klassieker achter je, het is weer eens wat anders.
The future’s bright
De aftrap was voor de Britse SIA-analist John Nurthen, die de bezoekers in sneltreinvaart door de laatste ontwikkelingen en uitdagingen van de markt heenloodste, aan de hand van een grote stapel slides vol grafieken. Dat ging van blockchain en skills gap tot inflatie en remote working, en van 300% groei van de staffing industry in China tot de grootste krapte in heel Europa ooit (met in totaal 17,5 miljoen vacatures – ‘en dat groeit nog steeds’). Zijn belangrijkste boodschap: the future’s bright voor deze branche. Zolang je maar durft te blijven vernieuwen.
Aan Wim van de Meerbeeck (HRLinkIT) de schone taak om over die vernieuwing te praten met 3 heren: Lodewijk Asscher, Martijn Arets en Reinald Snik. Hoe zien zij de toekomst voor zich?
En laat dan maar aan Lodewijk Asscher over om als eerste het podium te pakken. Als lid van de ethical board van SkillsCV vertelde hij even innemend als enthousiast over zijn doel om mensen te beoordelen op wat ze kunnen in plaats van op hun diploma of hoe ze eruitzien, en de ‘geweldige kans’ die er voorligt om dit ook steeds meer te gaan doen. ‘Want de krapte dwingt werkgevers verder te kijken dan ze altijd deden. En de techniek maakt het mogelijk om dit te democratiseren.’ Zeker in combinatie met thema’s als Leven Lang Ontwikkelen.
‘Ik geloof dat de krapte een geweldige kans biedt tot het benutten van het potentieel van mensen.’
Maar vanzelf de goede kant op gaat dat natuurlijk niet, dat beseft Asscher ook. Digitalisering in het onderwijs kan de kloof in de samenleving ook vergroten, merkte hij op. En jongeren moeten ook wel ‘heel vroeg kiezen welke kant ze op willen’. Maar er is volgens hem ook goed nieuws te melden. ‘De manier waarop Europa is omgegaan met de stroom Oekraïners, en hoe we naar hun skills keken toen het nodig was, daar zijn volgens mij lessen uit te leren.’ En: ‘Ik geloof dat de krapte al met al een geweldige kans biedt tot het benutten van het potentieel van mensen.’
Aan Martijn Arets vervolgens de vraag om wat meer uit te leggen over de ontwikkelingen in de platformtechnologie. Waarop hij het meteen scherp stelde: ‘Binnen uitzendwerk staat heel vaak de contractvorm centraal, waar binnen platforms juist vaker de mens centraal staat.’ Prikkelend? Zeker. Maar voegde hij ook meteen toe: ‘Je moet platforms niet beschouwen als een doel, maar als een middel. Je moet eerst kijken naar de pijn in de markt en dan kijken hoe je daar een antwoord op vindt. Helaas wordt dat vaak omgedraaid.’
‘Je moet platforms niet beschouwen als een doel, maar als een middel.’
Daarbij moet je niet bang zijn oude legacy, benadrukt hij. ‘Het wordt vaak gezien als een vies woord, een verzameling frustraties. Maar je moet juist kijken: wat heb ik wat iemand die morgen begint niet heeft? Klanten, slimme mensen, kandidaten. En dan jezelf de vraag stellen: hoe kun je daar je voordeel mee doen?’ Zelf is hij dit jaar vooral bezig geweest met KlusCV, een tool waarmee platformmedewerkers (bij Roamler, Helpling, YoungOnes en Charly Cares) tóch een cv kunnen opbouwen. Komend jaar worden de wetenschappelijke inzichten hierover verwacht naar buiten te komen.
Ook voor Reinald Snik wordt 2023 een belangrijk jaar. De CEO international business van Pixid (voorheen CEO van Carerix) beleeft dan in België namelijk de lancering van WorkID, een soort werkportfolio van elke uitzendkracht, waar al 90 uitzendbureaus en andere HR-dienstverleners zich achter hebben geschaard, en wat bedoeld is om alle administratieve rompslomp bij uitzendkrachten en -bureaus aanzienlijk te verminderen. En ander groot voordeel: de kandidaat hoeft zich niet overal in te schrijven, en blijft ondertussen eigenaar van zijn eigen data. Een mooi vooruitzicht. Vandaar ook zijn optimistische boodschap: ‘Laat je niet in de put praten over 2023.’
Generatie Z
Bij de na de pauze volgende presentatie van Emma Agricola gingen even de ogen dicht.
Gelukkig niet uit verveling, maar omdat Agricola haar luisteraars in gedachten meenam op een balanceeract, als koorddanser tussen twee flatgebouwen.
Want zo is het ook in het omgaan met haar generatie, generatie Z, vertelde ze. Een generatie met heel eigen wensen en ideeën over werk, maar ook een generatie met wie je gewoon in gesprek kunt, benadrukte ze. Dan valt het enorme verloop in deze groep (zo’n 60% in het eerste jaar van werk) volgens haar best te beteugelen.
Er was ook nog tijd voor een ander feestelijk moment, de officiële lancering van het Werf& Jaarboek 2022, waarin alle ontwikkelingen in dit turbulente jaar voor de arbeidsmarkt voor het nageslacht zijn opgeschreven en in beeld zijn gebracht.
Hetgeen vanuit de zaal aandachtig gevolgd werd.
Een staaltje toevallige kleding-synergie tussen enkele bezoekers.
Rondetafelgesprekken
Als je met een grote groep aan ronde tafels gesitueerd bent, dan kan het bijna niet uitblijven: rondetafelgesprekken. En zo was ook tijdens dit Event het geval.
Dat leverde boeiende gesprekken op.
Het gesprek vond plaats aan de hand van stellingen over bijvoorbeeld hoe de krapte de digitalisering van de sector aanjaagt – of juist afremt. Tot eensluidende conclusies kwam het niet, wel tot veel meer inzicht in wat er allemaal speelt in dit boeiende beroepsveld.
Museumbezoek en diner
De afronding kwam voor veel bezoekers bijna al te snel. Maar hé, ze hadden ook tegen 17.00 nog een drukke dag voor de boeg. Want niet alleen wachtte de borrel, maar ook nog een exclusief bezoek aan het museum, dat voor de gelegenheid zijn openingstijden wat verruimde (leve de flexibilisering van de arbeidsmarkt!).
En daarna ook nog het diner in het museumrestaurant.
Zodat uiteindelijk tegen tienen deze enerverende dag kon worden afgesloten, glibberend naar huis. Met de woorden van Lodewijk Asscher in het achterhoofd: ‘Zorg dat je die maatschappelijke verantwoordelijkheid die je hebt als sector in 2023 hoog op je prioriteitenlijst zet. Want daar kunnen jullie zoveel in betekenen. Het lijkt me fantastisch als dat meer gebeurt.’