Steeds vaker gaat het in recruitment over data en automatisering. Maar waar blijft de waardering voor de recruiter die zonder al die mooie fratsen tóch resultaat weet te boeken, vraagt Martijn Smit zich af.

Bij AdverOnline en HROffice houd ik me elke dag bezig met innovatie en heb ik vaak de mooiste gesprekken met HR-managers en de ‘Big Kahuna’s’ van de Nederlandse recruitmentindustrie. Zo was ik laatst op bezoek bij zo’n oude Kahuna, ook wel bekend als Jan Karel. Zijn vrienden mogen hem JK noemen, dus ik hou het bij: Jan Karel.

De cv-schuivende bots komen eraan!

Een onderwerp dat in ons gesprek de revue passeerde waren recruitmentcongressen, meet-ups en andere social recruitment gatherings. Nou zijn er erg veel van zulke congressen over hoe technologie de wereld van recruiters op zijn kop zet. Daar wordt dan steevast verteld dat wij worden vervangen door cv-schuivende bots. Dat de match straks geen menselijk maatwerk meer is, maar is gebaseerd op algoritmes en data. En dat een kandidaat in de ogen kijken niet meer nodig is, maar dat wij op basis van data gaan besluiten of de kandidaat bij jou past.

‘Op congressen wordt volop verteld dat de match straks geen menselijk maatwerk meer is’

Ode aan de onbezongen recruitmentheld(in)

Veel andere dingen horen wij niet meer. Maar wat Jan Karel en ik beiden ook constateerden was: wanneer wordt de onbezongen recruitmentheld(in) weer eens in de spotlight gezet? Bij veel van de congressen die wij bezoeken komen recruitmentmanagers op het podium oreren over hun successen. Maar dit zijn natuurlijk vaak de managers met een budget dat net zo groot is als de staatsschuld van Luxemburg. Mensen die 10 recruiters in hun team hebben, 10 sourcers, 2 man op arbeidscommunicatie en 3 blonde stagiaires die het altijd zo leuk doen op beurzen.

‘Budget? Jíj bent het budget!’

Ik vind het zelf altijd veel boeiender om het verhaal van mensen te horen die echt een challenge hebben. Mensen die als ze aan hun HR-directeur vragen: ‘Wat is mijn budget?’ het antwoord krijgen: ‘Budget? Jíj bent het budget.’ Recruiters die een werkenbij-site hebben die om te janken is, die een 40-tal vacatures hebben en die elke dag weer strijdlustig aan de lijn uitleggen dat een schaap met 5 poten verdomd lastig loopt.

‘Wij willen een Bas’

Ik merk dat deze recruiters zelden aan het woord komen. Wellicht ook omdat ze veel te druk zijn met het uitoefenen van hun vak. Zelfs op mooie platforms als Werf& is weinig aandacht voor hen. Dat technologie belangrijk is, daar zijn wij het denk ik allemaal over eens. Ik kan op basis van data precies voorspellen hoeveel kandidaten reageren op een vacature. Als een klant zegt: ‘wij nemen alleen kandidaten aan die Bas heten’, kan ik campagnes zo inrichten dat alleen mannen die Bas heten en in een straal van 50 km van mijn opdrachtgever wonen een vacature krijgen te zien.

‘Ik kan campagnes zo inrichten dat alleen mannen die Bas heten een vacature te zien krijgen’

Bloed, zweet en tranen wil ik zien

Maar is het niet veel interessanter om eens een verhaal te horen van een recruiter die niet met de allermooiste api’s en SaaS-technologie werkt? Iemand die zonder die technologie toch ook een resultaat neerzet? Waar bloed, zweet en tranen het verschil maakt? Of om een verhaal te horen van een recruiter die keihard op zijn smoel is gegaan? Ik ken recruiters die gewoon nog met een Excel-sheet werken en daarmee ook prima resultaten halen. Recruiters die geeneens een betaalde versie van LinkedIn hebben en die nog werven op basis van gevoel en passie voor het bedrijf waar zij voor werken.

Razzies van recruitment

Veel van de verhalen die circuleren in recruitmentland zijn pure borstklopperij. In de filmindustrie hebben ze de Golden Raspberry Movie Awards, als tegenhangers voor de Oscars. Die Razzies gaan elk jaar juist naar de slechtste films en de slechtste acteurs. Wellicht moeten we dit bij de Werf& Awards ook gaan doen. Ik zie zo een aantal categorieën voor me: de slechtste recruitmentcampagne, de slechtste ATS-implementatie, de minst invloedrijke recruiter of de Award voor de Moeilijkste Lijnmanager van het Jaar. Of een aparte categorie: de mooiste recruitmentcase op basis van 0 euro investering.

Waar blijft de Award voor de Moeilijkste Lijnmanager van het Jaar?

Van je fouten kun je leren

Het zal wel in ons DNA zitten dat we als recruiter liever praten over onze successen dan over onze fouten en misstappen. Maar zoals mijn moeder altijd zegt: van je fouten kun je leren. Laten we die dus ook gewoon eens met elkaar delen. Het kan het totale recruitmentlandschap er alleen maar beter op maken…

Martijn Smit werkt bij Adver-Online als HR & Recruitmentstrateeg.

Lees ook van Martijn:

• Gaan de Jetsons de recruitmentindustrie overnemen?
• Over de waarde van een EVP: oftewel: praat Nederlands met me
• Rood is de kleur van de liefde – en krijgt dus mijn stem als meest invloedrijke recruiter
• De postduiven van de sollicitant – en andere stokpaardjes van de ‘Albert Verlinde van recruitment’

Iets gedaan dat een Werf& Award verdient?

Heb jij afgelopen jaar wel iets gedaan dat een prijs verdient? En wil jij de opvolger worden van Praxis, OGD, Albert Heijn of Philips? Stuur dan vóór uiterlijk 9 maart 2018 om 17.00 jouw arbeidsmarktcommunicatie- of recruitmentcase in. Kijk voor alle informatie op Werf& Awards.