Terugkijkend op de jaren 10 en vooruitkijkend naar de jaren 20 ben ik wat aan het filosoferen. Kijkend of ik wat recente ontwikkelingen kan extrapoleren naar de toekomst. Want wat een turbulent decennium is het geweest in recruitmentland. Er is enorm veel gebeurd in de markt en recruitment is ook behoorlijk veranderd in 10 jaar tijd.
De afgelopen 10 jaar beleefden we de doorbraak van Engelse termen als red carpet, referral, en responsive websites.
Waar denk ik dan aan? In de eerste plaats aan tal van nieuwe technologie, sociale media en de bredere uitrol van (veelal Engelse) termen als red carpet, referral, employer branding, responsive websites, EVP, en cost per hire. Maar vooral ook aan het herstel van een economische crisissituatie naar de huidige hoogconjunctuur met een enorme vraag naar nieuw personeel. En dus een enorme vraag naar recruiters.
Gouden tijden
Het zijn momenteel gouden tijden voor jou als recruiter. De zekerheid dat er volop werk voor je is heeft vele recruiters doen besluiten om verder te gaan als zzp’er. Elke maand 150 uur keer € xx per uur is immers heel veel meer geld dan € xxxx salaris per maand. En naast het aantrekkelijke geld ben je lekker flexibel, heb je veel afwisseling in je werk en hoef je je niet meer te onderwerpen aan de HR-cyclus van een organisatie. Heerlijk, geen functionerings- en beoordelingsgesprekken meer. Wat kan het leven toch mooi zijn!
Sommige tijden geven veel aan een generatie. Andere tijden vragen juist veel.
Ik las laatst dit: sommige tijden geven veel aan een generatie. Andere tijden vragen veel van een generatie. Lijkt een beetje op wat men vroeger zei: de zee geeft, maar de zee neemt ook. Of gewoon: goede tijden, slechte tijden. Het is maar net wanneer je geboren wordt. De film ‘1917’ die momenteel in de bioscopen draait benadrukt dit nog maar eens.
De ‘roaring twenties’
Op dit moment stappen we de ‘roaring twenties’ binnen. Welke ontwikkelingen staan ons te wachten? Wat voor bewegingen zetten krachtig door? En wat blijft er gewoon bij het oude? Wat (of wie) wordt overbodig en gaat verdwijnen? Wordt het een en al technologie wat de klok slaat of blijft de menselijke maat leidend?
Wordt het een en al technologie wat de klok slaat of blijft de menselijke maat leidend?
Eerst maar eens even persoonlijk terugkijken. Waar komen we vandaan? Ik ben nu ruim 20 jaar recruiter. Waarvan de laatste 10 jaar zzp’er. Hoewel ik graag vooruit kijk, dwing ik mijzelf om hier even bij stil te staan. Van 1998 tot medio 2006 heb ik aan bureauzijde gewerkt. Met de typische dynamiek van klant en leverancier. Superleerzaam en ik had het voor geen goud willen missen.
Als een kind zo blij
Vanaf eind 2006 werk ik ‘corporate’. En midden in de economische crisis ben ik begin 2010 vol goede moed (en ook wel: vanuit bittere noodzaak) als zzp’er begonnen. Heel lange dagen en vaak ver van huis werken met een toen nog jong gezin. De ICT was een van de weinige sectoren waar er vraag naar mensen was. En dan met name in de software. Die sector kroop als eerste uit de crisis en had veel slimme nieuwe mensen nodig. En ik kon ze werven. Hoe mooi is dat?
In 2010 was ik als een kind zo blij met elke nieuwe opdracht.
Als een kind zo blij was ik met elke nieuwe opdracht. Vervolgens ging ik alles geven en uit mijzelf persen om het vertrouwen van mijn klant waar te maken. Of nog beter: te overtreffen. Continu innoveren en experimenteren. Maar vooral: leveren. Alles uit de kast halen om mensen te vinden en binnen te halen. En dat deed ik soms voor uurtarieven die vandaag de dag als belachelijk zouden worden bestempeld. En dan bedoel ik niet: belachelijk hoog.
Handelingssnelheid verhogen
Honderden mensen heb ik naar een nieuwe baan mogen brengen en voor veel geweldige bedrijven heb ik mogen werken. Van KPN tot Ordina. Van ABN Amro tot de Gemeente Amsterdam. En van Capgemini, Tata Steel, en CGI tot Macaw, Getronics en Engie. Van Goes tot Nieuwegein. Van Groningen tot Heerlen. En van Amersfoort tot IJmuiden tot Heerenveen tot Rotterdam. Ik zou een boek kunnen schrijven over recruitment in corporate Nederland. Over al die leuke en minder leuke mensen die je ontmoet en alle gekke dingen die je meemaakt.
Het speelveld verandert. En als recruiter verander je mee.
Innoveren aan de wervingskant dus. Maar ook processen verbeteren (het chasen van je hiring manager!) en boven alles: de handelingssnelheid verhogen. Zeker naarmate de economie verbeterde en de krapte meer en meer begon toe te nemen. De kandidaat staat steeds korter in de veranderstand, solliciteert vaak niet meer, maar verwacht te worden gevraagd voor een volgende baan. Dus het speelveld verandert. En als recruiter verander je mee. Of nog liever: ben je het voor.
Nog niet wezenlijk veranderd
Veel van wat 10 jaar geleden werd aangekondigd is ook uitgekomen. Maar ik zie ook dat sommige zaken met veel bombarie zijn voorspeld, maar in de praktijk nog niet uit de verf komen. Zoals video-interviewing, video-cv’s, of chatbots. Ik schop nu vast tegen wat schenen. Het is er en het wordt links en rechts ook echt wel gebruikt. Maar het heeft de boel volgens mij nog niet wezenlijk veranderd. Machine learning en de voorspelde AI-golf? Die laat ook nog op zich wachten. Ik zie anno nu wel wat nieuwe slimmigheidjes, maar die aangekondigde recruiter-robot heb ik nog niet op mijn bureaustoel mogen aantreffen. Gaat die beloofde ‘disruption’ eigenlijk wel komen?
Die aangekondigde recruiter-robot heb ik nog niet op mijn bureaustoel mogen aantreffen…
De komende tijd krijgen we te maken met ontwikkelingen die we nu nog niet kunnen voorzien. Denk aan: een mogelijke recessie met bijbehorende rem op de vraag naar personeel. Er zijn mensen die zeggen dat de vraag naar mensen zelfs in dat geval onveranderd groot blijft, vanwege voornamelijk demografische ontwikkelingen als de vergrijzing en de bijbehorende vervangingsvraag. Het begrip ‘vraag’ is echter een heel merkwaardig fenomeen. Daar wil ik het graag even over hebben.
Het kan verkeren
Nog maar zes jaar geleden stond Nederland vol met bordjes ‘huis te koop’. Zelfs in Amsterdam, tientallen bordjes in elke straat. Huizen die maanden, soms jaren te koop stonden. Voor prijzen die flink lager waren dan nu. Er was geen vraag naar. Nederland was echter niet heel veel anders dan vandaag de dag. Maar er was geen vertrouwen. En om die reden geen vraag. Tot ongeveer eind 2014 het vertrouwen ineens razendsnel verbeterde en dat vanaf toen de vraag naar huizen (en personeel) ook heel snel toenam. En zo heeft recruitment een geweldige ‘run’ gehad. Goede tijden! Tot aan de krankzinnige toestand waar we ons nu in bevinden. Zowel met de vraag naar huizen als met de vraag naar mensen.
Zorg dat je voorbereid bent op het moment dat het vertrouwen van het publiek vermindert.
Maar het kan dus verkeren. En dus krijg je hierbij gratis een welgemeend advies van deze ‘oude’ recruiter: zorg dat je voorbereid bent op het moment dat het vertrouwen van het publiek in de markt vermindert. Want dan zal ‘de vraag’ ook verminderen. En daarmee ook de vraag naar mensen, naar huizen, naar recruiters. De vraag naar jou. De recruiter – en dan vooral de zzp’er – is dan ineens weer erg kwetsbaar. Want vraag is een heel merkwaardig fenomeen…
Over de auteur
Bas van Veen is zelfstandig recruiter en als vlogger bekend van de Two Minute Recruiter, vlogs die hij (meestal) maakte in de auto.
