Er is de laatste tijd meer en meer te doen over assessments en nieuwe vormen van assessments. Zo schreef ik hier al eerder over social media analyse (werkt nog niet goed) en tekstanalyse (werkt al veel beter). Game based analyses werken nog veel beter en je hebt nog de ouderwetse vragenlijsten. Interessant genoeg worden die nog steeds als betrouwbaar en valide beschouwd, terwijl al jaren bekend is dat bijvoorbeeld de Myers Briggs test dat helemaal niet is.
In dit prachtige artikel wordt nog eens de vinger op een hele pijnlijke plek gelegd. Deze assessments zijn nog eens extreem seksistisch ook.
Big 5
Hoewel de MBTI test het meest gebruikt wordt (ondanks dat er geen wetenschappelijke validiteit in zit) is de Big Five test nog steeds redelijk in swung. Ook hier zijn nogal wat wetenschappelijke kritieken op, met name omdat je vragen anders kan beantwoorden. Het is een self assessment, dus meer hoe je jezelf ziet dan hoe je misschien bent. Ook blijken omstandigheden heel belangrijk te zijn bij het invullen ervan. Omstandigheden zoals: vul je het in voor een sollicitatie of voor een ontwikkeltraject. Er komen hele andere resultaten uit, wat de twijfelachtige betrouwbaarheid van zo’n test heel erg onderstreept.
In dit onderzoek van Olivia Godhill komt er echter nog een belangrijk aspect naar voren: hij is nog seksistisch ook. Ze vulde een Big Five test (de ‘meest wetenschappelijke self assessment test) twee keer precies gelijk in. Op 1 formulier dat ze instuurde was ze man, het andere formulier vrouw. De resultaten…
Als man was ze “meedogend, goed gehumeurd, coöperatief en conflict vermijdend.” Als vrouw “over het algemeen warm, vertrouwend en behaaglijk, maar soms koppig en compitatief.”
Met precies dezelfde antwoorden is een man super vriendelijk en conflict vermijdend en een vrouw soms koppig en compitetief.
De reden hiervoor is omdat de resultaten niet in zijn algemeenheid vergeleken worden, maar met de resultaten van de sekse en daarmee dus met de vooroordelen van mensen over mannen en vrouwen. Het pijnlijke is dat de wetenschappers in het onderzoek dit ook ruitenlijk toegeven, maar zich niet genoodzaakt voelen om hier iets aan te doen.
Conclusie
Nog een extra reden om te twijfel aan deze vormen van assessments. Ik ben zelf al jaren geen voorstander (understatement) van vragenlijst gebaseerde assessments omdat ze gewoon te makkelijk te manipuleren zijn en wetenschappelijk erg dunne basis hebben. De toekomst zit in games en daadwerkelijk gedrag (tekst, gezichtsexpressie, social media gedrag), waarbij ik moet zeggen dat de wetenschap op dat gebied nog in de kinderschoenen staat. Maar liever iets waar we nog veel aan kunnen verbeteren dat iets dat door de jaren heen bewezen niet betrouwbaar is en ook niets meer aan te verbeteren is.