Door te grote focus op je eigen opdracht, zie je soms het grote plaatje over het hoofd. Af en toe uitzoomen kan dan helpen de tegenkrachten te zien – en te ondervangen, zegt Wim van den Nobelen.

Als ik kijk naar het aantal factoren dat een rol speelt bij de werving van een nieuwe medewerker, sta ik regelmatig versteld van hoeveel succes er nog mee gehaald wordt. Dan heb ik het niet eens over de complexiteit van de juiste kandidaat vinden, enthousiast maken en in procedure krijgen. Ik heb het ook niet over de strubbelingen die je als recruiter ondervindt om de juiste informatie te krijgen (denk aan: een goed functieprofiel, de reden van de vacature, de toekomstvisie, het team). Waar ik het wel over heb zijn de onbewuste tegenkrachten in een organisatie die het succes kunnen belemmeren.

Er gelden altijd meerdere belangen

Bij elke vacature gelden meerdere belangen. Niet alleen voor de hiring manager, ook voor HR, de recruiter en voor collega’s. Zo kan die ene collega zich tijdens het proces gepasseerd voelen in het opstellen van een vacature, terwijl de ander zich belangrijk wil voordoen en een derde te druk is met andere heel belangrijke zaken.

in een team bepaalt de zwakste schakel de kracht van de ketting

Nu is recruitment volgens mij een team effort. En in een team bepaalt de zwakste schakel de kracht van de ketting. Iedereen beseft dat er iemand geworven moet worden, alleen wát er dan precies nodig is heeft bij een vacature – door allerlei omstandigheden – vaak evenveel interpretaties als belanghebbenden.

Hoe tackel je de tegenkrachten?

Als recruiter gaat het jou er natuurlijk om de beste kandidaten te vinden. Al dat teamgedoe is leuk, maar jij wordt afgerekend op de behaalde resultaten. En als je door een minder sterk teamoptreden niet die topper vindt, heb jij er mee te dealen. De vraag is: hoe tackel je nu die tegenkrachten die er in vrijwel iedere procedure zijn?

Laten we ons daarvoor even verdiepen in het fenomeen ‘selectieve attentie’. We kennen allemaal wel het filmpje van de onzichtbare gorilla:

Als de focus zo duidelijk op een opdracht ligt, zie je de gorilla gewoon niet, zelfs als die pontificaal door het beeld wandelt. Net zoals je zo bezig kunt zijn met het vinden van de juiste kandidaat dat je niet ziet dat er een belanghebbende tegenwerkt in plaats van meebuigt. De persoon in kwestie heeft dit in de meeste gevallen zelf ook niet door.

Hoe maak je die gorilla zichtbaar?

Dat kan allerlei redenen hebben, maar daar wijd ik in deze blog niet over uit. Waar het wel om gaat, is de kunst om die onzichtbare gorilla in jouw recruitmentproces te zien. De kans op succes wordt namelijk significant groter als je de onzichtbare tegenkrachten vindt, benoemt en aan boord krijgt. Hoe maak je die gorilla zichtbaar? Een drietal opties:

#1. Neem afstand

Bekijk af en toe met enige afstand naar het proces en de opdracht. Wat ben je precies aan het doen? Wat is het grotere plaatje? Hoe beweegt de groep zich? Hierdoor krijg je een beter beeld en zie je de gorilla door het proces bewegen.

#2. Beschrijf de weerstand die je voelt

Neem geen genoegen met omschrijvingen als ‘ik heb er geen goed gevoel bij’ zonder toelichting waarom. Dat doet een kandidaat tekort om als afwijzing te gelden. Laat de persoon in kwestie dieper graven en met feiten en concrete zaken komen waarom men iemand afwijst.

#3. Wees reëel in de verwachtingen

Benadruk dat iemand die 100% aan het profiel voldoet niet gaat solliciteren. Waar ligt voor hem of haar dan de uitdaging? Geef aan dat zoeken naar een 100% match niet kansrijk is. Stel als vraag: waarmee ben je tevreden? Wat zijn de must-haves? Dan kun je daarmee verder.

Succes!

‘Wim op woensdag’ is de tweewekelijkse blog van recruiter Wim van den Nobelen (Strictly People). Om de week op woensdag vind je hier een blog, onderzoek of artikel van Wim.

Lees ook:

• 5 redenen waarom de stage meer aandacht van de recruiter verdient
• Dit zijn de 10 grootste valkuilen bij de werving van stagiairs
• Dit zijn de 37 beste online tools voor recruiters

Zie jij het nu wel?

P.S. De video met de gorilla heeft in 2010 een leuke en interessante opvolger gekregen. Zie jij het nu wel?